Hasekura Tsunenaga

Tsunenaga Hasekura (支倉六右衛門常長, Hasekura Rokuemon Tsunenaga) (d. 1571–1622), Japon samuray ve Sendai'nin daimyosu Date Masamune'nin muhafızıydı. 1613 ile 1620 yılları arasından elçi olarak önce Meksika'ya daha sonra Avrupa'ya oradan da Japonya'ya geri dönmüştür. Güney ve Kuzey Amerika'ya giden ilk resmi Japon delegeydi ve kayıtlara geçen ilk Fransız-Japon ilişkilerini başlatmıştır.

1615'te Roma görevinde iken Hasekura'nın portresi, Claude Deruet tarafından çizilmiştir, Coll. Borghese, Roma'da bulunmaktadır.

Taiko Hideyoshi'nin emrinde 1592 ve 1597 yılları arasında, Japonya'nın Kore'ye saldırısına katılmış kıdemli bir samuray olduğunu gerçeği dışında, Hasekura Tsunenaga'nın yaşamının erken dönemleri hakkında çok az bilgi vardır.

İspanya yaklaşımları

İspanyollar Meksika ("Yeni İspanya") ve Çin arasında Pasifik ötesi seferlere başlamıştı. Bölgesel üsleri Filipinler üzerinden gidiyorlardı. Bu seferlere Andrés de Urdaneta'nun 16. yüzyılda yapmış olduğu seyahatlerin ardından başlamışlardır. 1571 yılında Manila Asya bölgesindeki kusursuz üsleri olmuştu.

Kötü hava koşulları nedeniyle İspanyol gemileri Japon sahillerinde belirli aralıklarla kazaya uğruyorlardı. İspanyollar hristiyanlık inancını Japonya'da yaymak istiyorlardı. Etkilerini Japonya'da genişletme çabaları cizvitler (Jesuits), ülkede 1549 yılında İncil'in mesajını bildirmeye çalışan kişiler, tarafından sert bir dirençle karşılandı. Aynı şekilde Portekizliler ve Hollandalılar da İspanyolların Japonyada ticarete katılmalarını istemedikleri için karşıydılar.

1609 yılında İspanyol kalyonu San Francisco Manila'dan Acapulco'ya giderken kötü hava koşulları ile karşılaşmıştır ve Japon sahilininde Tokyo yakınında bulunan Chiba'da kaza geçirmiştir. Denizciler kurtarılmış ve hoş karşılanmışlardır, geminin kaptanı Rodrigo de Vivero Tokugawa Ieyasu ile tanışmıştır.

29 Kasım 1609 tarihinde bir antlaşma imzalanmıştır, buna göre; İspanyollar doğu Japonya'da bir fabrika kurabileceklerdi, Nueva España'dan madencilik uzmanları getirilebilecekti, İspanyol gemileri Japonya'yı gerektiği zamanlarda ziyeret edebilecek ve Japon elçiliği İspanyol sarayına gönderilecekti.

Elçilik projesi

Acil bağlam

Tokyo bölgesindeki halkı kendi dinine çevirmeye çalışan Luis Sotelo isimli Fransiskan bir rahip, Shogun'u kendisini elçi olarak Nueva España'ya göndermesi için ikna etmeye çalışıyordu. 1610 yılında Meksika'ya İspanyol denizciler ve San Buena Ventura, Shogun için İngiliz maceracı William Adams tarafından yapılmıştır, içinde bulunan 22 Japon ile deniz yolculuğu yapmıştır. Nueva España'ya vardıklarında, Luis Sotelo Genel Vali Luis de Velasco ile görüşmüştür ve Velasco ünlü kâşif Sebastian Vizcaino'yu elçi olarak göndermeye karar vermiştir. Vizcaino'ya ek görev olarak Japonya'nın doğusunda olduğu düşünülen "Altın ve gümüş adalarını" keşfetme görevi verilmiştir.

Japon yapımı kalyon San Juan Bautista'nun bir kopyası, Ishinomaki, Japonya'da.

Vizcaino Japonya'ya 1611 yılında varmıştır, Shogun ve feodal lordlarla birçok görüşmede bulunmuştur. Bu karşılaşmalar Vizcaino'nın Japon geleneklerine karşı olan saygısızlığından, Japonların Katolik dinine döndürülme çalışmalarına karşı direnç göstermelerinden ve Hollandalıların İspanyolların tutkularına karşı yaptıkları entrikalardan dolayı lekelenmiştir. Vizcaino sonunda "Gümüş adasını" bulmak için bölgeyi terketmiştir, arayışlarında kötü hava koşulları ile karşılaşmış ve Japonya'ya büyük hasarla geri dönmek zorunda kalmıştır.

Görev

Shogun Vizcaino'yu Nueva España'ya Japon elçisi Luis Sotelo ile birlikte geri getirmek için Japonya'da bir kalyon yapmaya karar vermiştir. Sendai Daimyo'su Date Masamune projenin başına koyulmuştur ve Masamune yardımcılarından Hasekura Tsunenaga'yı görevin liderliğine getirmiştir. Japonlar tarafından Date Maru daha sonra İspanyollar tarafından San Juan Bautista olarak isimlendirilen kalyonun yapımı Bakufu'dan gelen teknik uzmanların katılımıyla 45 gün sürmüştür ve yapımında 800 tersane işçisi, 700 demirci ve 3.000 marangoz çalışmıştır.

