Fight the Power

Şarkıda çok sayıda eserden ses örneği alınmış olsa da bu örneklerin her biri epey kısaydı; çoğu bir saniyeden bile kısaydı ve Bomb Squad prodüktörleri Hank ve Keith Shocklee'nin onları bir parçaya dönüştürme yöntemi onları döngülemekti.[10] Döngüleme tekniğinde kayıtlı bir pasaj—genelde bir solo ya da break—aynı plağı çalan iki pikap arasında ileri geri geçilerek tekrarlanabilirdi. "Fight the Power"'daki, ve genel olarak hip hop müzikteki döngüleme, 1970'lerin hip hop DJ'leri tarafından bulunmuştu, ki Shocklee kardeşlerin ikisi de kariyerine DJ'lik yaparak başlamıştır. "Fight the Power"daki döngüleme pikaplarla yapılmadığı hâlde DJ'likle bağlantısı vardı. Yazar Mark Katz, Capturing Sound: How Technology Has Changed Music (Sesi Yakalamak: Teknoloji Müziği Nasıl Değiştirdi) kitabında "Çoğu hip-hop prodüktörü bir zamanlar DJ'di ve şarkı seçme ve birleştirme yetnekleri her ikisinde de gerekliydi. [...] Hatta DJ, hip hop müzikte merkezi, kurucu bir figürdür: öyle ki DJ'lik teamül ve estetiklerinden çok sapan prodüktörler hip hop saygınlıklarını tehlikeye atmayı riske eder," yazmıştır.[10]

Chuck D şarkının abartılı döngülemelerini ve prodüksiyonunu "döngüler üzerine döngüler üzerine döngüler koyduk" diye anlatmıştı.[10] Katz, parçanın bir analizinde "Punlic Enemy'nin prodüksiyon ekibinin yarattığı etki baş döndürücü, canlandırıcı ve kışkırtıcı—hepsi bir kerede alınmaz," yorumunda bulundu[10] ve prodüksiyonun bir bütün olarak eserle bağlantısını şu şekilde tartıştı:  

"Fight the Power" sivil haklar hareketi avukatı ve aktivisti Thomas "TNT" Todd'un çınlayan, ajite bir sesle aşağıda orijinali de verilen şu konuşmasının kaydıyla başlar;

Konuşmacı burada sigara markası Tareyton'ın "Bir Tareyton içenler değiştireceğimize savaşırız!" (Us Tareyton smokers would rather fight than switch!) şeklindeki reklam sloganını tersine çevirmiştir. Bu 16 saniyelik pasaj, parçada kullanılan sayısız ses örneğinin en uzunudur.

Onun ardından üç ölçülük, kısa bir kısım (0:17–0:24) gelir. Bu kısmı bir vokal pasajının kesintili ritmi taşımaktadır; funk grubu Trouble Funk'ın 1982 tarihli "Pump Me Up" (Pompala Beni) şarkısındaki şarkının adının tekrarlandığı nakarat tersten çalınmaktadır. Ritmik ölçü kısmında melodik bir satır, Branford Marsalis'in üçlü notalarla saksafon çalması (mikse gömülü), ikinci ölçüde sekiz trampet ritmi ve üçüncü ölçüde sesli ünlemler mevcuttur. Ünlemlerden birisi, anlamsız "chuck chuck" sesleri The Dramatics'in 1972 şarkısı "Whatcha See Is Whatcha Get"ten alınmıştır, ki bu da Chuck D'ye kaynak teşkil eder.

Üç ölçülük kısım, hemen ardından gelen bölümde yükselir (0:24–0:44), ki burada rapçiler giriş yapar ve prodüksiyon daha karmaşıklaşır.[11][13] Bölümün ilk 4 saniyesinde 10'dan falza farklı ses örneği onları kumaştaki iplikler gibi birbirine dokuyacak şekilde döngülenmiş, bu kısım da bir üst-döngü olarak 4 defa tekrarlanmıştır.[11] Bütün bölüm, elektro gitar, bas gitar ve synthesizer örnekleri içerir. Ses örnekleri arasında James Brown'ın 1971 şarkısı "Hot Pants", aralarında James Brown'ın meşhur homurtularından birinin de bulunduğu dört kesintili vokal örneği ve çeşitli perküsyon örnekleri sayılabilir.[11] Diğer örnekler tarfından örtülmüş olsa da hip hop'ta en çok kullanılan ses örneklerinden biri[14], Clyde Stubblefield'in drum break James Brown'ın 1970 şarkıs "Funky Drummer"da çaldığı break de burada görülebilmektedir. Ancak break'in sadece ilk iki sekizlik notası ve trampet sesi açıkça duyulabilmektedir. Bu kısımda funk tarzı, keskin bir gitar riff'i staccato ritimler çalmakta ve bir ses "Come on, get down" (Haydi, in aşağı) diye bağırmaktadır. Ses örneği alınan diğer şarkılar arassında "I Know You Got Soul", "Planet Rock" ve "Teddy's Jam" sayılabilir.

