Adolf Hitler'in direktifleri

21 Ekim 1938'de Hitler, "aşağıdaki olasılıklara" hazırlanmak için Wehrmacht'a yeni bir yönerge yayınladı:

• Reich sınırlarını güvence altına almak ve sürpriz hava saldırılarına karşı koruma
• Çek devletinin geri kalanının tasfiyesi. Alman karşıtı bir politika izlemesi durumunda Çek devletinin geri kalanını herhangi bir zamanda ezmek mümkün olmalıdır.[1]
• Memelland'ın işgali.

Hitler'in T4 operasyonu emri

1939'da Hitler, T4 operasyonu'nda engelli çocukları ve insanları öldürmenin gerekçesi haline gelen bir emir yayınladı. Gaz verme birçok kurbanı öldürmek için tercih edilen bir yöntem olduğundan, Holokost'un temelini attı. Gaz odalarını işleten SS personeli daha sonra Auschwitz ve diğer birçok toplama kampı ve ölüm kampında istihdam edildi.[2]

3 Nisan 1939'da Fall Weiss (Case White) yönergesi hazırdı. 11 Nisan'da yayınlandı.

Hitler'in yazdığı ilk bölüm başladı:

Polonya ile Alman ilişkileri, herhangi bir karışıklıktan kaçınma ilkelerine dayanmaya devam ediyor. Bununla birlikte, Polonya'nın Almanya'ya yönelik politikasını değiştirmesi durumunda, Polonya ile yürürlükte olan Antlaşma'ya rağmen nihai bir çözüm gerekli olabilir. Daha sonra amaç, Polonya askeri gücünü yok etmek ve Doğu'da Ulusal Savunma'nın gereksinimlerini karşılayan bir durum yaratmak olacaktır. Özgür Danzig eyaleti, en geç düşmanlıkların patlak vermesiyle Reich bölgesinin bir parçası ilan edilecektir. Siyasi liderler, bu durumda, Polonya'yı mümkünse izole etmeyi, yani savaşı yalnızca Polonya ile sınırlamayı kendi görevleri olarak görüyorlar.

Wehrmacht, 1 Eylül 1939'dan sonra herhangi bir zamanda Fall Weiss'i gerçekleştirmeye hazır olmalıdır.

6 Haziran 1941 tarihli kötü şöhretli Komiser Emri (Kommissarbefehl), doğrudan Barbarossa kararnamesini takip etti. Siyasi Komiserlere Muamele Talimatları olarak adlandırıldı ve başladı:[3]

Bolşevizme karşı mücadelede, düşmanın davranışının insanlık veya uluslararası hukuk ilkelerine dayalı olacağını varsaymamalıyız. Özellikle, direnişin gerçek liderleri olan her dereceden siyasi komiserin mahkumlara nefret dolu, zalimce ve insanlık dışı muamelesi beklenebilir... Bu mücadele sırasında bu unsurları dikkate almak veya harekete geçmek uluslararası savaş kurallarına uygun olarak, yanlıştır ve hem kendi güvenliğimizi hem de fethedilen bölgenin hızla pasifleşmesini tehlikeye atar... Siyasi komiserler barbarca, Asya savaş yöntemlerini başlattı. Sonuç olarak, derhal ve maksimum ciddiyetle ele alınacaktır. Prensip olarak, operasyonlar sırasında yakalananlar direnç gösterirlerse, hemen vurulacaklardır.

Nacht und Nebel ("Gece ve Sis"), 7 Aralık 1941'de Adolf Hitler'in Nazi Almanya'sının işgal altındaki topraklarında ilk olarak tüm siyasi aktivistleri ve direniş "yardımcılarını", "Alman güvenliğini tehlikeye atan herkesi" (die deutsche Sicherheit gefährden) ortadan kaldırmayı amaçlayan bir yönergeydi İsim, Wagner'in Rheingold'undan "Tarnhelm" ("gizli kask") içeren sihirli bir büyüye doğrudan atıftı. Tarnhelm, kullanıcısını görünmez hale getirebilir ve onu anında başka bir yere taşıyabilirdi.

