Cizvitler

15 Ağustos 1534'te, Loyola'lı İgnatius ve Paris Üniversitesi'ndeki altı öğrenci tarafından kuruldu.[3] Günümüz İspanya'sındaki Navarre Krallığından Francisco de Xavier, Alfonso Salmeron, Diego Laynez, İspanyalı Nicholas Bobadilla, Savoie Dükalığın'dan Pierre Favre ve Portekiz'den Simão Rodrigues, Saint Pierre de Montmartre kilisesi olarak bilinen Saint Denis kilisesinin mahzeninde yoksulluk ve bekaret yeminlerini etmek için buluştular.[4]

1538’de aynı yedili, Papa’nın bu yeni dini oluşumu onaylaması ve kutsaması için İtalya’ya gitti. Papa III. Pavlus onları kabul etti ve kutsadı, onların rahip olarak atanmasına izin verdi ve İtalya’da vaizlik yapmalarını istedi. Grup kendilerini İtalya’nın çeşitli şehirlerinde hemen vaizliğe ve hayır işlerine verdiler. Bu ilk adımlar İsa Cemiyeti’nin kuruluşunun ilk resmi adımları oldu.

1535-1538 yılları arasında yaşanan V. Karl, Venedik, Papalık ve Osmanlı İmparatorluğu arasında yaşanan savaş, Kudüs’e yapılacak herhangi bir yolculuğu imkansız kılmıştı. Dile getirdikleri Kudüs’e gitme arzusundan vazgeçen grup (O sırada 11 kişiydiler) 1540’ta Roma’ya dönüp kendilerinin Papa III. Pavlus’un emrinde hizmete sundular. Papa’nın onlara emredeceği herşeyi yapacaklardı. Kardinallerine danıştıktan sonra Papa “İsa Cemiyeti/Cizvit Kurumunun Kaideleri”ni imzalamayı kabul etti ve İsa Cemiyeti resmi olarak kurulmuş oldu.

“İsa Cemiyeti Kurumunun Kaideleri” yeni tarikatın doğası, maneviyatı, yaşamı ve, misyonu ifade eder. Ünlü başlangıç beyanı İgnatius’un askeri geçmişinden izler taşır.

İsa Cemiyeti Kurumunun Kaideleri

Her kim Tanrı’nın bir askeri olarak, Haç sancağı altında İsa’nın adıyla isimlendirmeyi istediğimiz Cemiyetimizde, yalnızca Rabbe ve eşi olan Kilise’ye, İsa’nın yeryüzünde Vekili olan Roma Episkoposluğu altında hizmet etmek isterse bekaret, yoksulluk ve itaat yeminlerini resmi bir biçimde ettikten sonra, şunları aklından çıkartmamalıdır. Artık kendisi öncelikle şu amaçla kurulmuş olan bir Cemiyetin parçasıdır: öncelikle inancın savunulması ve yayılması için mücadele etmek ve Hristiyan hayatındaki ve doktrinindeki bireylerin gelişmesi, bunu; halka vaazlar, açık dersler ve diğer her tür Tanrı sözüne hizmet yolu ile beraber, sonrasında inzivalar çocukların ve eğitimsiz insanların Hristiyanlıkta eğitimi ve İsa’ya sadık olanların ruhani tesellisi için itirafları dinlemek ve diğer Sırların /Sakramentlerin uygulanmasıyla ile yapar. Dahası, kendisini yabancılaşmış olanların tesellisi için hazır ve ulaşılabilir kılmalı, cezaevlerinde ve hastanedekilere şefkatle yardım ve hizmet etmeli ve Tanrı’yı yüceltecek ve kamu yararına olacak her türlü hayır işini yapmaya hazır olmalıdır.[5]

— “İsa Cemiyeti Kurumunun Kaideleri”

1541’de iki defa reddetmiş olmasına rağmen İgnatius cemiyetinin ilk lideri olarak seçildi. Asıl görevi tarikatin Anayasası’nı yazmaktı. 1553’te kabul edilen İsa Cemiyeti’nin Anayasası Cemiyetin nihai amacını, ilk bölümünde bir kez daha tanımlamıştır:

Loyola'lı Aziz İgnatius'un Ruhsal Egzersizleri

İsa Cemiyeti'nin Anayasası merkezileşmiş bir organizasyon yarattı ve Papa’nın çağrıda bulunacağı her görevi kabul etmeyi vurguladı. Kendisinin ana prensibi Cizvitlerin gayriresmî motto’su oldu: Ad Maiorem Dei Gloriam (“Tanrı’nın Yüce Görkemi Adına”) Bu tabir kötü olmayan her işin bu niyetle yapıldığı sürece manevi hayat için faydalı olabileceğini düşündürmek için tasarlanmıştır; önemsiz olduğu düşünülen şeylerin dahi.

