Cengiz Çandar

68 kuşağı gençlik hareketlerine katıldığı ve Siyasal Bilgiler Fakültesi Öğrenci Derneği Başkanı olarak faaliyetlerde bulunduğu için 12 Mart Askeri Müdahalesi'nin sakıncalıları arasına girdi. Yurtdışına kaçtı. Filistin direnişi çerçevesinde Şam’da, Beyrut’ta ve daha sonra sırasıyla Cenevre, Paris ve Amsterdam’da yaşadıktan sonra 1974 yılında Türkiye’ye döndü.

1976’da Vatan Gazetesi’nde dış haberler şefi ve dış politika yorumcusu olarak gazeteciliğe başladı. Türk Haberler Ajansı, Cumhuriyet, Hürriyet, Güneş, Sabah ve Yeni Şafak, Referans ve Radikal gazetelerinde çalıştı.

80'li yılların ilk yarısının önemli bir bölümünü Lübnan’da, defalarca gittiği İran ve Orta Doğu’nun diğer merkezlerinde geçirdi. 80'li yılların ikinci yarısında Doğu Avrupa’ya ve eski Sovyetler Birliği’ne yöneldi. 1991'den 1993’teki ölümüne dek Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın özel danışmanı olarak görev yaptı.

1993-95 Bosna-Hersek başta olmak üzere Balkanlar’a yöneldi. Aynı yıllarda Yeni Demokrasi Hareketi kurucu üyeliği yaptı. 1995 yılında Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü'nü aldı. 1997-1999 arasında İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde Orta Doğu tarihi ve Orta Doğu politikası dersleri verdi. 1999-2000 yıllarını Washington’da ABD’nin önemli araştırma merkezlerinde geçirdi. 11 Eylül 2001 saldırıları Çandar'ın düşünce çizgisinde herhangi bir değişikliğe sebep olmadı. Bu tarihten sonra da Çandar, yazılarında demokrasi konusunu vurgulu şekilde dile getirmeye devam etti.

IŞİD'le savaşırken ölen PKK mensubu Ayşe Deniz Karacagil hakkında 30 Mayıs 2017 tarihinde sarf ettiği sözler nedeniyle Ocak 2021'de hakkında yakalama kararı çıkarıldı.[1]

• Direnen Filistin (1976)
• Dünden Yarına İran (1981)
• Ortadoğu Çıkmazı (1983)
• Tarihle Randevu (1983)
• Güneşin Yedi Rengi (1987)
• Benim Şehirlerim (1999)
• Çıktık Açık Alınla (2001)
• Mezopotamya Ekspresi: Bir Tarih Yolculuğu (2012)

Vikisöz'de Cengiz Çandar ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

• Andıç skandalı
• Çandarlı ailesi