Axl Rose

W. Axl Rose (doğum adıyla William Bruce Rose Jr.; büyütülme adıyla William Bruce Bailey; d. 6 Şubat 1962)[3] Amerikalı şarkıcı, söz yazarı, yapımcı ve müzisyendir. Hard rock tarzında müzik yapan Guns N' Roses grubunun baş solistidir. Grubun kurulduğu 1985 yılından beri de değişmeyen üyesidir.[4] Guns N' Roses grubunun yanı sıra 2016 yılından 2019 yılına kadar da AC/DC grubunda vokal olmuştur. Rose Rolling Stone ve NME gibi müzik dergileri tarafından tüm zamanların en iyi şarkıcısı olarak da gösterilmiştir.[5][6]

Axl Rose
Rose Silezya Stadyumunda (2018).
Genel bilgiler
Doğum adı William Bruce Rose Jr.
Diğer adları
  • W. Axl Rose
  • William Bruce Bailey
  • Bill Rose
  • Bill Bailey
Doğum 6 Şubat 1962 (1962-02-06)
Lafayette, Indiana, ABD
Tarzlar
Meslekler
Çalgılar
Etkin yıllar 1979-günümüz
Müzik şirketi
İlişkili hareketler

Lafayette, Indiana doğup büyüyen Rose, 1980'li yılların başlarında, Hollywood Rose ve L.A. Guns gibi birçok müzik grubuyla çalışacağı ve yerel hard rock camiasında etkin olacağı Los Angeles şehrine taşındı. 1980'lerin sonu ve 1990'ların başlarında büyük başarı ederek şöhrete kavuşacağı Guns N' Roses grubunu ise 1985 yılında kurdu. İlk albümleri Appetite for Destruction (1987) dünya çapında 30 milyondan fazla kopya satmıştır.[7][8] ABD'de ise 18 milyon kopya ile ülkenin en çok satan ilk albümler listesinde de üst sıralara yerleşmiştir.[9] Devamında çıkardıkları, Use Your Illusion I ve Use Your Illusion II (1991) ikiz albümleri de başarılı olmuş, Billboard 200 müzik listelerinde sırasıyla 2'nci ve 1'inci olmuşlardır. Bu iki albümün toplam satış rakamı dünyada 35 milyon adettir.[10]

Rose, 1994 yılı sonrası, iki buçuk senelik Use Your Illusion Turnesi'nin tamamlanmasıyla, birkaç sene gözlerden kayboldu. Bu esnada grup hem kişisel hem de müzikal farklılar nedeniyle dağılmaya başladı. Tek orijinal üyesi olmasının yanı sıra, grubun ismine de kanunen sahip olan Rose, çalışmalarını halen Guns N' Roses pankartı altında sürdürebilmekteydi.

Guns N' Roses, 2001 yılında Rock in Rio 3 etkinliğine katılarak yeni bir kadroyla geri döndü. Geç kalınmış Chinese Democracy (2008) albümünü tanıtmak için ardı ardına konserler düzenledi. Albümün çıktığı esnada hakkında çok olumlu yazılar yazılmış olsa da müzik endüstrisinin ticari beklentilerinin altına düştü.[11] 2012'de, Guns N' Roses'ın solisti olarak Rock and Roll Hall of Fame'e seçildi. Rose ise törene katılmayacağını ve kendisinin listeden çıkarılmasını istedi. 2016 da ise Guns N' Roses'ın klasik kadrosunu bir nevi bir araya getirdi ve Not in This Lifetime... Turnesi'na çıktı. Yine aynı sene içerisinde Rose, baş solist Brian Johnson'ın yerini alarak AC/DC grubuna da katıldı ve grubun dünya turnesinde eşlik etti.

Çocukluğu

William Bruce Rose, Jr. olarak Lafayette, Indiana'da dünya'ya geldi. O zamanları 16 yaşında, lise'ye gitmekte[12] olan annesi Sharon Elizabeth'in en büyük oğludur. Biyolojik babası William Bruce Rose ise o zamanları 20 yaşındadır.[13][14] Baba tarafından İskoç-İrlanda ve anne tarafından ise Alman kırmasıdır.[15] Babası problemli ve karizmatik bir ihmalkardır ve çocuk sahibi olması da hiç hesapta yoktur.[12] Rose ortalama iki yaşındadır. Babası tarafından cinsel tacize uğradığından bahsedilir. Anne ve babası ayrılırlar. Babası Lafayette'ten kaybolur.[12] Annesi ikinci evliliğini Stephen L. Bailey ile yapar ve oğlunun ismini William Bruce Bailey olarak değiştirir.[14][16] Rose'un iki kardeşi vardır, Amy ve üvey kardeşi Stuart.[17][18] 17 yaşına kadar Rose Bailey'nin gerçek babası olduğuna inanmıştır.[19] Olgunluğu sürecinde biyolojik babasına hiç rastlamamıştır. Babası William Rose Sr. ise 1984 yılında Marion, Illinois'te tanışıklığı olduğu bir sabıkalı tarafından öldürülmüş, cesedi hiç bulunamamasına rağmen suçlu olduğu düşünülen kişi mahkûm edilmiştir.[20] Rose'un ise yıllar sonrasına kadar bu cinayetten haberi yoktu.[21]

Bailey ailesi olarak çok dindardılar. Rose ve ailesi haftada üç ila sekiz katılmak zorunda oldukları Pentecostal kilisesine giderlerdi ve hatta Rose yine kilisenin Pazar okulunda öğrenim görmüştür.[22] Rose çok baskıcı yetiştirildiğinden bahseder; "Bir hafta televizyonumuz olduğunda, üvey babam şeytan icadı olduğunu düşünür evden dışarı atardı. Müzik dinlememe izin yoktu. Ona göre kadınlarda şeytandı. Her şey şeytanın işiydi."[22] Üvey babasının hem kendisine hem de kardeşlerine fiziksel şiddet uyguladığından, kız kardeşine ise cinsel tacizde bulunduğundan bahseder.[14][19] Rose küçük yaşından beri teselliyi hep müzikte bulmuştur. Daha beş yaşındayken kilise korolarında şarkı söylemeye başlamış ve kardeşleri ile birlikte Bailey Üçlüsü adı altında kilise servislerine katılmıştır.[23] Indiana'da Jefferson Lisesi'ndeyken okul korosuna katılmış ve piyano öğrenmiştir.[24] İkinci Bariton[25] olan Rose koro çalışmaları esnasında öğretmenini şaşırtmak için "farklı sesler" geliştirmeye başladı.[23][25][26] İlerleyen zaman içinde arkadaşları ile, içinde sonraları Izzy Stradlin ismiyle anılacak olan Jeff Isbell'in de bulunduğu bir grup kurdu.[27]