İgnatius’un zamanında Cizvitlerin işi ağırlıklı olarak bireylerin (Ruhsal Egzersizler ve manevi görüşme ile) ve görece ufak grupların (vaazlar ve ilmihal ile) manevi zenginliği üzerineydi. Kilise kendi içinde reforma başladığında, yeni oluşmuş Cemiyet gayretlerini kilisenin kendini reforme etme çabalarına yardım etmeye yönlendirdi.

Papa 14. Klement, Roma'dan yapılan 21 Temmuz 1773 tarihli resmî bildiride Cizvit tarikatının feshedildiğini ve dünyanın her yerinde Roma Kilisesi tarafından Cizvitlere tanınmış olan tüm hak ve ayrıcalıkların kaldırıldığını ilan etti. Yapılan duyuru şu şekildeydi:

"... adı geçen İsa Tarikatı'nın eskisi gibi yüksek faydalarını sağlayamaması üstünde düşünüldü... Bu durum dahilinde ve uzun değerlendirmeler sonucunda, tarikat olarak sınıflandırılan topluluğun geleceğine: mevcut bilgimiz dahilinde ve Papalık makamının gücü altında, adı geçen topluluğun feshi, ve bütün faaliyetlerinden mahrum bırakılması yönünde karar vermekteyiz. Bu andan itibaren, ruhban sınıfından ihtiyatlı ve doğru ahlaka sahip olan bir üyesi, adı geçen oluşumların adının ebediyyen sonlandırılması ve feshinin sağlanması için başkanlık ve yöneticilik yapmak üzere seçilecektir. ..."

— Papa XIV. Clement[15]

Tarikat feshedildiğinde 22,589 Cizvit, 49 eyalet, 669 kolej ve 3000'in üstünde misyonerleri ile faaliyet göstermekteydi.[16]

Fesih süreci bütün ülkelerde yaşandı. Prusya ve Rusya, 2. Katerina'nın Papalık Bildirileri'nin uygulanmasını yasakladığı için Tarikat, milyonlarca Hristiyanın (ve birçok Cizvit'in) yaşadığı bu bölgelerde faaliyetini sürdürmeye devam etti. Bunun sonucu olarak VI. Pius, tarikatın Rusya ve Polonya içinde faaliyetini sürdürmesi yönünde karar almak durumunda kaldı. Bu karar sonucunda Polonya'lı Stanislaus Czerniewicz topluluğun önderi olarak seçildi. VII. Pius, Fransa'daki esareti süresince Cizvitlerin yeniden yapılanması üstüne yaptığı değerlendirmeler sonucunda 7 Ağustos 1814 tarihli bildirisiyle tarikatın feshini geri aldı. Bu kararı takiben yine bir Polonya'lı olan Thaddeus Brzozowski, 1805'te Rusya'da seçilen topluluk lideri, uluslararası tanınırlık kazandı.

Cizvitlerin 1814'te yeniden yapılandırılması ile Cemiyet büyük bir büyümeye uğradı.

Georgetown Cizvit Üniversitesi - Washington DC - ABD

Fordham Cizvit Üniversitesi - New York - ABD

Yenilenmesinin ardından İsa Cemiyeti kiliseye olan hizmetini eğitime daha sıkı bir bağlılıkla devam etti, özellikle de yüksek eğitime. Bu dönemde İsa Cemiyeti üniversiteler açmaya (ya da yatırım yapmaya) karar verdi. (ABD’de 1798'de kurulan Georgetown ve Fordham Üniversiteleri, Lübnan’da Saint Joseph, Belçika’da Namur Üniversiteleri, İspanya’da Deusto e Comillias Üniversitesi, Japonya’da Sophia Üniversitesi...)

Sophia Cizvit Üniversitesi - Tokyo - Japonya

Tüm kilise içinde eski yerine 1814’te kavuşmasından sonra Cizvitler için Asya, Afrika ve Yakındoğu bölgelerine dönmek mümkün oldu.

1842’de Cizvitler Çin’e döndü. Cizvitler yarı-kolonici bir bağlamda Fuijan, Hebei, Shanxi ya da Sichuan’ın taşra nüfusu ile çalışmaktaydılar. Ancak asıl terchileri bu değildi; Cizvitlerin ilk hayali elit kesimleri bilimsel havarilikleri ile, Çin’in atalar modeline uygun bir biçimde dönüştürmekti.[17]

Comillias Cizvit Üniversitesi - İspanya

Afrika ile ilgili olarak, Fransız Cizvitler Madagaskar'a 1832’de ulaştılar ancak politik entrikalar ilk denemelerini meyvesiz bıraktı. 1840’ta başka bir Fransız misyonu, bir yetimhanenin açıldığı Cezayir’e yollandı. Daha uluslararası bir grup Cizvit ise Sudan misyonunda yer aldı.

Güney Afrika’ya Cizvitlerin ilk gelişi 1875’te oldu. Cizvitlere daha sonrasında Zambezi Misyonu olarak bilinen bugün Zimbawe, Zambiya, Malavi, Mozambik ve Botsvana’nın bir kısmı, Angola, Kongo ve Tanzanya’yı kapsayan bölge üzerinde yetki verildi. Papa XIII. Leo’nun (1810-1903) talimatıyla bir başka misyonda Mısır’da 1879’da açıldı.

