Merkezileşme

Merkezileşme, bir kuruluşun faaliyetlerinin, özellikle planlama ve karar verme, çerçeveleme stratejisi ve politikaları ile ilgili faaliyetlerinin belirli bir coğrafi yer grubu içinde yoğunlaştığı süreçtir. Bu, önemli karar alma ve planlama yetkilerini kuruluşun merkezine taşır.

Terimin birçok alanda çeşitli anlamları vardır.  Siyaset biliminde merkezileşme, bir hükûmetin gücünün coğrafi ve politik olarak merkezi bir hükûmete yoğunlaşmasını ifade eder.

Siyasette merkezileşme

Tarihi

Otoritenin merkezileştirilmesi, merkezi bir noktada veya kuruluş içindeki bir kişide sistematik ve tutarlı bir otorite yoğunlaşması olarak tanımlanır.[1] Bu fikir ilk olarak Çin'e adını vermiş olan Qin Hanedanlığı'nda görüldü. Qin hükûmeti son derece bürokratikti ve hepsi Birinci İmparator Qin Shi Huang'a hizmet eden bir görevliler hiyerarşisi tarafından idare edildi.[2] Qin Hanedanlığı, Han Feizi'nin öğrettiği her şeyi uyguladı ve Qin Shi Huang'ın diğer ülkelerden fethedilenler de dahil olmak üzere tüm topraklarına sahip olmasına ve kontrol etmesine izin verdi. Zheng ve danışmanları, merkezi ve bürokratik bir hükûmet altında katı bir otorite merkezileştirmesi ile yeni yasalar ve yönetmelikler kurarak Çin'de feodalizme son verdiler.  Bu sistem altında hem ordu hem de hükûmet gelişti.  Bunun nedeni, yetenekli bireylerin daha kolay tanımlanabilmeleri ve özel işlevler için eğitilmeleri için seçilmeleriydi.[3]

Kaynakça
  1. "What are the advantages and disadvantages of centralization of authority ?". 22 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
  2. "The Government of Ancient China". 3 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
  3. World and Its Peoples. Marshall Cavendish. 2007. s. 36. ISBN 0761476423.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.