Serbest Geçiş Sistemi

Serbest Geçiş Sistemi, para karşılığı geçilen yollar köprüler ve tünellerde trafik akışını yavaşlatmadan ücret tahsil etmeye yarayan düzendir.

Elden ele para tahsil edilen gişeler, mekanik para sayma, elektronik kartlı geçiş sistemleri gibi biraz daha otomatik ama gene de geçişi yavaşlatan düzenlerin geçiş noktaları önünde kuyruk oluşmasına sebep olması kaçınılmazdır. Oluşan kuyrukları kısa tutabilmek için gişe sayısının çoğaltılması geniş gişe meydanlarına yer temini, bunların inşası ve çalıştırılması gerekmektedir. Bu yüzden her gün daha az emek ve masrafla çalıştırılan, ve yolcuların beklemesiz ve yavaşlamasız geçişine olanak veren, uzaktan tanıma, otomatik plaka numarası okuma gibi yeni olanakların kullanılması ile Serbest Geçiş Sistemi ortaya çıkmıştır.

Kurucusu açısından daha az yer, emek, ve masraf gerektiren, yolcular açısından vakit kaybettirmeyen bu düzenin kusuru bilerek veya yanlışlıkla ödemesiz geçenlerin durdulmasının pratik olmamasıdır. Ödemeden geçenlerin geçiş ücretini tahsil edebilmek için otomatik plaka okuma, geçişi fotoğrafla belgeleme, tahsili mümkün kılan kanunlara dayanarak kısmen, tam, ya da cezalı meblağları talep etme, bu şekilde oluşan alacakları borç tahsili işiyle uğraşanlara devretme gibi yöntemler kullanılır.

Birbirinden bağımsız kurulmuş yöresel serbest geçiş sistemleri işbirliği yapıp birbirlerinin ücretlerini tahsil ederek uzun yol yolcularına ödeme kolaylığı getirebilirler.

Tarihi

Serbest Geçiş Sistemi fikrinin ilk ortaya atılışı 1959 Nobel Ekonomi ödülünü kazanan William Vickrey tarafından Washington için önermesiyle olmuştur.[1]

İlk olarak hayata geçirilişi 27 yıl sonra Norveç'te 1986 yılında Bergen şehrinde RFID ile uzaktan tanıma, sayısal fotoğraf arşivleme, ve RFID kullanmayanlar için geleneksel gişelerle birlikte oldu.[2]

Daha sonra 1987 yılında Amerika'da Kuzey Dallas paralı yolu daha etraflı[3], ve Kanada'da Ontario 406 nolu otoyol için hem RFID hem de otomatik plaka numarası okuma teknolojileri kullanan ve tam otomatik olan örnekleri kuruldu.[4][5]

1998 yılında Singapur da benzer, hem de ilk olarak trafik sıkışıklığına bağlı değişken ücret uygulayan bir Serbest Geçiş Sistemi kuruldu.[6]

Türkiye'de de KGS, OGS, HGS gibi aşamalardan geçilmiştir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. Kelly, Frank (2006): Road Pricing: Addressing congestion, pollution and the financing of Britain’s road. Published in “Ingenia” by The Royal Academy of Engineering, volume 39, p. 36-42.
  2. "Road tolling in Norway". Norwegian Public Road Administration. 15 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2011.
  3. "About NTTA". North Texas Tollway Authority. North Texas Tollway Authority. 24 Şubat 2009. 4 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2011.
  4. Mitchell, Bob (6 Haziran 1997). News"At Last Opening Bell Tolls for the 407". The Toronto Star. ss. A1, A6.
  5. "Frequently Asked Questions". 407 ETR. 407 Express Toll Route. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2011.
  6. Cervero, Robert (1998), The Transit Metropolis, Island Press, Washington, D.C., s. 169, ISBN 1-55963-591-6 Chapter 6/The Master Planned Transit Metropolis: Singapore

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.