Japon elçiliğinin amacı Madrid'de İspanyol hükümdarı ile ticaret anlaşmaları konuşmak ve Roma'da Papa ile görüşmekti. Sotelo, kendi kendisine görevin amacının dini olduğunu vurgalamaktaydı ve ana amacın kuzey Japonyada Hristiyanlık inancını yaymak olduğunu iddia ediyordu:

"Eskiden Idate Masamune'nun elçisi olarak gönderilmiştim, o Oxu krallığının (Japonya'nın doğu bölümü) dizginlerini tutan kişiydi- o vaftiz edilerek doğmamış olsa da Hristiyanlık konusunda eğitilmiştir ve krallığında Hristiyanlık inancına ibadet edilmesine arzuluydu-sarayından başka bir soylu ile, Philippus Franciscus Faxecura Rocuyemon, Roma Senatosu'na & Papaya ait Piskoposlukta o anda yetkili olan kişiye, Papa Cenapları Papa Paul V." (Luis Sotelo De Ecclesiae Iaponicae Statu Relatio, 1634 [1]).

Pasifik ötesi sefer

Tamamlanmasının ardından gemi 28 Ekim 1613 tarihinde Meksika'da bulunan Acapulco'ya 180 kişiye yola çıkmıştır. Gemide bulunanların içinde; Shogun'un 10 samurayı (Donanma Bakanı Mukai Shogen Tadakatsu tarafından tedarik edilmiştir), Sendai'den 12 samuray, 120 Japon tüccar, denizciler, hizmetçiler ve yaklaşık 40 İspanyol ve Portekizli bulunmaktaydı.

Gemi Acapulco'ya üç aylık deniz yolculuğunun ardından 25 Ocak 1614 tarihinde ulaşmıştır, ve elçilik büyük bir merasimle karşılanmıştır. Elçiliğin esas görevi Avrupa'ya gitmekti. Elçilik Meksika'da biraz zaman geçirdikten sonra Don Antonio Oquendo'nun donanmasıyla Veracruz'a gitmiştir. Donanma 10 Temmuz'da Avrupa'ya yola çıkmıştır. Hasekura Japon gruplarının birçoğunu döneceği tarihe kadar arkasında Acapulca'da bırakmak zorunda kalmıştır.

Avrupa'ya elçilik

İspanya

Hasekura dua ederken, Madrid'de 1615 yılında Hristiyan olmasından sonra.

Donanma Sanlucar de Barrameda'ya 5 Ekim 1614'te varmıştır.

"Donanma sonunda tehlikeler ve fırtınaların ardından Sanlúcar de Barrameda limanına Ekim'in 5'inde sağ salim varmıştı. Sanlúcar de Barrameda'da ikamet eden Dük de Medina Sidonia'yı uyarmıştır ve onları onurlandırmak için gemiler göndermiştir, Büyükelçi ve onun yadudi olmayan adamlarını almak ve geceyi rahat bir şekilde geçirmeler için hazırlık yapmıştı." (Scipione Amati "Voxu Krallığı'nın Tarihi") [2].

"Boju kralı Joate Masamune tarafından gönderilmiş olan Japon elçi Hasekura Rokuemon, Seville'ye Çarşamba günü 1614 Ekim'in 23'ünde gelmiştir. Beraberinde 30 kılıçlı Japon'un korumasındaydı ve 12 okçu, mızrakları boyalı mızraklı baltacılar ve merasim kılıçları vardı. Korumanın kaptanı Hristiyandı, Don Thomas olarak çağrılıyordu ve bir Japon şehidin oğluydu." (Capitular Calombina Kütüphanesi 84-7-19 Memorias..., fol.195 [3].).

Japon elçiliği İspanya Kralı Philip III ile Madrid'de 30 Ocak 1615 tarihinde görüşmüştür. Hasekura Krala Date Masamune'den olan mektubu iade etmiştir, aynı şekilde bir antlaşma önermiştir. Kral bu istekleri sağlamak için elinden geleni yapacağını söylemiştir.
Hasekura 17 Şubat'ta kralın kendi şapel papazı tarafından vaftiz edilmiş ve Felipe Francisco Hasekura ismini almıştır.

Fransa

17. yüzyıl Avrupa kitabında Hasekura'nın ziyarine dair tanım

İspanya içinde seyahat ettikten sonra, elçilik üç İspanyol fırkateyni ile İtalya'ya doğru Akdenize yelken açmıştır. Kötü hava koşullarından dolayı, birkaç gün Fransa'da kalmak zorunda kalmışlar ve Saint Tropez limanına yaklaşmışlardır. Orada yerel soylular tarafından karşılanmışlar ve halk onları oldukça duyarlı karşılanmıştır.

Şehrin tarihinde Japon elçiliğinin ziyareti "Japonya'nın Woxu Kralı Date Masamunni'den Papa'nın elçisi Philip Francis Faxicura" olarak kayıtlıdır.