17 yaşında, ailesinin evinde bir gün sigorta kağıtlarına bakmaktadır ve biyolojik babasının varlığından haberdar olur. Daha sonra resmi olarak geri almasada doğduğu ismi tekrar kullanmaya başlar.[16][19] Fakat aynı olan ilk ismini biyolojik babasıyla paylaşmak istemediğinden kendini W. Rose olarak çağırır.[16][19] Rose, gerçek aile kökenlerini keşfeder ve artık Lafayette'in belalı çocuğudur. Halka açık yerlerde sarhoş olup toplumun huzurunu kaçırmak, darp gibi suçlardan 20'den fazla kez yakalanmış, üç aya kadar varan hapis cezalarına çarptırılmıştır.[16][28] 1982'nin Aralık ayında, Lafayette yetkilileri, Rose'u itiyadi suçlu olarak cezalandırmakla tehdit edince[24], Los Angeles, Kaliforniya'ya taşındı.[28] Taşındıktan sonra kendisini grubu olan AXL'a öyle kaptırmıştır ki, arkadaşları ona Axl Rose ismini önerirler.[16][29] 1986 Mart'ında plak şirketi Geffen Records ile kontratını imzalamasına yakın resmi ismini W. Axl Rose olarak değiştirdi.[25][28][30]

Kariyer

1983–1986: İlk yıllar

Los Angeles'a gelişinden kısa bir süre sonra, Rose, Batı Hollywood'daki The Troubadour'da gitarist Kevin Lawrence ile tanıştı ve grubu Rapidfire'a katıldı. Mayıs 1983'te beş şarkılık bir demo kaydettiler.[31] Yıllar boyu yasal sorunlar nedeniyle bu demo 2014 yılında EP olarak ve Ready to Rumble adıyla piyasaya sürüldü.[32][33][34] Lawrence ile yollarını ayırdıktan sonra, 1980 yılında Los Angeles'a taşınan[27] çocukluk arkadaşı Izzy Stradlin, ve 16 yaşındaki gitarist Chris Weber[35] ile birlikte Hollywood Rose grubunu kurdu.[36] Ocak 1984'te grup, "Thething Goes", "Rocker", "Love of Your Love" ve "Reckless Life" parçalarından oluşan beş şarkılık bir demo kaydetti. Bu demo 2004 yılında The Roots of Guns N' Roses adıyla piyasaya sürüldü.[37] Guns N 'Roses'in gelecekteki üyelerinden Slash ve davulcu Steven Adler, grubun dağılmasından önce Hollywood Rose'a katıldı.[38] Rose ise L.A. Guns'a katıldı.[39] Hollywood müzik sahnesinde bir etki yaratmaya çalışırken, Rose, Sunset Bulvarı'nda Tower Records'un gece müdürlüğü pozisyonu da dahil olmak üzere çeşitli işlerde çalıştı. Rose ve Stradlin, bir bilimsel çalışma için UCLA'da saati 8 dolardan ücretle sigara içtiler.[30]

1985'in Mart ayında Rose ve eski grup arkadaşı Tracii Guns; kendi grupları olan Hollywood Rose ve Stradlin, davulcusu Rob Gardner ile basçı Ole Beich'in de dahil olduğu L.A Guns'ı birleştirerek Guns N' Roses'ı kurdular.[40] Haziran ayına gelindiğinde, bir dizi değişiklikten sonra grup, Rose, gitarist Slash, ritim gitarist Izzy Stradlin, basçı Duff McKagan ve davulcu Steven Adler'den oluşuyordu. Grup ilk The Troubadour'da çalarak hayatına başladı ve L.A. gece kulüplerini dolaşarak sonunda sağlam bir hayran kitlesi kazandı.[40] Grup, Mart 1986'da Geffen Records ile imza'ya oturmadan[24] önce birkaç önemli plak şirketinin de dikkatini çekmeyi başardı.[40] Takip eden Aralık ayında, Geffen'e bağlı UZI Suicide altında dört şarkılık bir EP olan Live ?!*@ Like a Suicide piyasaya sürüldü.[14]

1987–1989: Appetite for Destruction albümü ile dönüm noktası

Temmuz 1987'de, Guns N 'Roses, ilk albümü olan Appetite for Destruction'ı piyasaya sürdü. Albüm eleştirel beğeni almasına rağmen, daha çıkışının daha ilk yılında 500.000 kopya satarak mütevazı bir ticari başlangıç yaşadı.[41] Ancak, grubun durmak bilmeyen turneleri ve "Sweet Child o' Mine" (Rose'un kız arkadaşı Erin Everly'nin anısına yazılmıştır) parçasının başarısı bu albümü önce Ağustos 1988'de ve tekrar Şubat 1989'da Billboard 200'de 1 numaraya yükseltti. Bugüne kadar, Appetite for Destruction, dünya'da 30 milyonun üzerinde kopya sattı.[7][8] Bunun 18 milyonu Amerika Birleşik Devletleri'nde satılmış ve böylelikle tüm zamanların en çok satan ilk albümü olmuştur.[9]

Grubun Ağustos 1988 yılında Donington, İngiltere'de düzenlenen Monsters of Rock festivalindeki performansı sırasında, 107.000 kişilik kalabalıktaki çoğunluğun "It's So Easy" parçasında çarpışarak dans etmeye başlaması ardından iki kişi ezilerek öldü. Rose seyirciyi sakinleştirmek için gösteriyi birkaç kez durdurmak zorunda kaldı.[16] O andan itibaren, yıkıcı davranışlar sergileyen hayranlarına şahsen hitap etmeye ve sahneden güvenlik görevlilerine talimat vermeye, zaman zaman kalabalığın sorunlarıyla başa çıkmak için konserleri durdurmaya başlamıştı. 1992'de Rose şöyle dedi: “Çoğu sanatçı organizasyonlarında bir güvenlik görevlisine giderek bu konuyu çok sessizce hallederler. Ben ise kişiyle yüzleşirim. Şarkıyı durdururum ve kişiye 'Tahmin edin ne oldu: Paranı boşa harcamışsın, konserden ayrılmak zorundasın' derim“.[19] Yaşanan ölümlerin ardından, Monsters of Rock festivali bir sonraki sene iptal edildi.[42]

