Zeyneddin Karaca Bey

Zeyneddin Karaca Bey (11 Aralık 1353, Kahire), Türkmen beyi. 1337-1522 arasında Elbistan-Maraş-Malatya bölgesinde hüküm süren Dulkadiroğulları Beyliği'nin kurucusudur.

Bozok Türkmenlerindendi. Aşiret başkanı iken Memluklerin Kilikya'daki Ermenilere karşı düzenlediği seferlere katıldı (1335). 1337'de Turaklı Halil'i yenerek Elbistan'ı ele geçirdi. Aynı yıl Memluk sultanı tarafından naipliğe atandı. Memluklere bağlı kalarak Sis (bugün Kozan) Ermenilerine karşı başarılı seferler düzenledi ve 1346'da Gabon (bugün Geben) Kalesi'ni aldı. Ayrıca Halep yöresinde geniş topraklar ele geçirdi. Bu başarılarından cesaret alarak 1348'de Melikü'z-Zahir unvanıyla hükümdarlığını ilan etti. Bu arada, durumunu sağlamlaştırmak ve Memluk sultanından gelecek bir saldırıya karşı koyabilmek için kendine yandaş arıyordu. Böylece, merkezi yönetime karşı ayaklanan Memluk emirlerinden Beyboğa ile birleşti (1352). Ama ayaklanma başarısızlıkla sonuçlanınca Beyboğa'yı yenen Halep valisi Argun komutasındaki Memluk kuvvetleri Elbistan'a girdi. Karaca Bey bir süre direndiyse de sonunda Kayseri'ye kaçmak zorunda kaldı. Sığındığı Eretna hükümdarı Mehmed Bey tarafından Memluklere teslim edildi ve Mısır'a götürülerek Kahire'de öldürüldü.[1]