Birçok hareketlerinin pitoresk (resim konusu olmaya değer) detayları kayıtlıdır:

"Yiyeceklere asla parmakları ile dokunmuyorlardı, iki küçük çubuğu üç parmakları ile tutarak kullanıyorlardı".

"Burunlarını el boyutundaki ipeksi kâğıtlara sümkürüyor ve bu kağıdı ikince kez kullanmıyor bu yüzden kullandıktan sonra yere atıyorlardı ve çevrede insanlarımızın attıkları kâğıtları çömelerek almalarından hoşnut oluyorlardı".

"Kılıçları o kadar iyi kesiyordu ki, ucuna koydukları yumuşak bir kağıdı kesmek için üflemeleri yetiyordu"

("Mme de St Troppez'in Münasebetleri", Ekim 1615, Bibliotheque Inguimbertine, Carpentras [4]).

Hasekura Tsunenaga'nın 1615'teki St Tropez ziyareti Fransız-Japon ilişkilerinin ilk kayda geçenidir.

İtalya

1615'te Roma'ya Papa'ya giderken Hasekura'nın elçiliği. Japon resmi, 17. yüzyıl.

Letter of Date Masamune to the Pope, in Latin. 1613.

Hasekura Rokuemon'a tahsis edilmiş Roma Vatandaşlık Unvanı.

Japon Elçiliği Papa Paul V ile Roma'da Kasım 1615'te görüşecekleri İtalya'ya gitmişlerdir. Hasekura Papa'ya süslü mektubu iade etmiştir, mektubun içinde Japonya ve Meksika arasında ticaret antlaşması ve Hristiyan misyonerlerin Japonya'ya gönderilmesi istekleri vardı.

Papa misyonerleri gönderme konusunda onay vermiştir fakat ticaret konusunu İspanya Kralı'na bırakmıştır. Papa Date Masamune'ye bir mektup yazmıştır, mektubun bir kopyası hâlâ Vatikan'da görülebilmektedir.

Ayrıca Roma Senato'su Hasekura'ya onursal Roma Vatandaşlığı vermiştir. Bu belgeyi Japonya'ya geri getirmiştir ve şu anda Sendai'de korunmaktadır.

Elçiliğe 1615-1616 yıllarında eşlik eden İtalyan yazar Scipione Amati, Roma'da "Voxu Krallığı'nın Tarihi" isimli bir kitap yayımlamıştır.

1616'da, Fransız yayımcı Abraham Savgrain Hasekura'nın Roma ziyareti ile ilgili bir tarif yayımlamıştır: "Récit de l'entrée solemnelle et remarquable faite à Rome, par Dom Philippe Francois Faxicura" ("Dom Philippe Francois Faxicura'nun Roma'ya ağırbaşlı ve dikkat çekici girişi").

Sotelo ayrıca Papa ziyaretini 1634 tarihli De ecclesiae Iaponicae statu relatio kitabında tarif etmiştir.:

"Tanrı'nın izniyle Kurtuluş Yılımız 1615'te oraya vardığımızda, biz sadece Papa Cenapları büyük Papa tarafından kibarca karşılanmamıştık, Kutsal Kardinaller Heyeti ve toplanmış piskoposlar ve soylular ve hatta Roma Halkının sevinci ve genel mutluluğuyla da karşılanmıştık. Fakat biz ve diğer üçü (Japon Hristiyanlar özel olarak durumlarını Hristiyan dinine olan saygılarını göstereceklerdi) dinlenildik, dinlendik ve umduğumuz gibi olabildiğince hızlı şekilde gönderildik." (Sotelo, De ecclesiae Iaponicae statu relatio [5]).

İspanya'ya ikinci ziyaret

Hasekura İspanya'da ikinci kez Kral ile görüşmüştür. Japon elçisinin Japon yönetici Tokugawa Ieyasu'nun resmi elçiliği olarak görünmemesi nedeniyle Kral ticaret antlaşmasını reddetmiştir. Aksine Tokugawa Ieyasu Ocak 1614'te Japonya'daki misyonerlerin kovulmasını resmi ferman ile ilan etmiştir ve Japonya'da Hristiyan inancına mensup kişilere zulmetmeye başlamıştır.

Elçilik Avrupa'da iki sene kadar zaman geçirdikten sonra Seville'yi 1617 yılında terkederek Meksika'ya yola çıkmıştır, fakat bazı Japonlar İspanya'da Seville yakınlarındaki bir kasabada (Coria del Río) kalmışlardır, bugün hâlâ onların soyundan gelenler Japón soyismini kullanmaktadırlar.

Japonya'ya dönüş

1618 Nisan'ında San Juan Bautista Meksika'dan Filipinlere varmıştır, gemide Hasekura ve Luis Sotelo bulunmaktaydı. Gemi İspanyol hükümeti tarafından Hollandalılara karşı bir savunma kurulması amacıyla tedarik edilmişti. Hasekura Japonya'ya 1620 Ağustos'unda dönmüştür.