Guns N 'Roses, Kasım 1988'de, tek başına ABD'de beş milyondan fazla kopya satan G N' R Lies albümünü çıkardı.[9] Grup - özellikle de Rose - "One in a Million" adlı şarkısıyla ırkçı ve homofobik tutumları teşvik etmekle suçlanmıştı.[43] Şarkıda zencilerin yolundan çekilmesi konusunda uyarıyor ve hastalık yayan eşcinsellerden şikayet ediyordu. Tartışma sırasında Rose, ırkçılık söylemlerini “hayatınızda bir sorun haline gelen bir kişiyi tanımlamak için söylenilmiş bir söz, bir problem. Zenci (İngilizce: Nigger) kelimesi illa da siyah anlamına gelmez” diyerek savundu.[24] Ancak 1992'de, şarkının, genç yaşlarında Los Angeles'a yeni geldiğinde, ilk ve izlenimci bakış açısını yansıttığını kabul etti; burada, içinde büyüdüğü muhafazakâr kasabadan çok farklı bir yaşam tarzına girerek kültür şoku yaşadığını belirtti. Rose, “Beni soymaya çalışan siyahi insanlara sinirlenmiştim. O siyahi insanlara hakaret etmek istedim. Irkçılığı desteklemek istemedim” dedi.[19] Homofobi iddialarına cevaben Rose, kendisini “heteroseksüel” olarak kabul ettiğini, “kimseyi incitmedikleri ve kendisini de bu tür şeylere zorlamadıkları sürece, bu tür şeylere karşı olmadığını” belirtmiştir.[19] Bu tavrını ise eşcinsel erkeklerle yaşadığı "kötü deneyimlere" bağladı. Geçmişinde yaşadığı bir tecavüz girişimine ve biyolojik babası tarafından iddia edilen cinsel tacize işaret etti.[19][24][44] Tartışma, Guns N' Roses'ın, New York'ta AIDS konusunda yardım amaçlı düzenlenen ve Gay Men's Health Crisis tarafından organize edilen gösterinin listesinden çıkarılmasına yol açtı.[24][30]

Appetite for Destruction ve G N' R Lies albümlerinin başarısı ile Rose, kendini rock müziğin en önde gelen isimlerinden biri olarak keşfetti. 1989 Ağustos'unda Rolling Stoneda tek başına kapak olduğu dönemde öylesine ünlüydü ki, müzik dergisi röportajların ve berberindeki fotoğrafların iki arkadaşı tarafından düzenleneceği mutlak şartını kabul etti. Bu arkadaşlarından biri yazar Del James, diğeri de fotoğrafçı Robert John idi.[45] MTV sunucusu Kurt Loder Rose'u tanımlarken "belki de piyasadaki en iyi hard rock şarkıcısı, amam kesinlikle en karizmatik olanı" dedi.[46]

1990–1993: Use Your Illusion albümü ile uluslararası başarı

1990'ların başlarında, Guns N' Roses, Appetite for Destruction ardından yeni çalışmalarını kaydetmeye başlamak üzere stüdyoya geri döndü. Kayıt oturumları, Steven Adler'ın uyuşturucu bağımlılığı ile mücadelesi nedeniyle başlangıçta verimsizdi; performans sergileyemiyordu ve bu da oturumların her seferinde birkaç günlüğüne iptal edilmesine neden oluyordu.[40] Adler ertesi Temmuz'da kovuldu ve yerine The Cult'tan Matt Sorum geldi.[40] Klavyeci Dizzy Reed de o sene Rose'un ısrarıyla gruba katıldı.[40] Sorum ve Reed, Guns N' Roses ile ilk gösterilerini Ocak 1991'de Rock in Rio 2'de gerçekleştirdiler. Grup, uzun yıllar birlikte çalıştıkları menejerleri Alan Niven'i o yıl mayıs ayında kovdu; bildirilenlere göre Rose, grup arkadaşlarının isteklerine karşın yeni albümün tamamlanmasının Niven'in işten çıkarılmasına bağlı olduğunu öne sürerek zorlamıştır.[47] Niven'in yerine ise turne malzemecisi Doug Goldstein geldi. Izzy Stradlin, Goldstein'ı tanımlarken "Resimden bir pencerenin içine 60.000 dolarlık piyanoyu iterek paramparça eden ve bu nedenle de sabahın altısında Axl'in kapısını çalma başarısını gösteren bir adam" diye bahsediyor.[48]

Mayıs 1991 tarihinde, grup, daha tanıtmak için bir albümleri yokken, iki buçuk sene sürecek Use Your Illusion Turnesine girişti. Turne finansal başarıların yanı sıra, gecikmeli konser organizasyonları, sahne problemleri ve hatta ayaklanmaların bile olduğu sayısız tartışmalı olayla anıldı. Özellikle Rose'un konserde çok geç sahneye çıkması eleştirildi. Öyle ki, programda belirtilenden saatler sonra sahneye çıkıyordu.[19] 1991 yılının Temmuz ayında, St. Louis yakınlarındaki Riverport Anfitiyatrosu'nda gerçekleşen konserin doksanıncı dakikalarıdır. Rose güvenlik personelinden bir izleyenin video kamerasına el koymasını istemektedir. Rose daha sonra kalabalığın içine dalarak konser kurallarına aykırı olan kamerayı kendi ele geçirir. Sahneye tekrar çıktıktan sonra "Salak güvenlik personeline teşekkürler, ben eve gidiyorum!" der ve sahneden ayrılır. Hemen ardından 2500 hayranının çılgına döndüğü, sahne malzemelerinden oturaklara kadar her şeyin havada uçuştuğu, 200.000 dolarlık zarara neden olan bir ayaklanma yaşanır.[49]

Eylül 1991'de, iki albüm için yetecek içeriğe sahip olan Guns N 'Roses, Use Your Illusion I ve Use Your Illusion II albümlerini piyasaya sürdü. Albümler Billboard 200 sıramalarında, albüm sırasının tersine 2. ve 1. olarak yer aldı. İki albümün aynı anda piyasada bu derece yüksek sıralamaya girmesi daha önce başka bir grup tarafından elde edilmemiştir.[30] Albümlerin piyasa çıktığı dönemde ise Rose'un diğer grup üyeleri ile ilişkileri giderek gerginleşmeye başlar. Çocukluk arkadaşı Izzy Stradlin aniden Kasım 1991'de grubu terk eder. Yerine Kill For Thrills grubundan Gilby Clarke gelir.[40][44] Gruptan ayrılma nedeni olarak ise Stradlin, "Guns N' Roses'ta günlük yaşamın bir parçası haline gelen stres ve zorlukları beğenmiyorum"[50] diyerek yaşanılan ayaklanmaları ve Rose'un kronik geç kalma durumunu örnek gösterir. Ayrıca kendisinin çok ayık olması devamlı alkol ve madde bağımlısı olan diğer grup üyeleri ile kaynaşmasını da zorlaştırmaktadır.[27][50] Bildirilenlere göre, turnenin bir noktasında Rose, Slash ve Duff McKagan'dan Guns N 'Roses adının tek mülkiyetini talep eder ve kabul edilir. İddiaya göre Rose isim mükiyetini almazsa çekileceğini söyleyerek tehditte bulunmuştur.[17] (2008'de ise Rose, bu raporların yanlış olduğunu ve iddia edilen zorlamanın sözleşmeyi yasal olarak savunulamaz hale getireceğini belirtmiştir.[51])

