Viral zarf

Bazı virüsler, viral kapsitlerini saran ve viral zarf denen bir yapıya sahiptirler.[1] Zarf tipik olarak konak hücrenin zar yapılarını temel alır (fosfolipit ve proteinler) ancak bazı viral proteinleri de içerir. Bu yapılar virüslerin konak bağışıklık sisteminden kaçmalarında ve konağa tutunup girmelerinde rol oynarlar. Zarf yüzeyindeki glikoproteinler, konağın reseptörlerini tanımaya ve reseptörlere bağlanmaya hizmet eder. Bazı virüslerde viral zarf, konak hücre zarı ile kaynaşarak viral kapsidin ya da genomun hücreye girmesini sağlar.

Sitomegalovirüs şeması

Zarflı virüsler konak hücreden tomurcuklanarak ayrıldıkları için konak hücrenin zayıflamasına ve ölmesine neden olurlar. Bu virüslerin çift katlı lipit katmanları göreceli olarak kurumaya duyarlıdır ve bu yüzden zafsız virüslere göre deterjanlara ve ısıya daha duyarlıdırlar. Konak dışında aktifliklerini yitirirler ve tipik olarak konaktan konağa direkt bulaş gösterirler. Zarflı virüsler mükemmel adaptasyon yeteneğine sahiptirler ve konak bağışıklık sisteminden kaçmak için kısa sürede değişimler gösterebilirler. Zarflı virüsler persistan enfeksiyonlara neden olurlar..

Örnekler

İnsan patojenleri içeren virüs sınıfları:

DNA virüsleri

RNA virüsleri

Retrovirüsler

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. "CHAPTER #11: VIRUSES". 23 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2008.
  2. "The Rabies Virus". CDC. 26 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2008.

Dış bağlantılar
  • "Virus Structure". Molecular Expressions: Images from the Microscope. 11 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2007.Molecular Expressions: Images from the Microscope. Retrieved 2007-06-27.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.