Yakub Bey

Yakub Bey Katalanların kendi üzerine gelmekte olduklarını haber alır almaz bir miktar kuvvet bırakmakarak Alaşehir kuşatmasını hafifleterek ordusunun büyük bir bölümüyle düşmanın üzerine yürüdü. Yakub Bey'in ordusu kalabalık ve düzeni de kusursuzdu. Düşmanın üzerine gitmekteki maksadı iki kuvvet arasında kalmayarak düşmanı mağlup ettikten sonra Alaşehir'i almaktı. Yakub Bey Alaşehir'den 3–4 km ayrılır ayrılmaz Katalan kuvvetleriyle karşılaştı. Türk ordusu 8000 süvari ve 12000 kadar piyadeden oluşuyordu.[7] Yakub Bey'in kuvvetleri düşmana çok şiddetli hücum ettiler fakat Katalanlar'ın harp vaziyetleri müsait olduğundan Germiyan askerleri açık vaziyette idi. Sabahtan öğle vaktine kadar devam eden harp Germiyan ordusunun geri çekilmesini mecbur kıldı; Katalanlar Germiyan ordusunu Alaşehir'e doğru sürmeye başladılar. Şehir önünde gelir gelmez harp yeniden şiddetlendi. Her iki tarafta son derece gayret sarf ediyordu. Uzun müddet hangi tarafın kazanacağı belli olmadı, sonunda Germiyan ordusu mağlup oldu.[8]

Germiyan ordusunun bozulması üzerine Alaşehir kuşatmasında bırakılmış olan Germiyan askerleri de kuşatmayı bırakarak çekildiler. Katalanlar, Germiyan ordusunun pusu kurmasından ve tekrar ortaya çıkmasından korkarak tedbirli hareketle Alaşehir'e girdiler. Katalan kumandanı Roger de Flor Alaşehir'den sonra buraya yakın olan Kula'yı da Türklerin elinden aldı. Germiyan kuvvetleri daha önceden burayı tahliye ederek çekilmişlerdi.[9]

Yakub Bey bu olaydan sonra yine harekete geçerek Bizanslılarla mücadeleye tekrar girişti. Alaşehir'i ya zapt etti veya haraca bağlayarak ilerledi.[10]

Yakub Bey askerleriyle Ladik (Denizli)'e gelerek Alâmeddin Pazarı sahrasında çadırlı ordugâh kurmuş, orada tesadüfen bulunan Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî'nin torunu Ulu Ârif Çelebi ile karşılaşmış ise de kendisini iyi tanımıyor olması sebebiyle bilmeyerek dervişlerin Kur'an okuyup vaaz ettikleri sırada beraberindekilerle meşgul olmuş ve Ulu Ârif Çelebi'ye karşı ilgisiz davranmıştır. Ulu Ârif Çelebi bu durumdan sıkılarak meclisi terk etmiş ve bu sırada çıkan şiddetli bir fırtına Ulu Ârif Çelebi'nin kerametine yorumlanmış; Yakub Bey de emirlerinden bazılarını özür dileme maksadıyla Ulu Ârif Çelebi'ye gönderdiği halde Çelebi geri dönmemiştir. Nihayet Yakub Bey'in kendi subaşısı Aydın oğlunun damadı Sadeddin Mübârek Kâbız'ı Çelebi'ye göndermiş ve Çelebi'de özrünü kabul ederek barışmışlar, neticesinde Yakub Bey gerek Ulu Ârif Çelebi'ye ve gerek müritlerine bir hayli hediye ve paralar verip birlikte Kütahya'ya dönmüşlerdir.[11] Yakub Bey Kütahya'ya geldikten sonra kız çoğcuğu doğmuş, kendisini de Ulu Ârif Çelebi'nin ziyaretine giderek Çelebi'ye mürit olmuştur.[12]

Yakub Bey'in hükümeti 1340 senesinden sonraya kadar devam etmiştir. Yakub Bey'in 1340 senesinde Mısır'la yazışmaları vardır.[13] 1341 senesinde Bizans İmparatoru V. İoannis'un ilk zamanlarında başvekili Kantakuzen Dimetoka'da iken Mora'dan bir takım delegeler gelip oralarda yerleşen batı imparatorlarına tabi olan Latinler'den şikayet ile kendilerinin Bizans idaresine geçmek istediklerini söylediler. Kantakuzen bunlara, ilkbaharda Mora'ya geleceğini vadettiği sırada şu sözleri söylemiştir: "Orayı fethettikten sonra Türkler üzerine yürürüz. Ben zaten onlardan bazıları ile gizlice anlaştım. Kütahya emiri Alişîr asker ile beraber ordumuza iltihak edecektir. Bu suretle yüzde yüz muvaffak olacağız"[14]

Kudretli ve nüfuzlu bir hükümdar olan Yakub Bey 80 seneden fazla yaşamış ve yarım asır kadar devletin başında bulunmuştur.[15] "Çelebi-i Âzam" ve "Sultan-ül Germiyaniyye" gibi devlet unvanları olduğu bilinir.[16] Hangi tarihte vefat ettiği ve nereye defnedildiği bilinmemektedir.

Yakub Bey, fermanına itaat edilen bir emirdi. Diğer Türk emirleri ondan korkarlar ve çağrıldıklarında gitmek için her fedakarlığı yaparlardı. Binici ve vurucu 40,000 süvarisi vardı.[17] Bunun iki mislinden fazlası, hatta seferberlik halinde 200,000 donanımlı süvari ve piyade askeri, bunların harp elbise ve levazımından başka mücevherli; kırmızı atlaslı süslü elbisleri bulunmaktaydı. Rum atları içinde en ileri gelenler Germiyan atları olup, bunların şecereleri tutulurdu.[18]

Bizans'tan Germiyan hükümdarına her sene 100,000 İstanbul altını ve kıymetli hediyeler gelirdi.[19] Yakub Bey sık sık askerlerini talim ettirir ve resmi geçit yaptırır, muharebe mevki ve planlarını evvelden hazırlar, müdafaa ve saldırıya göre vaziyet alırdı.

Yakub Bey'in büyük hükümdarlar gibi vezirleri, emirleri, kadıları, erbâbı kalemi, mabeyn erkânı, birçok konağı, törenleri, gösterişi, görkemi ve bütün saltanat gereği lazım olan şeyleri vardı.[20] Hükümdarın elinde "Gümüş Şar" isminde bir şehir vardı ve burası çok zengin gümüş madenlerine sahipti.[21]

Menteşeoğulları, Germiyanoğulları'ndan çekinirler, onlarla hoş geçinmek isterler, diğer emirlerinden daha çok önem verirlerdi. Germiyanoğulları'nın, Anadolu Beylikleri'nin kuruluşundan itibaren tüm Türkler üzeride pek çok faydası olmuştur.[22] Selçuklular'ın dağılışında bağımsız kalan Anadolu Beyleri, Germiyan emirlerinin hakimiyetini tanımış, hükümdarına bir sultan gibi muamele ve itaat ile vergi vermişlerdir.[23]