Taşınabilir su arıtma

Arıtılmamış su, protozoa, bakteri, virüs ve karaciğer parazitleri ve yuvarlak kurtlar gibi bazı yüksek mertebeden parazit larvalarını içeren potansiyel patojenik ajanları içerebilir. Pestisitler, ağır metaller ve sentetik organikler gibi kimyasal kirleticiler mevcut olabilir. Diğer bileşenler, toprak veya kilden bulanıklık, hümik asit veya mikroskobik alglerden gelen renk, belirli bakteri türlerinden gelen kokular, özellikle geosmin üreten Actinomycetes, tuzlu su veya deniz suyu dahil olmak üzere tat, koku ve genel estetik nitelikleri etkileyebilir.[3]

Bakır ve kurşun gibi yaygın metal kirleticiler, bu metalleri çöken soda külü veya kireç kullanarak pH'ı artırarak arıtılabilir. Yerleşimden sonra berrak suyun dikkatlice boşaltılması veya filtrasyon kullanımı kabul edilebilir derecede düşük metal seviyeleri sağlar. Alüminyum veya çinko ile kirlenmiş su, yüksek pH'lar metal tuzlarını yeniden çözdüğü için güçlü bir alkali kullanılarak bu şekilde arıtılamaz.[4] Ters osmoz veya damıtma haricinde tuzun uzaklaştırılması zordur.

Taşınabilir işlemlerin çoğu, güvenlik için insan patojenlerini hafifletmeye ve parçacıkları, tatları ve kokuları gidermeye odaklanır. Gelişmiş dünyada yaygın olarak bulunan önemli patojenler arasında Giardia, Cryptosporidium, Shigella, hepatit A virüsü, Escherichia coli ve enterovirüs bulunur.[5] Daha az gelişmiş ülkelerde kolera ve dizanteri organizmalarından ve bir dizi tropikal enteroparazitten kaynaklanan riskler olabilir.

Her ikisi de diyare neden olan Giardia lamblia ve Cryptosporidium spp yaygın patojenlerdir. Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'nın taşra bölgesinde, bazen bazı tartışmalar yaratmış olmasına rağmen, su arıtmasının sırt çantalı gezginler için haklı gösterilmesi için yeterli miktarda bulunmaktadırlar.[6]

Gelişmiş ülkelerde daha az görülmesi, koleraza neden olan Vibrio cholerae gibi organizmalar ve tifo ve para-tifo hastalıklarına neden olan çeşitli Salmonella suşlarıdır. Patojenik virüsler ayrıca suda bulunabilir. Fluke larvaları, koyun, geyik veya sığırların sıkça bulunduğu alanlarda özellikle tehlikelidir. Bu tür mikroskobik larvalar yutulursa, beyin veya karaciğerde potansiyel olarak yaşamı tehdit edici kistler oluşturabilirler.[7] Bu risk, yaygın olarak yenen su teresi de dahil olmak üzere su içinde veya yakınında yetişen bitkilere yayılır.

Genel olarak, daha fazla insan etkinliği arttırma akımı (yani, dere / nehir ne kadar büyükse), atık su atıklarından, yüzeysel akıştan veya endüstriyel kirleticilerden kaynaklanan kirlenme potansiyeli artar. Yeraltı suyu kirliliği insan faaliyetlerinden (örneğin, yerinde temizlik sistemleri veya madencilik) veya doğal olarak meydana gelebilir. Bilinen veya öngörülen kirlilik risklerinin üzerinde mümkün olan en fazla akışta toplanan su, en düşük kontaminasyon riskini oluşturur ve portatif arıtma yöntemlerine en uygun olanıdır.[8]

Tüm teknikler kendi başlarına tüm tehlikeleri azaltmayacaktır. Topaklaştırmanın ardından filtrelemenin en iyi uygulama olduğu ileri sürülmesine rağmen, pH ve çökelme koşullarını dikkatle kontrol edebilme yeteneği olmadan nadiren uygulanabilir. Bir topaklaştırıcı olarak alumun kötü kullanılması, bu şekilde işlemden geçirilmiş suda kabul edilemez düzeyde alüminyuma yol açabilir. Su depolanacaksa, halojenler daha fazla koruma sağlar.