Ilgaz Dağları

Ilgaz dağları. Batı Karadeniz Bölgesi'nin en yüksek dağ kütlesi. Kastamonu-Çankırı yolunun 1.875 m'lik bir geçitle aştığı Ilgaz dağı doğu-kuzeydoğu, batı-kuzey batı doğrultusunda 50 km uzunluğunda oval bir kütle oluşturur. En yüksek zirvesi Batı Karadeniz'in en yüksek zirvesi de olan Büyükhacat tepesi 2587 m, ikinci zirvesi Küçükhacat tepesi ise 2546 m yüksekliktedir[1].

Ilgaz Dağları
Küçükhacat Tepe (2546 m)
En yüksek noktası
Yükseklik 2587 m
Çıkıntı Büyükhacet Tepe (2587 m), Küçükhacet Tepe (2546 m)
Koordinatlar
Jeoloji
Dağ türü Tektonik kıvrım

Dağın özellikle kuzey kesimleri Karadeniz üzerinden gelen nemli hava kütlelerine maruz kaldığından dolayı, güney yamaçlarına göre nemli ve yağışlı bir iklime sahiptir. Bu iklimsel farklılıklar bitki örtüsünün kısa mesafelerde bile büyük değişimler göstermesine sebep olmuştur. Kuzey yamaçlardaki alçak yerlerde meşe ve kayın gibi geniş yapraklı türler görülürken; yükseklere çıkıldıkça göknar ve sarıçam baskın olur. Güney yamaçlarda karaçam baskın ağaç türüdür. Orman üst sınırı 2000-2200 metredir. Orman üst sınırının üzerindeki alpin kuşakta otsu bitkiler yaygındır. Millî park flora ve fauna özellikleri bakımından önemlidir.

Ilgaz Dağı Karadeniz ile İç Anadolu'yu ve Gökırmak ile Devrez Çayı'nın havzalarını birbirinden ayırır. Alanda Uluslararası Kayak Federasyonunun kuzey disiplini ve Alp disiplini için belirlediği standartlara uygun kış sporu alanları bulunur[1].

Ilgaz Türküsü Ilgaz Dağları için yazılmış ve anonim parçadır.

Kış sporları ve turizm

Kış sporları tesisleri Ilgaz Millî Parkı içinde yer almaktadır. Kayak merkezinde bir adet çift iskemleli telesiyej tesisi ile bir adet teleski tesisi bulunmaktadır. 700 m uzunluğundaki telesiyej tesisi 700 kişi/saat, 950 m uzunluğundaki teleski ise 1000 kişi/saat kapasitesindedir.

Galeri

Kaynakça

  1. İBRET, Yrd. Doç. Dr. B. Ünal (2006). "Ilgaz Dağlarında Kış Turizmi". Türk Coğrafya Dergisi, s:44. 28 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2016.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.