Dagerreyotipi

Dagerreyotipi (Fransızca: Daguerréotype), gümüş nitratla ışığa duyarlı hale getirilen bakır levhaların, camera obscura içinde 10 ila 20 dakika pozlanarak, cıva buharına tabi tutulup geliştirilmesiyle fotoğrafik görüntü elde etme yöntemidir.

L’Atelier de l'artiste, 1837

9 Kasım 1849'da W.S. Hartshorn tarafından çekilen Edgar Allan Poe portresi

Sülfür ile gümüş plaka üzerine işlenmesi esasına dayanır. Kalitesi, yüzeyinin pürüzsüzlüğü ile doğru orantılıdır. Zorluğu ve fiyatı, fotoğrafın kapladığı alan arttıkça logaritmik olarak artar. Bu tekniğin çekici yanı, teorik olarak sonsuz çözünürlük sağlamasıdır. Örnek olarak, mikroskopla fotoğraftaki ufak bir şeyi inceleyip katilin belirlenebilmesi ancak dagerreyotipi uygulanmış bir gümüş plakada gerçekleştirilebilir. Pozlama süresi çok uzun olduğundan dolayı, hareketli cisim ya da hareket anında fotoğraf çekmek için uygun bir yöntem değildir. Stüdyoda bu teknikle fotoğraf çekilirken, arkadan sırtın ve kolun sabit durmasının kolaylaşması için bağlı oldukları birer aparat mevcuttur. İşte bu yüzden, mevcut tüm fotoğraflardaki insanlar dimdik bir şekilde pozlanmış olarak görülmektedirler.

Oldukça pahalı bir yöntem olması nedeniyle ticari olarak dünyada sadece 10 kişi tarafından uygulanmaktadır ve bunun sebebi masrafların herkes tarafından kolaylıkla karşılanamayacak olmasıdır. Özellikle Amerika'da, lüks tüketimin en elit ürünlerinden birisidir. Elit ürün sayılmasının nedenleri olarak; yüzyıllarca saklanabilmesi, maksimum çözünürlüğe sahip olması, gümüşün çekiciliği, renk dokusu ve pahalı olması gibi sebepler düşünülebilir.

Tarihte çekilen ilk insanlı fotoğraf 1838 yılında Louis Daguerre'in Dagerreyotipi tekniği ile çektiği fotoğraf olduğu düşünülmektedir. Fotoğraf, ayakkabısını parlattığı için uzun süre pozlanan ve fotoğrafta görüntülenen bir insanı ve Paris'in bir sokağını içermektedir.[1]