Meştiçe Muharebesi


Meştiçe Muharebesi (24 Aralık 1443), 1437-1444 Osmanlı-Macar Savaşı'nda bir evre. 12-16 Aralık 1443'teki İzladi Derbendi Muharebesi'nde Osmanlı ordusuna yenildikten sonra tüm ağırlıklarını bırakarak Belgrad'a doğru geri çekilmeye başlayan Macar-Haçlı ordusuna Meştiçe'de baskın yapan Osmanlı birlikleri hasımlarına kaydadeğer kayıplar verdirseler de imha etmeyi başaramadılar.

Meştiçe Muharebesi
1437-1444 Osmanlı-Macar Savaşı

Türk akıncıları
Tarih24 Aralık 1443
Bölge
Meştiçe, Bulgaristan
Sonuç Taktiksel Osmanlı zaferi
Coğrafi
Değişiklikler
Yok
Taraflar
Osmanlı Devleti Macaristan Krallığı
Sırbistan Prensliği
Eflak Prensliği
Transilvanya
Papalık Devleti
Komutanlar ve liderler
Kasım Paşa
Turahan Bey
İsa Bey
Ladislas
Hunyadi Yanoş
Brankoviç
Kardinal Cesarini
Güçler
?? Yaklaşık 35.000
Kayıplar
Hafif Kaydadeğer

Muharebe öncesi

1443 sonbaharında, Papalık ve Venedik'in desteğiyle Macar ordusu (1396 yılında hezimetle sonuçlanan (Niğbolu Muharebesi) seferden 47 yıl sonra) Osmanlı topraklarına yönelik tam teşekküllü bir saldırı harekâtı başladı. 40.000'i aşkın askerden oluşan büyük bir Macar-Haçlı ordusu Osmanlı başkenti Edirne'yi hedefleyerek Tuna'yı aştı ve Niş, Pirot ve Sofya'yı işgal etti.

Osmanlı Pdişahı II. Murad ise, sefer mevsimi harici olan bu dönemde toplayabildiği birliklerle İzladi geçidini takviye etti ve 12-16 Aralık 1443'te Macar-Haçlı ordusunu İzladi Derbendi Muharebesi'nde durdurarak püskürtmeyi başardı. Macar-Haçlı ordusu 16 Aralık'tan itibaren ağırlıklarını bırakarak Belgrad'a doğru çekilmeye başladı. İzladi'deki berkitilmiş mevkiinden çıkan Türk birlikleri de geri çekilen Macar-Haçlı ordusunu takip ederek, karşı taarruz için uygun anı kollamaya başladılar [1].

Muharebe

Sofya yönünde geri çekilen Macar Kralı Ladislas komutasındaki Macar-Haçlı ordusunun gerisini Macar komutan Hunyadi Yanoş koruyordu.

Osmanlı ordusunun komutası halen II. Murad'daydı. Sofya'nın güneyine yakın Meştiçe mevkiinde Osmanlı birlikleri, yürüyüş nizamı bozulmuş bir şekilde gördükleri Macar-Haçlı ordusuna saldırdı. Öte yandan, Hunyadi Yanoş'un amacı, korunaklı mevkiinden çıkan Osmanlı birliklerini tuzağa düşürerek tabur cenginin daha verimli bir şekilde tatbik edilebileceği meydan muharebesinde mağlup etmekti [2].

Bununla birlikte, Rumeli Beylerbeyi Kasım Paşa'nın komuatasındaki Rumeli sipahileri Macar-Haçlı ordusuna önemli kayıplar verdirdiler [3]. Ancak, Macar-Haçlı ordusunun yeniden araba kalelerine (wagenburg) çekilerek savunma pozisyonu alması, ateş gücü olmayan sipahilerin hücumunu durdurdu. Bunun esasen bir tuzak olduğu konusunda II. Murad'ı uyaran Turahan Bey'in telkin ve tavsiyeleri de etkili olmuştu.

Muharebe sonrası

Muharebede, kısıtlı sayıdaki ve ateş gücü olmayan sipahilerin araba kalelerine çekilen Macar-Haçlı ordusunu kayıplara uğratsalar da imha etmelerinin mümkün olmadığı anlaşıldı.

Bununla birlikte, Kasım Paşa komutasındaki Osmanlı birlikleri Macar-Haçlı ordusunu takibi sürdürdüler ve ikinci bir tarruz için uygun bir an kollamaya başladılar. Macar komutan Yanoş da, Meştiçe'de uygulamaya çalıştığı tuzağı daha etkin bir şekilde icra etmeyi planladı.

Meştiçe'deki çarpışmadan 9 gün sonra (2 Ocak 1444) Kunoviçe'de taraflar bir çarpışmaya daha girdilerse de bu defa galibiyet Macar-Haçlı ordusunun oldu [4].

Kunoviçe'deki yenilginin ardından ise Osmanlı birlikleri takibi bıraktılar ve Macar-Haçlı ordusu 25 Ocak 1444'te Belgrad'a ulaştı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.