Politik etkileri

Hasekura'nın döndüğü zamanda, Japonya oldukça büyük ölçüde değişmişti: 1614 yılından beri devam eden Hristiyanlığı kökünden yok etme çalışmaları ve Japonya "Sakoku" izole devrine doğru ilerlemekteydi. Bu eziyetlerden dolayı, Meksika ile kurmaya çalıştığı ticaret anlaşmaları geri çevrilmiştir.

Her ne kadar Hasekura'nın Bakufu hükümetine gezisi hakkında bir rapor yazdığı kayıtlarda olsa da, sonunda elçiliği çok az sonuç almış gibi görünmüştür. Shogun'un İspanya ile 1623 yılında ticaret ilişkilerini ve 1624 yılında diplomatik ilişkileri kesmesine neden olarak, bir ihtimal de Hasekura'nın İspanyol gücüne ve sömürgeci yöntemlerine Nueva España'da (Meksika) şahit olması ve bunları Shogun'a anlatması olduğu düşünülmektedir.

Kötü sonuçları

Hasekura'ya ne olduğu bilinmemektedir ve son yılları hakkında farklı bilgiler bulunmaktadır. Bazıları kendi isteğiyle Hristiyanlığı terk ettiğini, diğerleri inancından dolayı şehit edildiği ve diğerleri ise gizlice Hristiyanlık inancını devam ettirdiğini söylemektedir.

Hasekura Tsunenaga'nın Budist mezarı, bugün hâlâ Enfukuji, Enchōzan, Miyagi'de görülmektedir.

Sotelo'nun 1634 yılından son yılları hakkında yazdığı yazıda, Hasekura'nın Japonya'ya bir kahraman olarak döndüğü ve Hristiyan inancını yaydığına dair rivayetler vardır:

"Diğer meslektaşım, elçi Philippus Faxecura, sözü geçen kralına (Date Masamune) ulaştıktan sonra onun tarafından fazlasıyla onurlandırıldı ve kendi mülküne uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra dinlenmeye gönderildi, orada karısını, çocuklarını, yardımcılarını ve diğer birçok kulunu Hristiyan yapmıştır ve diğer soylulardan hısmından akrabasından kabul edebileceklere söylemiştir, ve onlar da kabul etmişlerdir. Bu işlerve ve diğer dini işlerle uğraşırken, dönüşünden tam bir yıl sonra, daha fazla eğitim ve örnek sağlanmıştır, fazlasıyla hazırlıkla dindarca devam etmiştir, kendi mülkünde çocuklarına dini yaymak için çok özel bir miras ve dini ülkede koruma şansı bırakmıştır. Kral ve diğer tüm soylular gidişinden dolayı büyük üzüntü duymışlardır, özellikle bu adamın erdemini dini şevkini çok az bilen Hristiyanlar ve dindarlar. Bu benim onun dinsel törenlerini yöneten dindardan aldığım mektuplardan duyduklarımdır, aynı kişi ölümünde de diğerleri gibi yanında olmuştur." (Luis Sotelo, De ecclesiae Iaponicae statu relatio [6]).

Ayrıca Hasekura Japonya'ya çeşitli Katolik eserleri getirmiştir, fakat sonuçta el koyulmuş ve Bakufu tarafından saklanmışlardır. Sotelo'nun zafersel tariflerinin aksine ve daha fazlası Bakufu'nun Japonya'da Hristiyanlığı bastırmasına rağmen. Hristiyan merasim cüppesi gibi eserler şu anda Sendai Şehir Müzesi'nde (仙台市博物館) korunmaktadırlar.

Hasekura Tsunenaga 1622 yılında ölmüştür ve mezarı Enfukuji (Japonca: 円長山円福寺) Miyagi'de bir Budist tapınağındadır.

Tekrar keşfi

Hasekura'nın gezileri Bakufu tarafından o kadar iyi saklanmıştı ki varlığı Japonya'da bile unutulmuştu. Ülkenin tekrar sakoku izolasyon devrinden çıkmasından sonra, 1873 yılında Avrupa'ya giden başında Iwakura Tomomi olan Japon elçilik (Iwakura görevi) tarafından İtalya Venedik'te gösterilen belgeler ile Hasekura'nın seyahatlerinden haberdar olmuşlardır.[7].