Bir başka isyan Metallica ile ortak bir tur sırasında, Ağustos 1992'de Montreal Olimpiyat Stadı'nda gerçekleşti.[52] Guns N' Roses sahne almadan önce, Metallica'nın programı şarkıcı-gitarist James Hetfield'in piroteknik (fişeklerle ilgili) bir kazanın sonucu ikinci derece yanıklar alması nedeniyle kısa kesildi. Ancak Guns N' Roses sahneye erken çıkamadı çünkü Rose bir kez daha gösteri merkezine geç geldi. Şovun başlamasından yaklaşık bir saat sonra ise Rose ses düzeni ile ilgili problemlerden şikayet etti ve sahneyi terk etti. Ardından Montreal şehir merkezinde hasarın ortalama 400.000 doları bulduğu ayaklanmalar baş gösterdi.[40][53][54][55] O yılın Kasım ayında Rose, Riverport isyanıyla ilgili olarak maddi hasar ve saldırılardan mahkûm edildi; 50.000 dolar para cezasına çarptırıldı ve iki yıl gözaltına alındı.[48][56]

Guns N 'Roses, Use Your Illusion Turnesinin son şovunu Buenos Aires'teki[57] River Plate Stadyumu'nda 17 Temmuz 1993'te yaptı, aynı zamanda Rose'un grup ile yedi buçuk senelik araya gireceği anlaşılan son canlı performansıydı.[58] Takip eden Ağustos ayında Rose, yasadışı bir şekilde kovulduğunu iddia eden ve dava açan Steven Adler aleyhinde mahkemede ifade verdi. Yargıç Rose'a karşı karar verdi ve Adler 2.500.000 doların yanı sıra kaydettiği her şeyin telif haklarının yüzde 15'ini almak şartıyla anlaşmayı kabul etti.[18][48] O yılın Kasım ayında, Guns N 'Roses çoğunlukla punk tarzı parçaları yorumladıkları ve daha önceki albümleri ile aynı başarıyı yakalayamayan "The Spaghetti Incident?" albümünü piyasaya sürdü. Rose, eski kız arkadaşı Stephanie Seymour'a kişisel bir mesaj olarak tasarladığı ve hüküm giymiş katil Charles Manson tarafından yazılmış bir şarkı olan "Look at Your Game, Girl" (Türkçe: Oynadığın Oyuna Bak Be Kızım) adlı gizli parçayı içeriyordu.[48][59][60] Tartışmalar devam etti ve grup daha sonra herhangi gelecek telif haklarını Manson'un kurbanlarından birinin oğluna bağışlamaya söz verdi.[18][61]

1994–2000: Boşluk

Rose, grup arkadaşlarına danışmadan, Haziran 1994'te Clarke'ın sadece “kiralık bir el” olduğunu iddia ederek, Gilby Clarke'ın grupla yaptığı sözleşmeyi yenilemedi.[18][62] Daha sonra Rose'un çocukluk arkadaşı olan Paul Tobias'ın Clarke'ın yerini alacağı öğrenildiğinde bu Slash ve Rose arasındaki gerginliğin kırılım noktası oldu.[18] Her ne kadar bu süre zarfında birçok iş kaydedilmiş olsa da, sonuçta kullanılmadı çünkü Rose'a göre, işbirliği eksikliği nedeniyle yapabileceklerinin en iyisini ortaya koyamamışlardı.[63] Slash nihayet Ekim 1996'da Rose'la olan farklılıklarından dolayı Guns N 'Roses'i bıraktı.[64] Matt Sorum ise, Tobias'ın gruba katılımı ile ilgili bir tartışmadan sonra Haziran 1997'de kovuldu.[65] Duff McKagan, o yıl Ağustos ayında gruptan ayrıldı ve böylece Use Your Illusion döneminden bir tek Rose ile Dizzy Reed kalmıştı.[17]

Guns N 'Roses'ın istikrarı çökerken, Rose gözlerden uzaklaştı. Grup hiçbir zaman resmi olarak ayrılmadı. Fakat birkaç yıl boyunca turneye çıkmadılar, konser vermediler, ya da yeni bir albüm çalışması da yapmadılar. Rose, ayrılan ya da kovulan grup üyelerinin yerine yeni müzisyenler almaya devam etti. 1990'lı yılların sonunda, nadiren halkın ilgisini çeken ve zamanının çoğunu Malibu'daki malikanesinde geçiren yalnız biri haline geldi. Medya'da "Rock müziğin Howard Hughessü" olarak ve "Rock müziğin en yalnız adamı" olarak da anılmıştır.[40][66] Denildiğine göre Rose gecelerini Guns N' Roses'ın yeni düzeni ve düzenlemeleri üzerine çalışıyor ve provalar yapıyordu. Grubun bir sonraki albümü olan Chinese Democracy (Türkçe: Çin Demokrasisi) üzerine çalışıyordu.[17]

2001–2011: Chinese Democracy Turneleri
Rose Donington Park, İngiltere'deki Download Festivalinde, Haziran 2006

Ocak 2001'de Rose, yıllarca sürecek Çin Demokrasisi Turnesine Rock in Rio 3'te yine Guns N' Roses ile başladı. Fakat ilk iki sene boyunca planlanan konserlerin çoğunluğu gerçekleşmedi. 2002 MTV Video Müzik Ödülleri'ndeki sürpriz katılımı sonrasında, Kasım ayında, Rose'un önceden planlanmış bir konsere katılmaması Vancouver'ın General Motors Place'de bir isyana neden oldu. Gösteri merkezinin çalışanları konserin iptalini anons ettikkerinde ayaklanma koptu, 100.000 doların üzerinde hasar meydana geldi.[58][67] Grubun kadrosu gelişmeye devam ederken, değişmeyen grup arkadaşları gitarist Richard Fortus, basçı Tommy Stinson ve klavyede Dizzy Reed ve Chris Pitman idi.