Şarkı, James Brown'a (1973'teki fotoğrafı) göndermeler ve onun şarkılarından ses örnekleriyle dolu.

Şarkı sözleri, devrimci bir retorikle "baştakilerle savaşma" çağrısı yapmaktadır.[2] Sözler Chuck D tarafından agresif ve affetmez bir tonda söylenmektedir.[13] The Quietus'dan David Stubbs'a göre şarkı "zirvesinde duran bir Public Enemy'nin tüm o kontrollü, yakıcı öfkesiyle titreyip köpürüyor. [Şarkının sözleri] derhal gelecek zamanda, sürekli bekleyen bir isyan durumunda geçiyor".[15]

"Fight the Power", Chuck D'nin "1989!" diye kükremesiyle başlar. İlk bentte sözler Afroamerikan perspektifini anlatır:[15]

Ayrıca grubun müzik sanatçısı olarak durduğu platformu da açığa kavuşturur:[16]

Sözler, ırk meselesine değinirken kendi halkına uyuglandığında kişinin kendi şartlarını aşma dinamiğini ve ırk eşitliğiyle ilgili liberal görüşleri reddeder:[16]

Daha sonra Chuck D gücü elinde tutanlara seslenir

Ve Afroamerikan topluluğundan akılcı aktivizm ve örgütlenme bekler:

Chuck D, dinleyicisine "sevgili" (my beloved) diye seslenirken Martin Luther King'in "sevgili halkım" (beloved community) sözlerine gönderme yapmaktadır.

"Fight the Power"daki ses örneklerinin çoğu Afroamerikan kültüründen gelmekte olup, çoğunun orijinal icracıları James Brown, Stetsasonic ve Bobby Byrd gibi 20. yüzyıl Afroamerikan müziğinin gelişmesinde önemli rol oynamış önemli sanatçılardır.[17] Afroamerikan müziğinde ve kilise ayinlerinde çok kullanılan seslenmeler de parçanın sözlerinde yer alır: "Let me hear you say," "Come on and get down," ve "Brothers and sisters," gibi (sırasıyla "dediğini duyayım", "haydi, in aşağı" ve "erkek ve kız kardeşler"). James Brown'ın homurtuları ve Afrika Bambaataa'nın 1982 şarkısı "Planet Rock"tan alınan elektronik yöntemlerle işlenmiş ünlemler de parçada yer bulur.[17] Chuck D., alınan ses örneklerine şarkının sözlerinde de göndermelerde bulunmuştur.[17] Şarkının adı da the Isley Brothers'ın aynı adı taşıyan şarkısına bir göndermedir.[17]

Şarkının üçüncü bendinde Elvis Presley ve John Wayne'i aşağılayan sözler geçer.[18] Chuck D şu kısmı okumuştur;

Flavor Flav da hemen ardından şöyle girer;

Chuck D, bu sözleri yazarken proto-rap sanatçısı Clarence "Blowfly" Reid'ın "Blowfly Rapp" (1980) şarkısından esinlenmiştir. Reid, o şarkıda kendisine ve Muhammed Ali'ye, böyle bir üslupta ırkçı hakaretler eden kurgusal bir Ku Klux Klan üyesiyle hakaret yarışına giriyordu.[19]

Üçüncü bentte Presley—kişisel ya da sembolik bir şekilde— ırkçılıkla özdeşleştirilir. Zenciler arasındaki yaygın kanı, Presley'nin görsel ve müziksel performanslarının çoğunu Afroamerikan kaynaklara borçlu olduğu hâlde onun, çağdaşı siyahi rock and roll sanatçılarından esirgenen kültürel onaylanma ve ticari başarıyı adaletsizce elde ettiği yönündedir.[20]

Chuck D, Elvis Presley'i ırkçılıkla özdeşleştiren sözlerini daha sonra açıkladı. Presley'nin 25. ölüm yıldönümünde Newsday'e verdiği röportajında Elvis'in zenci müzisyenlerin yüksek saygısını kazandığını ve Elvis'in kendisinin de zenci müzisyenlere hayranlık duyduğunu söyleyen Chuck D, Elvis'le ilgili sözlerinin asıl hedefinin ondan önce gelen zenci sanatçıları görmezden gelerek Elvis'i "Kral" ilân eden beyaz kültürü olduğunu belirtti.[21][22]

John Wayne'i aşağılayan sözlerin sebebiyse onun tartışmalı kişisel görüşleri ve ırkçı söylemleriydi. 1971'de Playboy'a verdiği röportajında Wayne, "Zenciler sorumluluk sahibi olacak kadar eğitilene dek beyazların üstünlüğüne inanıyorum. Sorumsuz insanlara liderlik ve yargı gerektiren otorite ve makamlar vermeye inanmıyorum" demişti.

Chuck D, önceki söylemlerini şu şekilde açıklar:[13]

Salon'dan Laura K. Warrell, bentteki sözleri beyaz Amerikan idealinin Presley ve Wayne'deki tecessümlerine ve bu ayrımcı kültüre bir saldırı olarak yorumlamıştır.