Vicente Aleixandre

Babası demiryollarında çalışan bir mühendis, annesi ise o bölgenin askeri şefinin kızıydı. Vicente 11 yaşındayken Madrid'e taşındılar. Şair Malaga'yı unutamadığını ve şiirlerine yansıtmaya çalıştığını vurgulamıştır. Liseyi burada okudu ve daha sonrasında Madrid Üniversitesi'nde ekonomi öğrenimi gördü. Okulunu bitirip Ticaret Üniversitesi'nde yardımcı okutmanlık yaptığı sırada, hayatının tümüne etkileyecek olan ve çok nadir bulunan, tedavisi olmayan bir tür böbrek veremine yakalandı. İlerleyen ve tedavi edilemeyen hastalığı yüzünden görevini bıraktı ve ailesinin yanına yerleşti.

Hastalığın geçici olarak bir iyileşme gösterdiği süreçte şiir yazmaya başladı. İlk eserlerinde gerçeküstü bir etkiyi ortaya koyarken daha sonra insan dayanışmasını dile getirdiği bir üsluba yöneldi. İlk şiirleri ile eleştirmenlerin ilgisini çekti. Bu arada Vicente sık sık Madrid'e gitmeye ve kendisi gibi şairlerle görüşmeye başladı. 1928'de Ambito adlı kitabı yayımlandı. Bu kitap okurlar ve eleştirmenler tarafından çok beğenildi. Bu kitap ve akabindeki süreç ve tarzı dolayısıyla Vicente "Yenilikçi İspanyol Şiir Akımı"nın yeni bir üyesi olarak kabul edildi ve yine bu akımın üyesi olan Pedro Salinas, Federico Garcia Lorca, Jorge Guillien gibi şairlerle arkadaş oldu. Bu genç şairlere "1927 Kuşağı" denildi. Bu genç şairlerin diğer İspanyol şairlerinden olan başlıca farkları şiire "günlük yaşam", "kişisel duygular", "bedensel aşk" gibi konuları da dahil etmeleriydi. İspanyol İç Savaşı çıktığında 1927 kuşağı şairlerinin neredeyse tümü ülkeden kaçtılar ama Vicente onlarla gitmedi. Ülkesinde kalıp General Franco yönetiminin uyguladığı sansüre karşı yazılar yazdı, hapisteki Cumhuriyetçilerin serbest bırakılması için düzenlenen yürüyüşlere katıldı ve tüm bu eylemlerinden ötürü yasaklandı.

İspanya'daki bu baskıcı politika değiştikten sonra Vicente olağan hayatına döndü ve şiir yazmaya devam etti. Bu sırada hastalığı tekrar nüksetti ve kötüleşti. Bu nedenle Vicente tekrar aile evine dönmek zorunda kaldı. 1950'de İspanya Kraliyet Dil Akademisi üyeliğine seçildi. 1963, 1969 ve 1975'te çeşitli edebiyat ödülleri kazandı. 1977'de edebiyat dalında Nobel Ödülü'ne layık görüldü. Akademi jürisi Vicente'ye "Evrende ve günümüz toplumunda insanların durumunu anlatan, aynı zamanda savaşlar arasında İspanyol şiirinin geleneklerine büyük yenilikler getiren yaratıcı şiirleri için" ödül verildiğini bildirdi. Vicente hastalığı nedeniyle törene katılamadı. Onun yerine ödülü arkadaşı Juste Jorge Pardon aldı. Vicente Aleixandre 14 Aralık 1984'te öldü.

• Ámbito (1928)
• Espadas como labios (1932)
• Sombra del paraíso (1944)
• Historia del corazón (1954)
• Los encuentros (1958)
• En un vasto dominio (1962)
• Poemas de la consumación (1968)
• Sonido de la guerra (1972)
• Diálogos del conocimiento (1974)
• En gran noche (1991)