Turne, menejerleri tarafından iptal edildi ve Rose tekrar gözlerden kayboldu. Bu süre zarfında, Geffen Records'a karşı, Greatest Hits derleme albümünün yayınlanmasını durdurma girişimlerini konu alan bir davada Slash ve Duff McKagan'a katıldı.[68] Ve 2004'te piyasaya sürülen video oyunu Grand Theft Auto: San Andreas'a ses sanatçılığı yaptı.[69] Ocak 2006'da yapılan nadir bir röportajda ise Rose dönüşünü “İnsanlar bu yıl müzik dinleyecekler” diyerek haber verdi.[70] Guns N 'Roses, birçok kez Izzy Stradlin'in de konuk olarak yer aldığı ve yoğun geçen 2006 ve 2007 turne takvimi süresince, yine 'Çin Demokrasisi' albümünü gerçkleştiremedi.[71] Rose, arkadaşı Sebastian Bach'ın albümü Angel Down'da ona eşlik etti.[72]

Guns N 'Roses, son albümünden on beş yıl sonra, Kasım 2008'de, Çin Demokrasisi albümünü Amerika'da elektronik ürünleri konusunda mağazalar zinciri olan Best Buy'a özel olarak piyasaya sürdü.[73] Rose, albümün tanıtımına katkıda bulunmadı. Aralık ayında çıkan haberlere göre, en azından iki aydır kayıp olduğu ve ne plak şirketinin telefonlarını geri döndürüyor, nede kendisine ulaşılabiliyordu.[74] Bunu takip eden ilk röportajda ise Rose Interscope Records'tan gerekli desteği almadığına dair hisleri olduğunu belirtti.[75] Albümün piyasaya sürülmesinden bir yıl sonra, Aralık 2009'da, Guns N 'Roses, ana grup olarak katılacakları Rock in Rio 4'te da dahil olmak üzere iki buçuk yıl süren bir turneye çıktı.[76] Hemen ardından, turnenin ödenmemiş 1.87 milyon dolarlık açığı nedeniyle eski menejerleri Irving Azoff tarafından dava edildi.[77][78][79] Cevaben geri açtığı davada Rose, albüm tanıtımlarının ve grubun Azoff tarafından kasıtlı olarak yanlış yönetildiğini savundu. Azoff'un bu şekilde eski grubuna dönmeyi ve onlarla yeniden turneye çıkmayı planladığını söyledi.[80][81] Her iki davada da anlaşmaya varıldı. Rose'un 2011'deki açıklamasına göre, bu anlaşma gereği Guns N' Roses, Azoff'un Live Nation isimli şirketinin menerjerliği altında bir dizi şov yapacaktı.[82][83][84]

Kasım 2010'da Rose Activision isimli oyun şirketine, yazdıkları Guitar Hero isimli oyun yüzünden, yirmi milyon dolarlık dava açtı. Gerçekce ise şirketin Welcome to the Jungle parçasını oyunda kullanırken Slash ve Velvet Revolver'a lisans gereği hiçbir referans verilmemiş olmasıdır.[85] Bunun yerine, oyunun ön kapağında Slash görüntüsünün kullanıldığını belirtti. Rose'un iddiaları hakim tarafından Şubat 2013'te çürütüldü. Nedeni ise Rose'un tamamen sözlü olan bu dayatmalarının, sınırlamalar kanununu takiben, oyunun Ekim 2007 tarihindeki çıkışının ilk iki senesi içinde dava edilmemesidir.[85]

2012–Günümüz: Onur Listesi ve yeniden toplanma; AC/DC'ye Katılım
2016 yılında Rose AC/DC ile sahnede

Seçilebilme ehliyetini kazandıkları 2012 senesinde Rose, Guns N' Roses'ın klasik kadrosu ile Amerika'da bulunan ve zamanında Ahmet Ertegün'ün kurduğu Rock and Roll Hall of Fame isimli müzede Rock müziği onur listesine alınmıştır.[86] Üç gün öncesinde yayınladığı açık mektupla belirttiği üzere[87], Nisan ayındaki merasim törenine katılmadı.[88] Önceki grup üyeleri ile uzun zamandır kırıklıklar yaşamış olan Rose, mektubunda merasim töreni için, "kendisinin gerçekten istenildiği ve saygıyla karşılanacağı bir ortam gibi gözükmüyor"[88] diye yazdı. Sonrasında, 2012 ve 2014 yıllarında, Appetite for Destruction ve Chinese Democracy albümlerinin yıldönümü adına, Appetite for Democracy turnesinin bir bölümü olarak Las Vegas'daki The Joint isimli gösteri merkezinde gruba tekrar katıldı.[89][90] 2014 yılının ortalarında, Chinese Democracy albümü ile aynı sıralarda kaydedilmiş yeni bir albüm ve bir de remix albüm tamamlanmış, piyasaya sürülmeyi bekliyordu. Fakat bu konuda yeni bir bilgi verilmedi.[91]

Rose (solda) and Slash (sağda) Guns N' Roses ile sahnedeler (2018)

Kendisini ses çeşitlerine göre "Dünyanın En İyi Şarkıcısı" olarak taçlandıran ve hiç de resmi olmayan bir çalışma üzerine, Rose 2014'te Spin dergisinde şu açıklamayı yaptı: "Eğer bana göre en iyi şarkıcıların kimlerin olduğunu söylemek istesem, bu göreceli bir konu olduğu için kesin bir cevap verebilirmiyim bilemiyorum, ama benim ilgi alanım rock şarkıcıları. Bu böyleyken, ben Freddie Mercury, Elvis Presley, Paul McCartney, Dan McCafferty, Janis Joplin, Michael Jackson, Elton John, Roger Daltrey, Don Henley, Jeff Lynne, Johnny Cash, Frank Sinatra, Jimmy Scott, Etta James, Fiona Apple, Chrissie Hynde, Stevie Wonder, James Brown ve daha bir çoğunu (çoğunlukla yetmişlerin rock şarkıcıları) seviyorum. Kesinlikle bu şarkıcılardan birini dinlemek isterdim, kendimi değil!"[92]

Rose ve Slash çok beklenilen Not in This Lifetime... Turnesi için bir araya geldiler[93]. Dizzy Reed ve geri gelen Duff McKagan ile Use Your Illusion dönemindeki kadronun üçte biri tamamlanmış oldu. Chinese Democracy dönemi grup üyelerinden Richard Fortus ve Frank Ferrer ile yeni üye Melissa Reese de grubun geri kalan kadrosunu tamamlamış oldu.[94][95]

Rose, grubun Nisan 2016'daki The Troubadour performansında, yaklaşık 23 senelik ayrılıktan sonra ilk defa Slash ile aynı sahneyi paylaştı.[93][96] Turne büyük bir başarıydı ve tüm zamanların en çok kazandıran konserleri listesinde ikinci sıraya yerleşti.[97]

16 Nisan 2016'da Avustralyalı hard rock grubu AC/DC, vokalistleri Brian Johnson'ın işitme sorunları nedeniyle turneye devam edemeyeceği için, yerine Rose'un gruba katılacalığını duyurdu.[98] Devamında gelen haberlere göre Angus Young yola Rose ile devam edecek ve grubun resmi vokalisti olacaktı.[99][100]

Axl Rose'un imzası.

