Dead Kennedys

Dead Kennedys'in temeli, 1978'in Haziran ayında, East Bay Ray(Raymond Pepperell)'in Mabuhay Gardens'da izlediği bir punk konseri sonrasında grup üyesi ilanı vermesiyle atılır. Orijinal kadroda, vokal Jello Biafra (Eric Reed Boucher), gitar East Bay Ray (Raymond Pepperell), bas gitar Klaus Flouride (Geoffrey Lyall) ve davul 6025(Carlos Cadona) şeklindeydi. Bu kadro 1978 yılında ilk demonun kaydını yapan kadroydu. Temmuz başında daha tecrübeli bir davulcuyla çalışmak istediler ve Ted lakaplı Bruce Slesinger gruba katıldı. Davulcu 6025 önce gruptan ayrıldı, daha sonra da ikinci gitarist olarak gruba tekrar alındı. İlk konserlerini 19 Temmuz 1978'de San Francisco'daki Mabuhay Gardens'ta verdiler.

Dead Kennedys pek çok yerel mekanda çaldı. Grup, provokatif ismi nedeniyle kimi zaman "The Sharks", "The Creamsicles" ve "The Pink Twinkies" gibi takma adlarla sahneye çıkmak zorunda kaldı. Grubun ismi, düşünülenin aksine, suikast sonucu öldürülen Kennedy kardeşlere bir hakaret içermiyor, Biafra'nın "Amerikan Rüyası'nın sonuna gelindiğine dikkat çekme fikri"ne işaret ediyordu.[2] 1979 Martı'nda 6025 gruptan ayrıldı. Grup, 1979 Haziranı'nda ilk single'ı "California Über Alles"'i Alternative Tentacles etiketiyle yayınladı. Doğu yakası turnesi izleyenleri tarafından memnuniyetle karşılandı.

25 Mart 1980'de Dead Kennedys, organizatörlerin New Wave'in umut vadeden yetenekleri sözleriyle, Bay Area Müzik Ödülleri'nde müzik endüstrisinin ileri gelenlerinin karşısına çıktı. Ödül gününde, çalacakları underground hitleri "California Über Alles"i prova etmekten yorgun düşmüşlerdi. Grup ödül töreninde şarkı öncesinde sahneye alışıldık ters hareketleriyle geldi ve Biafra " Durun! Biz olgun olduğumuzu ispatladık. Biz Punk rock grubu değil New Wave grubuyuz" dedi.[3]

Grup üzerinde büyükçe S harfi olan ve taktıkları siyah kravat ile $ işareti olarak görülen tişörtlerle geldikleri törende, yeni şarkıları Pull My Strings'i çalmaya başladı. Şarkı "Beni yıldız yapman için çüküm yeterince büyük, beynim küçük değil mi?" [4]. gibi müzik endüstrisi piyasasının ahlaki değerlerine dokundurma yapan sözler içeriyordu. Ayrıca şarkı, The Knackın en büyük New Wave hiti "My Sharona" ile de dalga geçiyordu. Pull My String, stüdyoda hiç kaydedilmedi ve bu gösteri dışında hiç çalınmadı. Fakat bu gösterideki hali, grup dağıldıktan sonra Give Me Convenience or Give Me Death isimli toplama albümde yer aldı.

1980'in ilkbaharında "Holiday in Cambodia"'yı kaydedip yayımladılar. Grup sonbaharda ilk albümleri olan Fresh Fruit for Rotting Vegetables'ı piyasaya sürdü. Albüm İngiltere Albüm Sıralamasında 33'üncü sıraya ulaştı.1981'in Ocak ayında, Ted, mimarlık kariyerine devam etmek istediğini ve yerine birini bulmalarını istedi. "Ted" Şubat'ta son konserine çıktı ve sonrasında yerini D.H. Peligro (Darren Henley)'e bıraktı.

Bu sırada, East Bay Ray grubun Polydor Records isimli büyük plak firması ile anlaşma imzalaması için yaptıkları baskıyla karşı karşıyaydı.Ray bu anlaşmayı imzalamak istemese de, Biafra eğer grubun geri kalanı bu anlaşmayı imzalamazsa gruptan ayrılacağını iddia etti.[5] Polydor, grubun çıkarmayı planladığı single'ın adının Too Drunk to Fuck olacağını öğrendiğinde hata yaptıklarını düşündü.

Mayıs ayında grup singleları Too Drunk to Fuck'ı çıkardı. Şarkı Büyük Britanyada çok fazla tartışmaya yol açtı. BBC şarkının Top 30 listesine girmesinden kokuyordu çünkü, eğer şarkı ilk otuzda yer alırsa Top of the Pops'ta çalınması gerekecekti. Fakat, şarkı 31'nci sıranın üstüne çıkamadı. Eğer şarkı ilk otuzda yer alsaydı muhtemelen The Exploited gibi çalınması engellenecekti.

