My Life as a 10-Year-Old Boy

Açılış bölümünde Cartwright şöyle yazmaktadır: "Beş yıl kadar önce bu kitabı yazmak istediğime karar verdim. Simpsonlar'ın bir gün biteceğini biliyordum. [...] Yazmaya, şov hâlen yayındayken karar verdim."[2] Scotland on Sunday ile yapılan bir röportajda şunları ekledi: "Hikâyemi anlatmayı istedim ve zorundaydım; çünkü çok fazla hayran postası alıyordum. İnsanları, tüm bu şeylerin bir araya geldiği süreçle çok ilgilenmekte. Bu kitap, bu süreci anlatmakta."[3] Kitabı yazmadan beş yıl önce, 1995 yılındaki bir röportajda Cartwright bir kitap yazmayı istediğini belirtti ve eğer yazarsa kitabın adının "My Life as a 10-year Boy" olacağını söyledi.[4] Cartwright'ın yıllarca biriktirdiği gazete ve dergilerden de alıntılar içeren kitap,[5] Ocak 2000'de resmî olarak duyurulurken,[6] başlangıçta 31 Ekim 2000 tarihinde yayımlanması amaçlandı.[7]

My Life as a 10-Year-Old Boy; Daws Butler'a olan ithaf, bir teşekkür listesi ve Cartwright'ın Simpsonlar'da beraber çalıştığı Dan Castellaneta'dan bir önsöz ile başlar. Kitabın ilk bölümü, Cartwright'ın 1987'den önceki hayatı ve kariyeri hakkında bilgi vermektedir. İkinci bölümde Cartwright, The Tracey Ullman Show'da yer alacak olan kısalardan oluşan bir animasyon serisi için katıldığı seçmelerden bahseder. Disfonksiyonel bir aile hakkında olan kısaların seçmelerine ailenin en büyük kızı Lisa Simpson rolü için katılmayı amaçlayan Cartwright, seçmelere Lisa yerine ondan daha iyi olduğuna inandığı Bart rolü için katıldı. Kısaların yaratıcısı Matt Groening, Bart seçmeleri için dinlediği Cartwright'ın sesini duyduğu esnada kendisine işi verdi. Bu noktadan itibaren kitap, Bart'ın sesi olarak edinilen deneyimlere yer vermektedir. Üç sezon yayınlandıktan sonra kısalar, 1989'da yayınlanmaya başlayan Simpsonlar adı altında yarım saatlik bir televizyon dizisine dönüştürüldü. Sonraki bölümlerde ise kayıt sürecinden, beraber çalıştığı oyunculardan ve Nelson Muntz ile Ralph Wiggum dahil olmak üzere seslendirdiği diğer karakterleri nasıl aldığını açıklayan yorumlarda bulunduğu Simpsonlar'daki ilk yıllarından bahsetmektedir.

Kitaptaki birkaç bölüm; Simpsonlar'ın bir bölümünün nasıl yapıldığı, yazıldığı, kaydedildiği ve canlandııldığını dair "sahne arkası" detaylara ayrılmaktadır. My Life as a 10-Year-Old Boy; Cartwright'ın yaşamının günlük detaylarından, çoğunlukla ise Simpsonlar'da yer alan ünlü konuklarla olan karşılaşmalarından çeşitli alıntılar içermektedir. Ernest Borgnine, Danny DeVito, Kirk Douglas, Mel Gibson, Kelsey Grammer, Tom Jones, Michael Jackson, Mickey Rooney, Meryl Streep ve Elizabeth Taylor hakkında konuştuğu ünlü konuklardandır. Bir bölüm, sık sık Simpsonlar'a konuk oyuncu olarak katılan Phil Hartman'ın öldürülüşünü öğrendiği günü anlatmaktadır. Final bölümünde ise "[bir] yıldızın arkasındaki ses olmak neye benzemekte[dir]?" soruna yanıt aranmaktadır.[8]

Birleşik Krallık'ta 25.000 ön sipariş alınan My Life as a 10-Year-Old Boy'un özgün baskısı, toplamda 38.000'lik satış rakamına ulaştı.[7] Cartwright, doğduğu yer olan Dayton, Ohio'dan başlayarak bir tanıtım turnesine çıktı[9] ve Kasım 2000'in ilk haftasında Dayton'da en çok satan kurgusal olmayan kitap oldu.[10]