Diskografi

Guns N' Roses ile birlikte

Hollywood Rose ile birlikte
  • The Roots of Guns N' Roses (2004)

Rapidfire ile birlikte
  • Ready to Rumble EP (2014)

Misafir sanatçı olarak

Filmografi
Başlık Sene Rol Notlar
The Dead Pool 1988 Cenazedeki müzisyen Listelenmemiştir
Grand Theft Auto: San Andreas (video oyunu) 2004 DJ Tommy "The Nightmare" Smith Seslendirme
New Looney Tunes (TV Programı)[101] 2018 Kendisi Seslendirme

Axl Rose hakkında bilinmeyenler
  • Axl, Grand Theft Auto: San Andreas isimli oyunda, Tommy "The Nightmare" Smith olarak K-DST adlı uydurma bir radyo kanalında bir DJ'i seslendirdi.
  • Guilty Gear isimli dövüş oyunundaki "Axl Low" karakteri ve Fighting Vipers isimli oyundaki "Raxel" karakteri, Axl Rose'dan yola çıkılarak yaratılmıştır.
  • Final Fight isimli meşhur atari oyununda da Axl ve Slash isimli karakterler, Axl Rose ve Guns N' Roses'ın diğer elemanı Slash'ten esinlenerek yaratılmışlardır.
  • Axl, Dead Horse ve Shotgun Blues isimli şarkılarda ve Use Your Illusion I ve Use Your Illusion II turnelerinde akustik gitar çalmıştır.
  • Estranged'ın klibinde gördüğümüz ev, Axl'ın Malibu'daki evidir.
  • Welcome to the Jungle'daki "Do you know where you are? You're in the jungle baby. You're gonna die!" sözleri, otostop çekerek New York'a gittiği zamanlarda bir zenci tarafından ona söylenmiştir.
  • Sol meme ucunda piercing vardır.
  • Axl Rose ve diğer Guns N' Roses üyeleri, Finlandiyalı Hanoi Rocks isimli gruptan etkilenmişlerdir. Ayrıca Axl, 1989'da Michael Monroe'nun Dead, Jail or Rock N' Roll klibinde yer almaktadır.
  • Axl Rose, ve diğer GN'R üyeleri, Mavericks'in Mega Man X5'deki karakterlere isimlerini vermişlerdir.
  • Guns N' Roses 1992'de, Venezuela'daki darbeden bir gün önce, Caracas'ta sahne almışlardır.
  • Axl Rose, "oral seks"in anagramıdır.
  • Don Hanley'nin I Will Not Go Quietly isimli şarkısında back vokal yapmıştır.
  • Floridalı punk grubu Against Me!, 2002 yılında Reinventing Axl Rose isimli bir albüm yayınlamıştır.
  • Axl, Charles Manson isimli ünlü seri katilin çok büyük bir hayranıdır ve Türkiye'deki konserinde Manson tişörtleriyle dolaşmıştır.
  • Axl büyük bir Elton John ve Queen hayranıdır.
  • Genel olarak tüm aşk şarkıları eski eşi Erin Everly hakkındadır. (Sweet Child O'Mine, Estranged, November Rain, This I Love)