Notlar

Nempe fuisse me quondam Idate Masamune, qui regni Oxu (quod est in Orientali Iaponiæ parte) gubernacula tenet, nec dum quidem per baptismum regenerato, sed tamen Catechumeno, & qui Christianam fidem in suo regno prædicari cupiebat, simul cum alio suæ Curiæ optimate Philippo Francisco Faxecura Retuyemon [sic] ad Romanam Curiam & qui tunc Apostolicæ sedis culmen tenebat SS. Papam Paulum V. qui ad cœlos evolavit, Legatum expeditum. (p. 1)
"Se llegó por fin a salvo, después de algunos peligros y tempestades al puerto de Sanlúcar de Barrameda el 5 de Octubre, donde residiendo el Duque de Medina Sidonia y avisado del arribo, envió carrozas para honrarlos, recibirlos y acomodar en ellas al Embajador y a sus gentiles hombres, habiéndoles preparado un suntuoso alojamiento; y después de haber cumplido con esta obligación como correspondía, y de regalarlos con toda liberalidad, a instancias de la ciudad de Sevilla hizo armar dos galeras, las cuales llevaron a los embajadores a CORIA, donde fueron hospedados por orden de la dicha Ciudad por Don Pedro Galindo, veinticuatro, el cual se ocupó con gran diligencia en tener satisfecho el ánimo del Embajador con todos los placeres y regalos posibles, procurando este entretanto que preparasen ropas nuevas a su séquito y ayudantes para resplandecer con más decoro y pompa a la entrada en Sevilla. Mientras se resolvía esta cuestión, la Ciudad determinó enviar a Coria a Don Diego de Cabrera, hermano del padre Sotelo, a Don Bartolomé López de Mesa, del hábito de Calatraba, a Don Bernardo de Ribera, a Don Pedro Galindo y a multitud de jurados y otros caballeros para que en su nombre besaran la mano al Embajador y lo felicitaron por su llegada a salvo. Sobre esto, quedó el Embajador contentísimo, agradeció mucho a la Ciudad que por su generosidad se complacía en honrarle, y departió con los dichos caballeros mostrando mucha prudencia en su trato". "A veintiuno de Octubre del dicho año la Ciudad hizo otra demostración de la mayor cortesía para el recibimiento del Embajador y del Padre Sotelo mandando carrozas, cabalgaduras y gran número de caballeros y de nobles que lo escoltaron formando una cabalgata de gran solemnidad. Saliendo el Embajador de Coria, vio con sumo placer el honor que se le había preparado, la pompa de los caballeros y la gran cantidad de gente que lo acompañó durante su camino hacia Sevilla". "Cerca de Triana y antes de cruzar el puente, se multiplicó de tal manera el número de carrozas, caballos y gentes de todo género, que no bastaba la diligencia de dos alguaciles y de otros ministros de la justicia para poder atravesarlo. Finalmente compareció el Conde de Salvatierra. Asistente de la Ciudad, con gran número de titulados y con los restantes veinticuatro y caballeros; y el embajador desmontando de la carroza, montó a caballo con el Capitán de su guardia y Caballerizo, vestido sobriamente, a la usanza del Japón, y mostrando al Asistente lo obligado que quedaba de la mucha cortesía y honores que la Ciudad se servía de usar con él, fue puesto en medio del dicho Asistente y Alguaciles Mayores y prosiguiéndose la cabalgata con increíble aplauso y contento de la gente, por la Puerta de Triana se dirigieron al Alcalzar Real." (Scipione Amati, "Historia del regno di Voxu", 1615)
"Miércoles 23 de octubre de 1614 años entró en Sevilla el embaxador Japon Faxera Recuremon, embiado de Joate Masamune, rey de Boju. Traía treinta hombres japones con cuchillas, con su capitán de la guardia, y doce flecheros y alabarderos con lanças pintadas y sus cuchillas de abara. El capitán era christiano y se llamaba don Thomas, y era hijo de un mártyr Japón. Venía a dar la obediencia a Su Santidad por su rey y reyno, que se avía baptizado. Todos traían rosarios al cuello; y él venía a recibir el baptismo de mano de Su Santidad. Venía en su compañía fray Luis Sotelo, natural de Sevilla, religioso de San Francisco recoleto. Salieron a Coria a recebirlo por la Ciudad, el veinticuatro don Bartolomé Lopez de Mesa, y el veinticuatro don Pedro Galindo; y junto a la puente los recibió la Ciudad. Entró por la puerta de Triana, y fué al Alcázar, donde la Ciudad lo hospedó, y hizo la costa mientras estubo en Sevilla. Vido la Ciudad, y subió a la Torre. Lunes 27 de octubre de dicho año por la tarde, el dicho embaxador, con el dicho padre fray Luis Sotelo, entró en la Ciudad con el presente de su rey con toda la guardia, todos a caballo desde la puente. Dió su embaxada sentado al lado del asistente en su lengua, que interpretó el padre fray Luis Sotelo, y una carta de su rey, y una espada a su usanza, que se puso en el archibo de la Ciudad. Esta espada se conservó hasta la revolución del 68 que la chusma la robó. La embaxada para su magestad el rey don Felipe Tercero, nuestro señor, no trataba de religión, sino de amistad.(Biblioteca Capitular Calombina 84-7-19 .Memorias..., fol.195)"
Eski Fransızca aslından özetler:
- "Il y huit jours qu'il passa a St Troppez un grand seigneur Indien, nomme Don Felipe Fransceco Faxicura, Ambassadeur vers le Pape, de la part de Idate Massamuni Roy de Woxu au Jappon, feudataire du grand Roy du Japon et de Meaco. Il avoit plus de trente personnes a sa suite, et entre autre, sept autres pages tous fort bien vetus et tous camuz, en sorte qu'ilz sembloyent presque tous freres. Ils avaient trois fregates fort lestes, lesuqelles portoient tout son attirail. Ils ont la teste rase, execpte une petite bordure sur le derrier faisant une flotte de cheveux sur la cime de la teste retroussee, et nouee a la Chinoise....".
- "...Ilz se mouchent dans des mouchoirs de papier de soye de Chine, de la grandeur de la main a peu prez, et ne se servent jamais deux fois d'un mouchoir, de sorte que toutes les fois qu'ilz ne mouchoyent, ils jestoyent leurs papiers par terre, et avoyent le plaisir de les voir ramasser a ceux de deca qui les alloyent voir, ou il y avoit grande presse du peuple qui s'entre batoit pour un ramasser principallement de ceux de l'Ambassadeur qui estoyent hystoriez par les bordz, comme les plus riches poulletz des dames de la Cour. Ils en portient quantite dans leur seign, et ils ont apporte provision suffisante pour ce long voyage, qu'ilz sont venus faire du deca....".
- "... Le ses epees et dagues sont faictes en fasson de simmetterre tres peu courbe, et de moyenne longueur et sont sy fort tranchantz que y mettant un feuillet de papier et soufflant ilz couppent le papier, et encore de leur papier quy est beaucoup plus deslie que le notre et est faict de soye sur lesquels ils escrivent avec un pinceau.".
- "... Quand ilz mangeoient ils ne touchent jamais leur chair sinon avec deux petits batons qu'ils tiennent avec trois doigts."(Marcouin, Francis and Keiko Omoto. Quand le Japon s'ouvrit au monde. Paris: Découvertes Gallimard, 1990. ISBN 2-07-053118-X. Pages 114-116)
Quo tandem cum anno Salutis 1615. iuvante deo pervenissemus, à SS. Papa magno cum Cardinalium Sacri Collegij Antistitum ac Nobilium concursu, nec non & Rom. populi ingenti lætitia & communi alacritate non modo benignè excepti, verùm & humanissimè tam nos quam etiã tres alij, quos Iaponii Christiani, quatenus eorum circa Christianam Religionem statum Apostolicis auribus intimarent, specialiter destinaverant, auditi, recreati, & prout optabamus, quantocyus expediti. ()
Collega alter legatus Philippus Fiaxecura [sic] postquam ad prædictum Regem suum pervenit, ab ipso valdè est honoratus, & in proprium statum missus, ut tam longâ viâ fessus reficeretur, ubi uxorem, filios, domesticos cum multis aliis vasallis Christianos effecit, aliisque nobilibus hominibus consanguineis & propinquis suasit ut fidem reciperent; quam utique receperunt. Dum in his & aliis piis operibus exerceretur ante annum completum post eius regressum magna cum omnium ædificatione & exemplo, multa cum præparatione suis filiis hæreditate præcipua fidei propagationem in suo statu, & Religiosorum in eo regno pretectionem commendatam relinquens, pie defunctus est. De cuius discessu Rex & omnes Nobiles valdè doluerunt, præcipuè tamen Christiani & Religiosi, qui huius viri virtutem & fidei Zelum optimè noverant. Ab ipsis Religiosis, qui eidem sacramenta ministrarunt, eiusque obitui interfuerant; & ab aliis sic per literas accepi. ()
Kaynak: Sendai müze tekyazısı Text 23 Ağustos 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Japonca)