Dayton Daily News'den Laura A. Bischoff, kitabın "Simpsonlar'a en yüksek yerden" kılavuzluk yaptığını söyledi.[11] Öte yandan birçok eleştirmen kitabın basit olduğunu ve sadece ilginç birkaç hikâye içerdiğini belirtti. The New York Times'tan Susan Shapiro kitap için; "Kimsenin tanımadığı bir ünlü olma paradoksuna rağmen; fotoğraflar, günlük kayıtları ve aşırı şirin yorumlar bu kitabın kişisel bir not defteri gibi hissettirmeye neden olmaktadır." yazdı.[12] Library Journal'den Rosellen Brewer, "Cartwright'ın kendi yaşamına rağmen gerçekten yeni veya heyecan verici bir şey yok burada. [Cartwright] ne yapmak istediğini bilmekte ve bunu başardı; hikâyenin sonu" ifadesini kullandı.[13] The Province yazarı Lee Bacchus, "Bart Simpson'ın sesiyle bu küçük kitap, 10 yaşındaki bir çocuk tarafından yazılmış gibi okunmakta. Bu, hepsi kötü demek değil. Bart'ın yanı sıra Ralph Wiggum ve Simpsonlar'daki birkaç kişiyi de seslendiren Cartwright, oldukça başarılı olan dizinin sahne arkasına bir gezinti yaptırıyor. Bu, şovun bir araya nasıl getirildiği ve bir kadının nasıl dünyadaki en havalı işlerden birine takıldığını keşfetme gibi bir şey." yorumunda bulundu.[14]

Yaygın olarak yapılan bir diğer eleştiri ise kitabın genel bir okuyucu kitlesini değil Simpsonlar hayranlarını hedeflediğine yönelikti. People'da yer alan bir eleştiride, kitabın "sadece sıkı hayranlar için" olduğu yazıldı.[15] Aynı fikirde olan Lee Bacchus şunları söyledi: "Cartwright, Simpsonlar Fan Kulübü fanatikleriyle konuşuyormuş gibi yazmakta."[14] National Post'tan Rob Sheridan da kitabın "fanatik Simpsonlar hayranlarını amaçladığını" belirtti ve kitabı, "hikâyesinin kronolojisi bazen bulanıklaşıyor ve birçok cümlede ilk taslakmış hissi var" diyerek eleştirdi.[16]

My Life as a 10-Year-Old Boy, 2004 yılında tek kişilik gösteriye dönüştürüldü.[17] "[Cartwright'ın] gözlerinden Springfield'ın içinden haşarı bir çocuk" olarak tanımlandı,[18] oyunun ilk bölümü yazıldı ve Cartwright'ın anekdotları eklendi, diyaloglar Simpsonlar'dan kliplere ve karakterinin sesine dayalı olarak oynandı.[19] Sonunda ise bir soru sormakta ve cevap bölümü ile bazen bir izleyicinin oyuna katılması sağlanmaktadır.[20] Cartwright'ın arkadaşlı Rose Goss, oyunu birlikte yazdı ve yönetmen olarak ekipte yer aldı.[17] Cartwright, çeşitli yerlerde sahneledi. Bu yerlere Mart 2004'te Avustralya, Parramatta'daki Big Laugh Comedy Festival;[19] üç hafta yer aldığı Ağustos 2004'te İskoçya, Edinburgh'taki Edinburgh Festival Fringe;[17] Ekim 2004'te Kanada, Toronto'daki "Simpsons Mania" kongresi (Kuzey Amerika'da oyunun ilk sahnelenişi)[21] ve Mayıs 2005'te İngiltere, Londra'daki Riverside Stüdyoları tiyatrosunda yapılan gösteri dahildir.[22]

Oyun, mütevazı eleştiriler aldı. The Independent'dan Julian Hall, Simpsonlar hakkında içerden öyküler içermediğinden dolayı oyunu eleştirdi ve şöyle yazdı: "Cartwright, asla sıkılmanıza izin vermiyor fakat bazı olaylara, televizyondaki Amerikan kapanış jeneriğinin hızından daha hızlı bir şekilde değinmekte. Şovun ne şekilde kaydedildiğine dair bir fikir edinemiyorsunuz."[23] The Guardian'dan Brian Logan, Cartwright'ı "sevecen bir sunucu [...] keyif vermeye istekli" olarak tanımladı fakt oyunu "haddini bilmez bir şekilde iyimser Simpsonlar muhabbetinden bir demet" olarak buldu.[24] British Theatre Guide 'dan David Chatterton, oyunu "eğlenceli ve ilginç fakat gerçekten Simpsonlar hayranları için bile görülmesi gereken [bir oyun] değil" diye yorumladı.[20] The Times'dan Clive Davis, "Bir satırın, bir hecenin, çöpe gitmediği Simpsonlar'ın kendisinin aksine Cartwright'ın ölü sonlarla tökezlediği anekdotları içinde kendini kaybettiği bir alışkanlığı var" diye yazdı.[25]

Genel

• Nancy Cartwright (2000). My Life as a 10-Year-Old Boy. New York, NY: Hyperion. ISBN 0-7868-8600-5.

Özel

• Kitabın yazarı Nancy Cartwright'ın resmî sitesi (İngilizce)