Kaynakça
  1. Slash; Anthony Bozza (30 Ekim 2007). Slash. HarperCollins. ss. 110-111. ISBN 978-0-06-135142-6.
  2. Steven Adler; Lawrence J. Spagnola (27 Temmuz 2010). My Appetite for Destruction: Sex, and Drugs, and Guns N' Roses. HarperCollins. ss. 94-95. ISBN 978-0-06-191711-0.
  3. "Monitor". Entertainment Weekly, 1245. 8 Şubat 2013. s. 22.
  4. "Guns 'N' Roses Singapur'a Geliyor". Popspoken. October 13, 2016. April 12, 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2017.
  5. Lethem, Jonathan (27 Kasım 2008). "Tüm Zamanın En İyi 100 Şarkıcısı". Rolling Stone. 9 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2011.
  6. "Michael Jackson NME Dergisinin En İyi Şarkıcılar Anketinde Bir Numara". NME. 21 Haziran 2011. 27 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2011.
  7. Smith, Sara (18 Kasım 2012). "'American Masters' TV şovu David Geffen'in karanlık taraflarına ima ile olan etkisine değiniyor". The Kansas City Star. March 9, 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: March 11, 2014.
  8. Havelock, Laurie (9 Ağustos 2012). "Hala aç mısın? Guns N' Roses'ın Appetite for Destruction albümünün 25 yılı". Q magazine. 11 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2014.
  9. "Top 100 Albums". RIAA. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2011.
  10. "Hangi albümler dünyada en yüksek satış rakamlarına sahiptir?". TSORT. 15 Aralık 2007. March 27, 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: March 14, 2012.
  11. Erlewine, Stephen Thomas. "Guns N' Roses Biyografisi". AllMusic. 3 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2011.
  12. Davis, Stephen (2008). Watch You Bleed: Guns N' Roses Destanı. Gotham Publishing. ISBN 978-1-59240-377-6.
  13. Reitwiesner, William Addams. "Axl Rose'un Sülalesi". William Addams Reitwiesner Genealogical Services. 15 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2011.
  14. "Axl Rose: Biyografi". Rolling Stone. 24 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 6, 2011.
  15. "Arşivlenmiş kopya". June 15, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 6, 2011.
  16. Tannenbaum, Rob (17 Kasım 1988). "Guns N' Roses Hakkındaki Katı Gerçekler". Rolling Stone.
  17. "Axl Rose'a Ne Oldu: Rock Müziğin En Ünlü Keşişinin İç Hikayesi". Rolling Stone. 11 Mayıs 2000. 6 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 5, 2011.
  18. Wall, Mick (2007). "W. Axl Rose - Bölüm Dokuz - Hepiniz Küçük İnsanlarsınız". MickWall.com. 18 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2011.
  19. Neely, Kim (2 Nisan 1992). "Axl Rose: The Rolling Stone Röportajı". Rolling Stone. 11 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2011.
  20. Spiller, Harry (2003). "1'inci Kitap - Kayıp Ceset". Heartland'de Cinayet. 20 Dava Dosyası. Turner Publishing. s. 171.
  21. Wall, Mick (21 Nisan 1990). "Silahlarınıza Sıkı Tutunun". Kerrang!. 11 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2011.
  22. James, Del (Kasım 1992). "I, Axl – Bölüm III". RIP. 5 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2011.
  23. MTV Rockumentary: Guns N' Roses (Television production). MTV. 1989.
  24. James, Del (Ağustos 1989). "Axl Rose ile Rolling Stone Dergisi Röportajı". Rolling Stone. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2011.
  25. "The Quotable Guns N' Roses". Superteen. 1989. 30 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 6, 2011.
  26. Sullivan, John Jeremiah (Eylül 2006). "Axl Rose'un Son Dönüşü". GQ. 27 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 6, 2011.
  27. "Geffen - Izzy Stradlin Biyografisi". Geffen. 1998. 31 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2011.
  28. Kuipers, Dean (Eylül 1991). "Guns N' Neuroses". Spin. June 27, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 6, 2011.
  29. "Eski Hollywood Rose Gitaristi: Axl Rose çok 'Egoistti'". Blabbermouth.net. 19 Kasım 2004. 21 Eylül 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2012.
  30. Sugerman, Danny (1991). Appetite for Destruction: Guns N' Roses Günleri. St. Martin's Press. ISBN 0-312-07634-7.
  31. "Axl Rose: Guns N' Roses Öncesi Kayıtları Piyasaya Çıkacak". Ultimate Guitar Archive. 3 Şubat 2006. October 8, 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 3, 2011.
  32. "Rapidfire Gitaristi Axl Rose Döneminden Parçaları Piyasaya Sürmek İstiyor". Loudwire. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2018.
  33. "Rapidfire: Axl ile İlk Yıllar" (Lehçe). Interia.pl. 26 Ağustos 2004. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2009.
  34. Christ, Shawn (17 Kasım 2014). "Axl Rose'un İlk Grubu Rapidfire'ın 1983 Albümü Piyasada". Music Times. 2 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 24, 2015.
  35. Thomas Erlewine, Stephen; Leahey, Andrew. "L.A. Guns Biography". Allmusic. Erişim tarihi: 18 Eylül 2004.
  36. Spurrier, Jeff (6 Temmuz 1986). "Guns N' Roses: Kötü Çocuklar Ellerinden Geleni Ardına Koymayacak". Los Angeles Times. Tribune Company.
  37. Erlewine, Stephen Thomas. "Guns N' Roses'ın Kökenleri". AllMusic. 6 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 3, 2011.
  38. Slash; Bozza, Anthony (2007). Slash. HarperCollins. s. 84. ISBN 978-0-00-725775-1.
  39. Erlewine, Stephen Thomas. "L.A. Guns". AllMusic. March 23, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 3, 2011.
  40. Spitz, Marc (Temmuz 1999). "Birazcık Sabır (Not:Bu yazının başlığı şarkılarına da göndermedir)". Spin. 11 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2011.
  41. Wiggins, Keavin (Aralık 2003). "Appetite for Destruction". Antimusic.com. June 10, 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 5, 2011.
  42. Anthony, James (March 22, 2007). "Turne Emirleri: Pantolonlar Atılabilir Cisimler Şovların İptali için Bahane Değil". The Guardian. Guardian News and Media. 24 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 6, 2011.
  43. Goldstein, Patrick (15 Ekim 1989). "Guns N' Roses'un Irkçılık Sansasyonunun Arka Perdesi". Los Angeles Times. Tribune Company.
  45. Wall, Mick (2009). W.A.R. William Axl Rose'un İzinsiz Düzenlenen Biyografisi. St. Martin's Press. ss. 161-162. ISBN 978-0-312-54148-4.
  46. Loder, Kurt (1990). Meşhur Son Sözleri: Axl Rose (Television production). MTV.
  47. Neely, Kim (5 Eylül 1991). "Guns N' Roses: Kontrolden Çıkmış". Rolling Stone.
  48. Kent, Nick (January 3, 2003). "Axl Rose Bitti mi?". The Guardian. Guardian News and Media. 10 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 5, 2011.
  49. Neely, Kim (22 Ağustos 1991). "Guns Konserinde Hayranları Ayaklandı". Rolling Stone.
  50. "Izzy Stradlin Röportajı". Musician. Billboard Publications Inc. 1992. 11 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2011.
  51. "Axl Rose: Guns N' Roses Adını Halen Kullanmaya Neden Devam Ediyorum". Blabbermouth.net. 14 Aralık 2008. March 11, 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2012.
  52. New York Times staff (11 Ağustos 1992). "Riot Erupts at Concert Starring Guns 'n' Roses". nytimes.com. Arthur Ochs Sulzberger, Jr. 4 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 30, 2015.
  53. amit. "Sahnede Rock Faciları İlk 10". 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2007.
  54. "Guns N' Roses'ın da Katıldığı Konserde Ayaklanmalar". New York Times. 11 Ağustos 1992. 22 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 5, 2011.
  55. "Guns 'N' Roses Montreal'e Geri Döner: Bu Sefer Ayaklanma Yok". CTV Montreal. January 28, 2010. April 6, 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 18, 2011.
  56. "10 Kasım 1992: Axl Rose Mülke Zarardan Suçlu Bulundu". ThisDayInRock.com. October 7, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 17, 2011.
  57. Bienstock, Richard (January 29, 2009). "Son Konserler: Slash ile Guns N' Roses". Guitar World. June 12, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 5, 2011.