Cizvitlerin varlığı İskenderiye ve Kahire’de düzenli olarak arttı, iki şehirde de erken dönemde Cizvit kolejleri bulunmaktaydı. 1893’te, Belçikalı Cizvitler bugün Kongo Demokratik Cumhuriyeti olarak bilinen Kwango’da bir misyon başlattılar. Bu Cizvitlerin 17. yüzyılda terk ettiği bölgeye dönüşünün sembolü oldu ve Katolik Kilisesi'nin Kongo’daki kuruluşunda önemli bir etkiye sahip oldu.[18]

1910'da inşaat edilmiş Kutsal Kalp cizvit kilisesi - İstanbul

Saint Joseph Cizvit Üniversitesi - Beirut - Lübnan

Restorasyondan sonra Cizvitler Osmanlı İmparatorluğu’na 1831’de dönmeye karar verdiler. Önce bugün Lübnan olan bölgede bir misyon açtılar. 1852’de Beyrut’ta bir basımevi açtılar. 1872’de Şam’da bir misyon açıldı. Ancak 1881’de Cizvitler İstanbul’a döndüler ve yeni bir kilise ve ikamet yeri açtılar (Bugün bilinen adıyla Kutsal Kalp Kilisesi – Ayazpaşa – İstanbul). Cizvitler aynı zamanda Adana, Kayseri, Sivas, Tokat ve karadenizde çoğunlukla Ermenilere eğitim vermek için okullar açtılar. Adana’daki okul 1909’da yandı. Geri kalan okullar ise zaman içerisinde kapatıldı ve Fransız Cizvitleri 1914’te sınır dışı edildiler ve savaş sonrasında da geri açılmadılar.[19]

2. Dünya Savaşından sonra İsa Cemiyeti üye bazında bir zirveye ulaştı (30 000’den fazla) İki geleneksel havariliğine (Misyon ve Eğitim) ek olarak İsa Cemiyeti, sosyal hizmet görevlerine de kendini adadı.

Cizvitlerin Ev Merkezi - Roma

Örneğin güney Amerika’da 1955’te açılan “Fe e Alegria[20]” denilen okullar ağı özellikle fakirlere eğitim vermeyi amaçlamaktadır.

1975’te 32. Genel Cemiyet toplantısı yapıldı. Toplantı alınan 4 karar Cizvitler tarafından özellikle iyi bilinmektedir; “İsa Cemiyeti’nin bugünkü görevi inanca hizmet, kesin bir gereklilik olan adaletin teşviklenmesi...” Adaletin teşviği, o günden beridir Cizvitlerin önceliklerinden birisi olmuştur.[21] Bu amaçla, 1980’de mülteciler ile ilgilenen bir Cizvit Sivil Toplum Örgütü olan JRS[22] kurulmuştur.

2019 yılının şubat ayında Cemiyet önümüzdeki 10 yıl için Cizvit hizmetinin 4 önceliğini listelemiştir.

1. Loyola’lı İgnatius’un Ruhsal Egzersizleri ve muhakeme ile Tanrı’ya ulaşan yolu göstermek.

2. Fakir, toplum dışına itilmiş, itibarı zedelenmişlerin yanında olmak ve adaleti ve barıştırıcı bir bir misyon içinde olmak.

3. Genç insanların umutla dolu bir gelecek yaratmaları için yanlarında olmak.

4. Ortak evimizin bakımı için işbirliği içinde olmak.[23]

2020 yılında dünyada yaklaşık 15 000 Cizvit bulunmaktadır. En çok cizvitin bulunduğu ülkeler Hindistan, ABD, İspanya ve İtalya’dır.

Türkiye’de ufak bir grup Cizvit Ankara’da ikamet etmektedir.

• Şeytan (İngilizce: The Exorcist) William Friedkin yönetmenliğinde, 1973 yılında vizyona girmiştir. Filmin başrollerini Lee J. Cobb ve Linda Blair paylaşmaktadır.
• Misyon (İngilizce: The Mission) Roland Joffé yönetmenliğinde, 1986 yılında vizyona girmiştir. Filmin başrollerini Robert De Niro ve Jeremy Irons paylaşmaktadır.
• Black Robe, Bruce Beresford yönetmenliğinde, 1991 yılında vizyona girmiştir. Filmin başrol oyuncu: Lothaire Bluteau
• Silence, Martin Scorsese yönetmenliğinde, 2016 yılında vizyona girmişti. Filmin başrollerini Andrew Garfield ve Liam Neeson paylaşmaktadır.
• Le portrait interdit, Charles de Meaux yönetmenliğinde, 2017 yılında vizyona girmişti. Filmin başrollerini Melvil Poupaud ve Fan Bingbing paylaşmaktadır.