Kherty

Kherty, eski bir Mısır tanrısıdır. Arkeolojik olarak varlığı onaylanmış olmasına rağmen 2. Hanedan dönemine kadar, ne yaptığı ve özgün mitolojik rolü belirsizdir.[1] Kherty'nin rolünün en eski mitolojik tanımları, Piramit Metinlerinde 6. Hanedanlığa kadar görünmüyor.[2]

Açıklama

Kherty'nin en eski tasvirleri, kral (firavun) Hotepsekhemwy ve Raneb altında, 2. hanedanın başlarında ortaya çıkar. Yaslanmış ve mumyalanmış bir koç olarak gösterilir. Nadir durumlarda boğa veya aslan olarak resmedildi.

Kült

Kherty, 2. hanedanlığın başlarından beri ibadet edildi, adı ilk kez kral Sneferka'nın taş kaselerinde göründü . Kral Peribsen döneminden kalma taş kase yazıtları ilk kez "Kherty'nin tanrı hizmetkarı" (Mısır. Hem-netjer Kherty ) unvanından bahsetmiştir.

Mitoloji

Kherty çelişkili bir karakterdi: Piramit metinleri, merhum kralı götüren bir rehber olarak kendisine tapıldığını ortaya koyuyor. Ayrıca ölenleri Seth tarafından gönderilen çeşitli iblislere (metinlerde inmetjw olarak adlandırılır) karşı korudu . Ölen kral daha sonra Ra tarafından hedefine getirildi.[1][2] Diğer sitede ise Kherty, "erkeklerin kalbinde yaşayan" bir tanrı olarak anlatır. Piramit metinleri, Kherty'nin "düşüncelerin ve duyguların yuvası" olan sembolik kalbe ( jb ) değil, ölmekte olan insanların fiziksel kalbine ( khat (jw) ) saldırdığını ortaya koymaktadır. Bu nedenle Kherty'ye arkadaşlık etmek ve onu memnun etmek için birçok büyü ve dua hitaben yapılmıştır. Diğer dualar Ra'ya "ölen kralı Kherty'den uzaklaştırması" için yalvarır. Bu dualar ayrıca yeraltı dünyasının hakimi Osiris'ten de bahsediyor. Böylece, Kherty ve Osiris mitolojik olarak birbirine bağlıydı.

Orta Krallık döneminin meşhur Tabut Metinlerinde Kherty'den bahsedilmez. Onun yerine, görevleri tanrı Aker ile değiştirilir. Ölüler Kitabı'nın dualarında Kherty, Ra'nın göksel kabuğuna rehberlik eden bir bekçi olarak tanımlanır.[3]

Kaynakça
  1. Georg Meurer: Die Feinde des Königs in den Pyramidentexten (= Orbis biblicus et orientalis, vol. 189). Saint-Paul, 2002, 3525530463, pp. 73, 74 & 76.
  2. John Gwyn Griffiths: The Origins of Osiris and His Cult (= Studies in the history of religions, vol. 40). BRILL, Leiden 1980, 9004060960, p. 6, 173 & 174.
  3. Christian Leitz: Lexikon der ägyptischen Götter und Götterbezeichnungen (LGG) (= Orientalia Lovaniensia Analecta, vol. 6). Peeters Publishers, Leuven 2002, 9042911514ISBN 9042911514, pp. 48.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.