Litvanya Anayasası

Litvanya Büyük Dükalığı yasalarını belirlemeye yönelik ilk girişim, 1529'da İlk tüzüğün yürürlüğe girmesiyle Litvanya Tüzüğü şeklini aldı. Rutence yazılmış belge, başka hiçbir yasanın buna aykırı olamayacağı hükümleri de dahil olmak üzere, "toprağın yüce yasası" rolünü yerine getirdi.[1]

Litvanca 3 Mayıs Anayasası

18. yüzyılda, Litvanya Büyük Dükalığı ve Polonya Krallığı'ndan oluşan federal bir varlık olan Polonya-Litvanya Birliği, giderek işlevlerini yerine getirmeyen iç politikalar nedeniyle bir düşüş dönemi ile karşı karşıya kaldı.[2] Durumu düzeltmek için gecikmiş bir girişimde, 3 Mayıs 1791'de dünyanın en eski kodlanmış ulusal anayasalarından biri olan bir anayasa kabul edildi.[3]

Yeni anayasa konfederasyonları yasakladı, devleti merkezileştirmeye götüren özellikler barındırdı.[2] Anayasa, hükûmetin yasama, yürütme ve yargı organları arasında yetkilerin ayrılmasını sağladı ve burjuvaziye siyasi haklar verdi. Köylülük haklarının arttığını görüldü, ancak yeniden teyit edilen köleliği ortadan kaldırmakta yetersiz kaldı.[1] Dini hoşgörü korunmasına rağmen, Katolik inancının statüsü tanındı.

22 Ekim 1791 tarihli İki Ulusun Karşılıklı Garantisi anlaşmasıyla birlikte Polonya ile Litvanya Büyük Dükalığı'nın tek bir devlet içinde birliğini ve bölünmezliğini ve devlet yönetim organlarında eşit temsilini teyit ederek anayasaya eşlik etti.[4]

1791 belgesi 19 aydan daha az bir süre yürürlükte kaldı; Rusya ile yapılan kısa bir savaştan sonra 23 Kasım 1793'te Grodno Sejm tarafından iptal edildi.[5]

Başkan Antanas Smetona 1928 Anayasasını ilan etti.

I. Dünya Savaşı'nın son aşamalarında, Litvanya 16 Şubat 1918'de bağımsızlığını ilan etti. 2 Kasım 1918, 4 Nisan 1919 ve 10 Haziran 1920'de üç ayrı geçici anayasa çıkarıldı.

2 Kasım 1918'de Litvanya Konseyi anayasaya uygun bir yasa kabul etti. O zamanlar, Litvanya'yı Alman İmparatorluğu ile yakın bağları olan anayasal bir monarşi ilan eden 11 Temmuz 1918 tarihli kararla hala kısıtlanmıştı. Değişen bir ortamda, konsey, kararları Kurucu Meclis'e (Steigiamasis Seimas) bırakarak, hükûmet biçimini veya devlet başkanını belirtmeden anayasa eylemini kabul etmeyi seçti.[6]

4 Nisan 1919'da Kosney, Geçici Anayasa'nın değiştirilmiş temel ilkelerini kabul etti.[6] Değişiklikler esas olarak Konsey Başkanlığı yerine Başkanlık ofisinin tanıtılmasıyla dikkat çekmiştir. Kurulduktan sonra, Kurucu Meclis 10 Haziran 1920'de Litvanya'yı parlamenter bir cumhuriyet olarak onaylayan ve kendi yetkileri için çerçeve ve sınırlar sağlayan bir başka geçici anayasa yasası kabul etti.[7]

Kurucu Meclis, 1 Ağustos 1922'ye kadar anayasa kabul etmedi. Anayasa, insanların temel hak ve özgürlüklerini, siyasi özgürlükleri, siyasi çoğulculuğu ve demokratik seçim mekanizmasını destekleyen çağdaş Batı Avrupa anayasalarına benziyordu. Anayasa, güçlü bir parlamento (Seimas) ve devlet başkanı olarak siyasi olarak zayıflamış bir Başkan öngörüyordu.[6]

1940 yılında Litvanya, Sovyetler Birliği tarafından işgal edildi. İronik bir şekilde, 1938 anayasası Sovyetlerin, Justas Paleckis'in devraldığı fiilen Cumhurbaşkanı'nın elinde bulunan gücü toplayarak eylemlerini meşrulaştırmasına yardımcı oldu. 1940 ve 1978'de, sırasıyla 1936 ve 1977 Sovyet anayasalarına dayanarak Litvanya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin yeni anayasası kabul edildi.

Vytautas Landsbergis, Yüksek Kurul Başkanı.

Litvanya SSC Yüksek Sovyeti, parlamentosu, Litvanya'nın 11 Mart 1990'da Sovyetler Birliği'nden bağımsızlığını ilan etti. Aynı gün, geçici bir anayasa - Geçici Temel Kanun'u kabul etti. Kanun, yeni devlet için demokratik hakları garanti eden ve demokratik süreç kurallarını belirleyen bir çerçeve oluşturdu. Bununla birlikte, hükümet Sovyet selefine benzer şekilde yapılandırıldı: yasama ve yürütme işlevleri parlamento altında birleştirildi ve yargı dalı bağımsız değildi. Hükümet işlevleri Yüksek Kurul başkanlığı tarafından yerine getirildi ve başkanlık başkanı parlamentonun başkanı ve Devlet Başkanı oldu.