Teyfuk Abdul

Abdul, 1915'te Sovyetler Birliği'nin kurulmasından önce Partenit köyündeki bir Kırım Tatar köylü ailesinde dünyaya geldi. Ailesindeki birçok insan Rus-Japon Savaşı gazisiydi. Memleketinde sekiz yıllık bir okuldan mezun olduktan sonra 1935 yılında mezun olduğu Yalta Pedagoji Koleji'nde ve daha sonra da M.V. Frunze Kırım Pedagoji Enstitüsü'nde eğitim gördü. 1935'te pedagojik enstitüde okurken öğretmen ve daha sonra okul müdürü olarak çalışmaya başladı. 1939'da enstitüden mezun olduktan sonra Kasım ayında Kızıl Ordu'ya alındı.[2]

Kızıl Ordu'ya alındıktan sonra, 412. Tüfek Alayı'nın bir parçası olarak teğmen rütbesi ile Almanya'nın Sovyetler Birliği'ni işgali üzerine ön cepheye konuşlandırılmadan önce Orel Piyade Okulu'na katıldı. Batı, Don, Güneybatı ve Step cephelerinde savaş gördü. 1941'in ikinci yarısında iki kez ağır yaralandı ve 1941'in sonunda tabur komutanlığına terfi etti. 1942'de keskin nişancı kursundan mezun olduktan sonra, Aralık ayında tekrar ağır yaralanana kadar tabur komutanı olarak görevine devam etti. Aynı yıl Komünist partiye katıldı.[3]

Hastanedeki yaralanmalarından kurtulduktan sonra savaşa geri döndü ve Step Cephesi'ndeki Dinyeper savaşına kaptan rütbesi ile 57. Ordu'nun 58. Muhafız Tüfek Bölümü'nde 175. Muhafız Tüfek Alayının 2. Tüfek Taburu komutanı olarak katıldı. 26 Eylül 1943'te Abdul taburunu bir sis perdesi aracılığıyla Dinyeper boyunca yönetti ve Verhnedneprovsk köyünün yakınındaki toprak şeridinden küçük Puşkarevski adasına yaptığı ilk köprü başlarından birini ele geçirdi. Birkaç gün boyunca köprübaşını tuttular, alayın ana kuvvetlerinin nehir boyunca aktarılmasına izin verdiler ve bu süreçte büyük miktarlarda düşman mühimmatını ve insan gücünü yok ettiler. Eylül ayında kesişmeyi yönettikten sonra tekrar savaşta yaralandı ve hastaneye kaldırıldı. Hastanedeyken, daha sonra evlendiği Muhafız Teğmeni Mariya Stepanova Koçina ile tanıştı.[3]

Geçişi yönetme başarısından ötürü 20 Aralık 1943'te Sovyetler Birliği Kahramanı ilan edildi. Cepheye döndükten sonra Lvov-Sandomierz, Vistula-Oder ve Silezya saldırılarına karşı savaştı ve 1944'te 178. Muhafız Tüfek Alayı komutan yardımcılığına atandı. Ailesi, Kızıl Ordu'nun Kırım'ın kontrolünü ele geçirmesinin ardından Kırım Tatarları olduğu için Orta Asya'ya sürgün edildi. Savaş kahramanı statüsü, annesini ve kız kardeşlerini etnik kökenleri nedeniyle dernek tarafından hain olarak görülmekten kurtarmadı ve mektup olarak Kızıl Ordu tarafından kendilerine kötü muamele edildiklerini duydu, ancak hala Sovyet davasına inanıyordu. 18 Mart 1945'te Yukarı Silezya Taarruzu sırasında öldürüldü ve Lviv'deki Zafer Tepesi'ne gömüldü. Cenazesinde vedalaşma adresi Mareşal Konstantin Rokossovski tarafından yapıldı. Karısı Mariya, mart ayından beri ondan bir mektup almamıştı ve Yüksek Sovyet başkanından eylemde öldürüldüğü söylendiği nisana kadar ölümüyle ilgili bir bildirim almamıştı. Simferopol'de onuruna bir sokak adı verildi ve 2014 yılında Kırım'da bir dikilitaş inşa edildi.[4]

• Sovyetler Birliği Kahramanı (20 Aralık 1943)
• Lenin Nişanı (20 Aralık 1943)
• Kızıl Bayrak Nişanı (24 Mart 1945)
• Vatanseverlik Savaşı Nişanı 1. sınıf (6 Ağustos 1943)
• Vatanseverlik Savaşı Nişanı 2. sınıf (4 Kasım 1943)