Peligro'nun davulunun itici gücünü arkasına alan grubun 1981'de yayınladıkları EP olan In God We Trust, Inc. ile daha çok hardcore/thrash tarzlarına yöneldiği görüldü. EP'nin üzerindeki Dolar üzerine çarmıha gerilmiş İsa figürü ve Biafra'nın sosyal ve politik yorumlarıyla bezeli şarkı sözleri ortalığı karıştırdı. Bunun yanında "Moral Majority", "Nazi Punks Fuck Off" ve "We've Got A Bigger Problem Now" isimli şarkılar DKyı sosyal hareketlerin lideri olarak en başa oturtmuşken (10 yıl kadar sonra ortaya çıkan Grunge akımına kadar Alternatif müziğin hakkını vermişlerdir) Rawside cover'ı olan "Dog Bite" ve farklı esprilerle de tuhaf ve havai bir görüntüye bürünüyorlardı. Sonraki yıl (1982), Plastic Surgery Disasters isimli albümlerini yayımladılar. (Albümün kapağı,açlıktan bitap düşmüş Afrikalı bir çocuğun elini tutan beyaz bir adam eliydi).

Grubun müziği kısa sürede gelişme gösterdi,hardcore temellerinden uzaklaşarak yenilikçi bir caz temelli müziğe dönüşerek, müzikalite ve dinamikleri, aynı türdeki gruplardan farklılaştı. Bu zamana kadar grup, Amerikan sosyal ve politik hayatının yükselen değerleri olan inanç, Ronald Reagan ve zenginlik gibi konularda fiili bir politik güç olmuştu. Grup, Amerika'nın tamamında, Avrupa ve Avustralya'da konserler vererek kendisine geniş bir izleyici kitlesi kazandı. 1983 ve 1984'te konser vermeye devam ettiler. Daha sonra yeni kayıtlarını adı alternatif kültürle eş anılan, 60'lardaki kültür devriminden sonra 80'lerde ticarileşmiş dünyaya zıt şekilde bağımsızlığını koruyan,Alternative Tentaclesdan çıkarmak üzere konserlere ara verdiler. Grup bu sırada yayımlayacakları albüm için şarkı yazmaya ve bestelemeye devam ediyordu. (Bu çalışmaların ilk hallerinin bazıları Live at DMPO's on Broadway videosunda görülebilir, video Dirk Dirksen tarafından yayımlanmıştır).

Frankenchrist albümü 1985'te yayımlandığında, grup, hardcore geçmişine göre müzikalite ve sözlerin olgunlu ile oldukça gelişmiş bir haldeydi. Grubun gürültülü/hızlı şarkıları yine vardı fakat şarkılar trompet ve synthesizer gibi enstrumanların kullanılmasıyla punktan daha çok 60'ların müziğine(albümün reklam amaçlı promosyon posterlerinde "saykodelik müziğin verdiği acıları geride bırakın" yazıyordu) benziyordu. (Aynı zamanda Klaus Flouride, Cha Cha Cha With Mr. Flouride adlı, benzer tarzda deneysel bir müzik anlayışında albüm yayınlamıştı.) Grup,şarkı sözü olarak artık alameti farikası olan Amerikan ortalamasını iğneli bir üslupla eleştiren politik söylemlerine MTV Get Off The Air ve Jock-o-rama gibi şarkılarla devam ediyordu. Fakat bu arada sanatsal yükselişlerine rağmen o sırada yeni kurulmuş olan PMRC (ailelerin çocukları kötü içerikten koruması amaçlı bir kuruluş)ile yayınladıkları albümle beraber verilen poster nedeniyle başları belaya giriyordu. 1985'te Los Angeles'ta albümü Wherehouse Records adında bir dükkândan alan bir genç kızın annesi Kaliforniya başsavcısına ve Los Angeles savcılığına şikayet mektubu yazmıştı.[6][6]

Dead Kennedys elemanları 1986'da, Frankenchristle beraber küçüklere zarar veren maddenin dağıtılması nedeniyle suçlandılar. Kızın albümü aldığı dükkânın ismi davada hiç geçmedi.[6] Dava konusu poster H.R. Giger'in Penis Landscape ismiyle de anılan "Work 219: Landscape XX" adlı eseriydi. Albümle verilen bu posterde, çiftleşen dokuz penis vardı.[7]

Grup üyeleri Californiya'nın bir yıldan az olmamak üzere hapis ve 2000 Dolar para cezasını gerektiren ceza maddelesini ihlalle suçlanıyordu.[8] Aynı zamanda Biafra hükümet yetkililerinin evine baskın yapıpı arama yaptığını söylüyordu. Jüri, mahkemenin bu posteri müstehcenlikle değerlendirmesini istediyse de yargıç Susan Isacoff, posterin şarkı sözleri ve müzikle birlikte değerlendirilmesine karar verdi.[9] Suçlanan diğer üç kişi (Ruth Schwartz (Mordam Records'un sahibi), Steve Boudreau (Frankenchrist'i Los Angeles Wherehouse isimli dükkâna veren dağıtıcı) ve Salvatore Alberti (albümü basan fabrikanın sahibi) hakkındaki dava delil yetersizliği nedeniyle düştü.[6]

1987 Ağustos'unda geride Biafra ve Alternative Tentacles'ın yöneticisi Michael Bonanno davalı olarak kalmıştı. Jüri 7'ye 5 oyla davalıların beraatine karar verdi. Bölge Savcısı Michael Guarino ve Ira Riener, Judge Isacoff'un kararına itiraz ederek davayı bir üst mahkeme olan Los Angeles Üst Mahkemesi'ne taşıdılar.[10] Bu arada, birçok müzik mağazası albümün satışını durdurmuştu.