Dış bağlantılar

De Japón a Roma pasando por Coria 1614-1620 Víctor Valencia Japón tarafından. Elçilik ve Japón soyismi hakkında İspanyolca belgeler.
Enchōzan'de bulunan Hasekura'nın mezarı için rehber (Japonca).
Sendai Şehir Müzesi

Ayrıca bakınız

Nanban ticaret devri
Mancio Ito, Avrupa'ya giden ilk Japon elçi 1584.
Shusaku Endo, The Samurai romanının yazarı, Hasekura'nın görevinin kurgusal tarifi
Fransız-Japon ilişkileri

Kaynakça

Boxer, C.R. The Christian Century in Japan, 1549–1650. Berkeley, Calif.: University of California Press, 1951. ISBN 1-85754-035-2 (1993 reprint edition).
Marcouin, Francis and Keiko Omoto. Quand le Japon s'ouvrit au monde. Paris: Découvertes Gallimard, 1990. ISBN 2-07-053118-X.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Nempe fuisse me quondam Idate Masamune, qui regni Oxu (quod est in Orientali Iaponiæ parte) gubernacula tenet, nec dum quidem per baptismum regenerato, sed tamen Catechumeno, & qui Christianam fidem in suo regno prædicari cupiebat, simul cum alio suæ Curiæ optimate Philippo Francisco Faxecura Retuyemon [sic] ad Romanam Curiam & qui tunc Apostolicæ sedis culmen tenebat SS. Papam Paulum V. qui ad cœlos evolavit, Legatum expeditum. (p. 1)