  58. "Welcome to the Jungle:Axl's Yollara Dönüşünün Takvimi". Classic Rock. Şubat 2003. 31 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 10, 2011.
  59. Wall, Mick (5 Şubat 2008). W.A.R.:William Axl Rose'un İzinsiz Biyografisi. St. Martin's Press. ss. 257-. ISBN 978-1-4299-2884-7. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2015.
  60. Philips, Chuck (8 Aralık 1993). "Guns N' Roses Manson'ın Parçasa Albümde Yer Verecek: Hükümlünün telif hakları bir tarikat liderinin planladığı ölümlerde hayatını kaybeden birinin oğluna verilecek". LAtimes.com. Austin Beutner, Tribune Publishing. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2015.
  61. Hochman, Steve (21 Kasım 1993). "Bu İllüzyon Değil: Charles Manson'lı Guns N' Roses". LAtimes.com. Austin Beutner. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2015.
  62. Slash; Anthony Bozza (30 Ekim 2007). Slash. HarperCollins. s. 576. ISBN 978-0-06-135142-6.
  63. "Guns N' Roses Launch "Chinese Democracy" Tour in China". Guns N' Roses press release. 14 Ağustos 2002. March 17, 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2015.
  64. "G n' R's Blizzard of Acrimony". MTV News. 8 Kasım 1996. 19 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 24, 2015.
  65. Harkness, Geoff (June 28, 2001). "Seven Questions with Matt Sorum of The Cult". Lawrence Journal-World. 14 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: July 3, 2015.
  66. Sutcliffe, Phil (Mayıs 2001). "Didn't You Used to be Axl Rose?". Q. 30 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 5, 2011.
  67. Lee, John (11 Kasım 2002). "Şarkıcı Blames Venue for Roses Riot". BBC. June 20, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 10, 2011.
  68. Wiederhorn, Jon (4 Mayıs 2004). "Axl Rose Sued By Ex-Guns N' Roses Bandmates". MTV. January 20, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 11, 2011.
  69. D'Angelo, Joe (October 26, 2004). "Axl Rose, Game, Charlie Murphy Lend Voices To 'San Andreas'". MTV. 7 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 11, 2011.
  70. Bliss, Karen (January 18, 2006). "Axl Rose 'Chinese Democracy' ile suskunluğunu bozuyor". Rolling Stone. 2 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 10, 2011.
  71. Kaufman, Gil (15 Aralık 2006). "Axl Rose 'Chinese Democracy' çıkış tarihini verdi, gecikmeler için özür diliyor". MTV. 7 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 10, 2011.
  72. "Angel Down Yorumu". Ultimate Guitar Archive. 20 Kasım 2007. October 9, 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 10, 2011.
  73. Michaels, Sean (October 10, 2008). "Guns N' Roses' Chinese Democracy Çıkış Tarihi Belli Oldu". The Guardian. Guardian News and Media. October 24, 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 5, 2011.
  74. Bingham, John (2 Aralık 2008). "Çin Demokrasisi albümünün başarılı olamamasının faturası Rose'un ortadan kaybolmasına kesildi". Daily Telegraph. July 7, 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 10, 2011.
  75. Cohen, Jonathan (6 Şubat 2009). "Axl Rose Konuşur". Billboard. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2011.
  76. Montgomery, James (21 Eylül 2011). "Guns N' Roses Son Beş Yıldaki İlk Amerika Turnesine Çıkıyor". MTV.com. 24 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2011.
  77. James Montgomery (March 26, 2010). "Axl Rose'a Menejerlerinden 2 Million Dolarlık Dava". MTV News. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 23, 2015.
  78. Associated Press (March 26, 2010). "Axl Rose'a İki Milyon Dolarlık Dava". Billboard.com. 15 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 23, 2015.
  79. Eriq Gardner (19 Mayıs 2010). "Axl Rose Irving Azoff'a Beş Milyonluk Dava İle Cevap Veriyor Countersuit". Billboard.com. 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 23, 2015.
  80. Simon Vozick-Levinson (19 Mayıs 2010). "Axl Rose eski menejerini sabotajla suçlayarak dava açtı". Entertainment Weekly's EW.com. 5 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 23, 2015.
  81. Sisario, Ben (18 Mayıs 2010). "Axl Rose Eski Menejerine 5 Milyon Dolarlık Dava Açtı". The New York Times. July 29, 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2018.
  82. Amy Sciarretto (June 16, 2011). "Axl Rose Azoff ile Anlaşmaya Vardı". Ultimate Classic Rock. April 30, 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 23, 2015.
  83. "Eski Menejeri ile Anlaşmaya Vardı". Blabbermouth.net. June 14, 2011. 5 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 23, 2015.
  84. Roberts, Randall (21 Aralık 2011). "Axl Rose'un iştahı bugünkü Guns N' Roses'a göre". Los Angeles Times. 5 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 8, 2016.
  85. Gardner, Eriq (January 13, 2013). "Axl Rose Loses $20M Lawsuit Against Activision for Featuring Slash". The Hollywood Reporter. 1 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: June 8, 2016.
  86. Michaels, Sean (8 Aralık 2011). "Guns N' Roses ve Red Hot Chili Peppers Rock'n Roll Onur Listesinde". The Guardian. October 5, 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2012.
  87. "Cleveland'de Rock Müzesi yeni zümreyi karşılıyor". CBS News. April 14, 2012. April 15, 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 15, 2012.
  88. Quan, Denise (April 12, 2012). "Axl Rose Onur üyeliğini geri çevirdi". CNN. April 14, 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 15, 2012.
  89. "Guns N' Roses Las Vegas'ı Ele Geçiriyor". Rolling Stone. 13 Ağustos 2012. 7 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
  90. "Guns N' Roses Vegas'a Gidiyor". London Free Press. 13 Ağustos 2012. January 13, 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
  91. "Axl Rose Guns N' Roses ile İki Albümün Tamamladığını Söyledi". Revolver Magazine. NewBay Media. 4 Haziran 2014. 17 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2015.
  92. "Axl Rose kendisini dünyanın en iyi şarkıcısı seçen listeye cevap verdi". 19 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2019.
  93. Greene, Andy (April 4, 2016). "Guns N' Roses'ın Birleşmesi Hakkında Aklımıza Halen Takılı Altı Soru". Rolling Stone. April 19, 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 19, 2016.
  94. "Guns N Roses son 23 senedir ilk defa klasik kadrosuyla". Consequence of Sound. April 27, 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 29, 2016.
  95. Graff, Gary (April 1, 2014). "Tommy Stinson'a göre Duff McKagan, Axl'a yardım etmek için Guns N' Roses'a katılıyor". Billboard. 2 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 20, 2016.
  96. Grow, Kory; Spanos, Brittany (30 Aralık 2015). "Axl Rose, Slash Coachella'da GNR ile buluşacak dedi". Rolling Stone. April 17, 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 19, 2016.
  97. Blabbermouth (17 Aralık 2018). "GUNS N' ROSES'ın 'Not In This Lifetime' Tüm Zamanların En Karlı İkinci Turnesi olarak görülüyor". BLABBERMOUTH.NET. 26 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2019.
  98. Kreps, Daniel (April 16, 2016). "AC/DC Axl Rose'un vokalist olarak turneye katılacağını onayladı". Rolling Stone. April 17, 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 17, 2016.
  99. Buchanan, Brett. "AC/DC'nin Rose ile mi Devam Edeceği Konusunda Yeni Haber - AlternativeNation.net". June 11, 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2019.
  100. "Güncel:Cliff Emekli Olduğuna Göre, AC/DC'nin Geleceği Ne Olacak? - Music News @ Ultimate-Guitar.Com". 17 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2019.
  101. "Warner Brothers Looney Tunes çizgi dizisinde Axl Rose'un yer alacağını açıkladı -". 29 Aralık 2018. 31 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2019.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.