Dava grubun dağılmasından sonra Biafra'nın Tipper Gore ile beraber katıldığı Oprah Winfrey Show'da tekrar görüşülecekti.

Müstehcenlik davasına ek olarak grubu müzik piyasasının da görmezden gelmesi (MTV ve birçok radyo kanalının gruptan bahsetmemesi,şarkılarını çalmaması)ile grubun hayranlarının hayal kırıklığı oldukça artmıştı. Özgürlükçü entelektüellerin ve ezilmiş nonkonformistler için bir sığınak olmuş hardcore sahnesi, artık punk konserlerine sadece yüksek sesli müzikle kavga etmeye gelmiş, eşkiyalık peşinde tiplerin ilgisini çekiyordu. Önceki yıllarda punk'ı bitirmekle suçladıkları Neo Nazi dazlaklarından daha ciddi problemleri vardı. Artık izleyici kitlesi, popülaritesi gittikçe artan trash metale ve 1982 sonrası hardcore'un maço tavırlarını yineleyen gruplara kayıyordu. Bu, grubu izleyicilerine yabancılaştırdı ve 21 Haziran 1986'da, kendilerine daha fazla zaman ayırmak için son konserleri ile ara verme kararına itti. Grup şarkıları üzerinde çalışmaya devam ediyordu, bunun yanında Biafra, yazdığı "Chickenshit Conformist" ve "Anarchy For Sale" gibi şarkılarla punk rock'ın düştüğü saçma durum ile ilgili duygularını dile getiriyordu.

Bütün yazı, Kasım'da yayımlayacakları son albüm olan "Bedtime for Democracy" için şarkıları kaydetmekle geçirdiler. Naziler, Klu Klux Klan üyeleri, oportunistler, yozlaşmış hükümet görevlileri, medya ve dinci zombiler tarafından tahrif edilmiş bir Hürriyet Heykelinin tasvir edildiği albüm kapağı ile "punk müziğinin artık yorgun, zavallı ve özgürlüğe aç kitlenin rahat nefes alamayacağı" mesajını veriyorlardı. Albüm, jazz "(D.MSO)", söylenmiş sözler ("A commercial") ve pshycedelia'nin ("Cesspools of Eden") araya serpiştirildiği hızlı ve kısa şarkılardan oluşuyordu. Şarkı sözleri, şimdiye kadarki agesif ve şiddet içeren şarkıların aksine daha ciddi ve içedönük("Where Do Ya Draw The Line?"), savaş ve şiddet karşıtı ("Rambozo The Clown") ve şimdiye kadar hiç olmadığı kadar yıkıcıydı. ("I Spy", "D.MSO.").Aralık ayına gelindiğinde, grup dağıldıklarını açıkladı. Biafra politik görüşlerini açıkladığı pek çok televizyon programına çıktı ve politik görüşlerini anlattığı, konuşmalardan oluşan bir albüm yaptı. Ray, Fluoride ve Peligro da kariyerlerine tek başlarına devam ettiler.

90'ların sonlarında, eski grup üyeleri kayıt stüdyoları olan Alternative Tentacles'tan aldıkları telif ücretlerinde bir sorunun varlığını fark ettiler. Grubun eski üyeleri Jello Biafra'nın diğer grup elemanlarının daha az telif alması için anlaşma yaptığını iddia ettiler. Her iki tarafın da, bir hesap hatası nedeniyle telif ücretlerinin ödenmesinde hata olduğunu kabul etmelerine rağmen eski grup arkadaşları, Biafra'nın olan biten hakkında kendilerini bilgilendirmede pek başarılı olmadığını söylediler.

Biafra bunun üzerine, artık grup elemanlarıyla birebir görüşmek yerine avukatları aracılığıyla ilişki kuracağını ve ödemedeki hatadan önce gruba payının yükseltileceğini söylediğini iddia etti. Her iki taraf da sorunun ancak yasal yollar dışında çözülemeyeceği kararına vardı, fakat bahsi geçen konular (telifden doğan haklar, yayın hakları ve benzeri konular) anlaşma yoluyla çözülemeyecek kadar karmaşıktı. Sonuçta yargıç önüne çıktılar ve Biafra, dolandırıcılık ve tahkir den suçlu bulunarak gruba 20,000