[2] "Se llegó por fin a salvo, después de algunos peligros y tempestades al puerto de Sanlúcar de Barrameda el 5 de Octubre, donde residiendo el Duque de Medina Sidonia y avisado del arribo, envió carrozas para honrarlos, recibirlos y acomodar en ellas al Embajador y a sus gentiles hombres, habiéndoles preparado un suntuoso alojamiento; y después de haber cumplido con esta obligación como correspondía, y de regalarlos con toda liberalidad, a instancias de la ciudad de Sevilla hizo armar dos galeras, las cuales llevaron a los embajadores a CORIA, donde fueron hospedados por orden de la dicha Ciudad por Don Pedro Galindo, veinticuatro, el cual se ocupó con gran diligencia en tener satisfecho el ánimo del Embajador con todos los placeres y regalos posibles, procurando este entretanto que preparasen ropas nuevas a su séquito y ayudantes para resplandecer con más decoro y pompa a la entrada en Sevilla. Mientras se resolvía esta cuestión, la Ciudad determinó enviar a Coria a Don Diego de Cabrera, hermano del padre Sotelo, a Don Bartolomé López de Mesa, del hábito de Calatraba, a Don Bernardo de Ribera, a Don Pedro Galindo y a multitud de jurados y otros caballeros para que en su nombre besaran la mano al Embajador y lo felicitaron por su llegada a salvo. Sobre esto, quedó el Embajador contentísimo, agradeció mucho a la Ciudad que por su generosidad se complacía en honrarle, y departió con los dichos caballeros mostrando mucha prudencia en su trato". "A veintiuno de Octubre del dicho año la Ciudad hizo otra demostración de la mayor cortesía para el recibimiento del Embajador y del Padre Sotelo mandando carrozas, cabalgaduras y gran número de caballeros y de nobles que lo escoltaron formando una cabalgata de gran solemnidad. Saliendo el Embajador de Coria, vio con sumo placer el honor que se le había preparado, la pompa de los caballeros y la gran cantidad de gente que lo acompañó durante su camino hacia Sevilla". "Cerca de Triana y antes de cruzar el puente, se multiplicó de tal manera el número de carrozas, caballos y gentes de todo género, que no bastaba la diligencia de dos alguaciles y de otros ministros de la justicia para poder atravesarlo. Finalmente compareció el Conde de Salvatierra. Asistente de la Ciudad, con gran número de titulados y con los restantes veinticuatro y caballeros; y el embajador desmontando de la carroza, montó a caballo con el Capitán de su guardia y Caballerizo, vestido sobriamente, a la usanza del Japón, y mostrando al Asistente lo obligado que quedaba de la mucha cortesía y honores que la Ciudad se servía de usar con él, fue puesto en medio del dicho Asistente y Alguaciles Mayores y prosiguiéndose la cabalgata con increíble aplauso y contento de la gente, por la Puerta de Triana se dirigieron al Alcalzar Real." (Scipione Amati, "Historia del regno di Voxu", 1615)

[3] "Miércoles 23 de octubre de 1614 años entró en Sevilla el embaxador Japon Faxera Recuremon, embiado de Joate Masamune, rey de Boju. Traía treinta hombres japones con cuchillas, con su capitán de la guardia, y doce flecheros y alabarderos con lanças pintadas y sus cuchillas de abara. El capitán era christiano y se llamaba don Thomas, y era hijo de un mártyr Japón. Venía a dar la obediencia a Su Santidad por su rey y reyno, que se avía baptizado. Todos traían rosarios al cuello; y él venía a recibir el baptismo de mano de Su Santidad. Venía en su compañía fray Luis Sotelo, natural de Sevilla, religioso de San Francisco recoleto. Salieron a Coria a recebirlo por la Ciudad, el veinticuatro don Bartolomé Lopez de Mesa, y el veinticuatro don Pedro Galindo; y junto a la puente los recibió la Ciudad. Entró por la puerta de Triana, y fué al Alcázar, donde la Ciudad lo hospedó, y hizo la costa mientras estubo en Sevilla. Vido la Ciudad, y subió a la Torre. Lunes 27 de octubre de dicho año por la tarde, el dicho embaxador, con el dicho padre fray Luis Sotelo, entró en la Ciudad con el presente de su rey con toda la guardia, todos a caballo desde la puente. Dió su embaxada sentado al lado del asistente en su lengua, que interpretó el padre fray Luis Sotelo, y una carta de su rey, y una espada a su usanza, que se puso en el archibo de la Ciudad. Esta espada se conservó hasta la revolución del 68 que la chusma la robó. La embaxada para su magestad el rey don Felipe Tercero, nuestro señor, no trataba de religión, sino de amistad.(Biblioteca Capitular Calombina 84-7-19 .Memorias..., fol.195)"

[4] Eski Fransızca aslından özetler:
"Il y huit jours qu'il passa a St Troppez un grand seigneur Indien, nomme Don Felipe Fransceco Faxicura, Ambassadeur vers le Pape, de la part de Idate Massamuni Roy de Woxu au Jappon, feudataire du grand Roy du Japon et de Meaco. Il avoit plus de trente personnes a sa suite, et entre autre, sept autres pages tous fort bien vetus et tous camuz, en sorte qu'ilz sembloyent presque tous freres. Ils avaient trois fregates fort lestes, lesuqelles portoient tout son attirail. Ils ont la teste rase, execpte une petite bordure sur le derrier faisant une flotte de cheveux sur la cime de la teste retroussee, et nouee a la Chinoise....".