Şubat 1942'de, iki ay sonra, Silahlı Kuvvetler Yüksek Komutanlığı'ndan Feldmarschall Wilhelm Keitel, işgal altındaki ülkelerdeki gözaltına alınan ve sekiz gün sonra hala hayatta olan tüm kişileri kapsayacak şekilde genişletti. Kararname, yerel halkları nerede olduklarını ya da kaderlerini bilmeyen kayıp arkadaş ve aileleri inkar ederek sindirmeye yönelikti. Mahkumlar gizlice Almanya'ya taşındı, iz bırakmadan kayboldu, ama aslında toplama kamplarında hapsedildi.

46 Nolu Führer Direktifi, 18 Ağustos 1942'de "Doğu'da Eşkıyalığa [Bandenbekämpfung] Karşı Yoğunlaştırılmış Eylem Talimatları" başlığı altında yayınlandı ve sözde anti-partizan savaşının radikalleşmesine işaret ediyordu. Yönerge, güvenlik güçlerini "çetelerin" "tamamen ortadan kaldırılması" için "mutlak vahşet" ile hareket etmeye çağırırken, "haydutla mücadele" operasyonları sırasında işlenen her türlü eylem için kovuşturmadan muafiyet sağladı.[4]

Yönerge, SS'i sivil idare altındaki bölgelerde arka alan savaşından sorumlu örgüt olarak belirledi. Askeri yargı yetkisi altındaki bölgelerde (Ordu Grubu Arka Bölgeler), Genel Ordu Yüksek Komutanlığı'na sahipti. Yönerge, "haydut" (yani partizan kontrolündeki) bölgelerin tüm nüfusunu düşman savaşçıları olarak ilan etti. Uygulamada bu, güvenlik savaşının amaçlarının barışmak değil, "haydut" ve "haydut tehdidi altındaki" bölgelerin tamamen yok edilmesi ve onları "ölü bölgelere" dönüştürmesi anlamına geliyordu (Tote Zonen).[4]

Kommandobefehl (Komando Emri) 18 Ekim 1942'de Adolf Hitler tarafından Avrupa ve Afrika'daki Alman kuvvetleri tarafından esir alınan tüm Müttefik komandoların yargısız, üniformalı halinde veya teslim olmaya çalıştıklarında derhal öldürülmesi gerektiğini belirterek yayınlandı. Alman askeri kuvvetlerinin doğrudan savaş dışında başka bir yolla (örneğin işgal altındaki bölgelerde polis aracılığıyla) düşen, üniformalı olmayan herhangi bir komando veya küçük komando grubu veya benzer bir birim, ajanlar ve sabotajcılar derhal Sicherheitsdienst'e (SD, Güvenlik Servisi) teslim edilecektir. Gizli olarak verilen emir, herhangi bir Alman komutan veya subay tarafından bu emirlerin yerine getirilmemesi sonucunda bir ihmal eylemi olarak kabul edileceğinden, Alman askeri hukukuna göre cezalandırılacakları açıkça ortaya koyulmuştur.

Neron Kararnamesi, 19 Mart 1945'te Adolf Hitler tarafından yayınlandı ve Almanya'nın derinliklerine nüfuz eden Müttefik kuvvetler tarafından kullanılmalarını önlemek amacıyla tüm Alman altyapısının tahrip edilmesini emretti. Resmen Reich Bölgesi Kararnamesi Üzerine Yıkımlar (Befehl betreffend Zerstörungsmaßnahmen im Reichsgebiet) olarak adlandırıldı ve bu emir daha sonra MS 64'te Roma'nın Büyük Yangınını tasarlayan Roma İmparatoru Nero'dan sonra Nero Kararnamesi olarak bilinmeye başladı. 1945'teki yenilgisinin ardından Almanya için mümkün olduğu kadar çok şeyi korumak isteyen Albert Speer tarafından bu emir sabote edilmiştir.

• Adolf Hitler ve II.Dünya Savaşı: Operasyonel Emirler
• Führer Directive No. 21: Barbarossa Operasyonu