"...Ilz se mouchent dans des mouchoirs de papier de soye de Chine, de la grandeur de la main a peu prez, et ne se servent jamais deux fois d'un mouchoir, de sorte que toutes les fois qu'ilz ne mouchoyent, ils jestoyent leurs papiers par terre, et avoyent le plaisir de les voir ramasser a ceux de deca qui les alloyent voir, ou il y avoit grande presse du peuple qui s'entre batoit pour un ramasser principallement de ceux de l'Ambassadeur qui estoyent hystoriez par les bordz, comme les plus riches poulletz des dames de la Cour. Ils en portient quantite dans leur seign, et ils ont apporte provision suffisante pour ce long voyage, qu'ilz sont venus faire du deca....".

"... Le ses epees et dagues sont faictes en fasson de simmetterre tres peu courbe, et de moyenne longueur et sont sy fort tranchantz que y mettant un feuillet de papier et soufflant ilz couppent le papier, et encore de leur papier quy est beaucoup plus deslie que le notre et est faict de soye sur lesquels ils escrivent avec un pinceau.".

"... Quand ilz mangeoient ils ne touchent jamais leur chair sinon avec deux petits batons qu'ils tiennent avec trois doigts."(Marcouin, Francis and Keiko Omoto. Quand le Japon s'ouvrit au monde. Paris: Découvertes Gallimard, 1990. ISBN 2-07-053118-X. Pages 114-116)

[5] "Il y huit jours qu'il passa a St Troppez un grand seigneur Indien, nomme Don Felipe Fransceco Faxicura, Ambassadeur vers le Pape, de la part de Idate Massamuni Roy de Woxu au Jappon, feudataire du grand Roy du Japon et de Meaco. Il avoit plus de trente personnes a sa suite, et entre autre, sept autres pages tous fort bien vetus et tous camuz, en sorte qu'ilz sembloyent presque tous freres. Ils avaient trois fregates fort lestes, lesuqelles portoient tout son attirail. Ils ont la teste rase, execpte une petite bordure sur le derrier faisant une flotte de cheveux sur la cime de la teste retroussee, et nouee a la Chinoise....".

[6] "...Ilz se mouchent dans des mouchoirs de papier de soye de Chine, de la grandeur de la main a peu prez, et ne se servent jamais deux fois d'un mouchoir, de sorte que toutes les fois qu'ilz ne mouchoyent, ils jestoyent leurs papiers par terre, et avoyent le plaisir de les voir ramasser a ceux de deca qui les alloyent voir, ou il y avoit grande presse du peuple qui s'entre batoit pour un ramasser principallement de ceux de l'Ambassadeur qui estoyent hystoriez par les bordz, comme les plus riches poulletz des dames de la Cour. Ils en portient quantite dans leur seign, et ils ont apporte provision suffisante pour ce long voyage, qu'ilz sont venus faire du deca....".

[7] "... Le ses epees et dagues sont faictes en fasson de simmetterre tres peu courbe, et de moyenne longueur et sont sy fort tranchantz que y mettant un feuillet de papier et soufflant ilz couppent le papier, et encore de leur papier quy est beaucoup plus deslie que le notre et est faict de soye sur lesquels ils escrivent avec un pinceau.".

[8] "... Quand ilz mangeoient ils ne touchent jamais leur chair sinon avec deux petits batons qu'ils tiennent avec trois doigts."(Marcouin, Francis and Keiko Omoto. Quand le Japon s'ouvrit au monde. Paris: Découvertes Gallimard, 1990. ISBN 2-07-053118-X. Pages 114-116)

[5] Quo tandem cum anno Salutis 1615. iuvante deo pervenissemus, à SS. Papa magno cum Cardinalium Sacri Collegij Antistitum ac Nobilium concursu, nec non & Rom. populi ingenti lætitia & communi alacritate non modo benignè excepti, verùm & humanissimè tam nos quam etiã tres alij, quos Iaponii Christiani, quatenus eorum circa Christianam Religionem statum Apostolicis auribus intimarent, specialiter destinaverant, auditi, recreati, & prout optabamus, quantocyus expediti. ()

[6] Collega alter legatus Philippus Fiaxecura [sic] postquam ad prædictum Regem suum pervenit, ab ipso valdè est honoratus, & in proprium statum missus, ut tam longâ viâ fessus reficeretur, ubi uxorem, filios, domesticos cum multis aliis vasallis Christianos effecit, aliisque nobilibus hominibus consanguineis & propinquis suasit ut fidem reciperent; quam utique receperunt. Dum in his & aliis piis operibus exerceretur ante annum completum post eius regressum magna cum omnium ædificatione & exemplo, multa cum præparatione suis filiis hæreditate præcipua fidei propagationem in suo statu, & Religiosorum in eo regno pretectionem commendatam relinquens, pie defunctus est. De cuius discessu Rex & omnes Nobiles valdè doluerunt, præcipuè tamen Christiani & Religiosi, qui huius viri virtutem & fidei Zelum optimè noverant. Ab ipsis Religiosis, qui eidem sacramenta ministrarunt, eiusque obitui interfuerant; & ab aliis sic per literas accepi. ()

[7] Kaynak: Sendai müze tekyazısı Text 23 Ağustos 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Japonca)