Belçika'da Holokost

Belçika'da Holokost, II. Dünya Savaşı sırasında Alman işgali altındaki Belçika'da Yahudilerin ve Çingeneler'in sistematik olarak mülksüzleştirilmesi, sınır dışı edilmesi ve öldürülmesidir. 1940 yılında ülkedeki yaklaşık 75.000 Yahudi'den yaklaşık 24.000'i holokost sırasında öldürüldü.

28 Ekim 1940'ta Belçika'da çıkarılan Yahudi karşıtı yasaları detaylandıran Fransızca poster.

Savaşın başlangıcında, Belçika'da açık ara nüfusun çoğunluğu Katolikti. Yahudiler, 8 milyonluk nüfusun 70-75.000'i arasında değişen sayılarıyla ülkedeki en büyük Hristiyan olmayan nüfusu oluşturuyordu. Çoğunluğu Anvers, Brüksel, Charleroi ve Liège şehirlerinde yaşıyordu. Bunların büyük çoğunluğu, Almanya ve Doğu Avrupa'daki zulümden kaçarak Belçika'ya gelen göçmenlerdi ve sonuç olarak sadece küçük bir azınlık Belçika vatandaşlığına sahipti.

Belçika'nın işgalinden kısa bir süre sonra, askeri hükûmet Ekim 1940'ta bir dizi Yahudi karşıtı yasayı kabul etti. Belçika Genel Sekreterler Komitesi, Yahudi karşıtı her türlü tedbirin geçirilmesi konusunda işbirliği yapmayı başından beri reddetti ve askeri hükûmet daha fazla yasa geçirmek istemiyor gibi görünüyordu. Alman hükûmeti, Yahudi mülkiyetindeki işletmeleri ele geçirmeye başladı ve Yahudileri kamu hizmetindeki görevlerinden uzaklaştırdı. Nisan 1941'de, Flaman işbirlikçileri Alman makamlarının emirleri olmadan Anvers'te iki sinagogu yağmaladılar ve Antwerp Pogrom'daki şehrin baş hahamının evini yaktılar. Almanlar ülkede tüm yahudilerin katılacağı Belçika Yahudiler Birliği (Fr: the Association des Juifs en Belgique) adıyla bir judenrat kurdu. 1942'deki Nihai Çözüm'ün bir parçası olarak, Belçikalı Yahudilere yapılan zulüm arttı. Mayıs 1942'den itibaren, Yahudiler halka açık yerlerde diğerlerinden ayırt edilebilmeleri için sarı Davud Yıldızı rozetleri takmak zorunda bırakıldı. Almanlar AJB tarafından derlenen kayıtları kullanarak, Yahudileri Polonya'daki toplama kamplarına sürgün etmeye başladılar. Kayıt listelerinden seçilen Yahudilerin, yeni kurulan Mechelen transit kampında yer almaları gerekiyordu. Daha sonra çoğunluğu Auschwitz'e olmak üzere trenle toplama kamplarına sürüldüler. Ağustos 1942 ile Temmuz 1944 arasında, yaklaşık 25.000 Yahudi ve 350 Çingene Belçika'dan sürüldü; kamplar Müttefikler tarafından kurtarılmadan önce 24.000'den fazla kişi öldürüldü.

1942'den itibaren, Belçika'daki Yahudilere yönelik muameleye karşı halk arasındaki muhalefet arttı. İşgalin sonunda, Belçika'daki Yahudilerin yüzde 40'ından fazlası saklandı; birçoğu Yahudi olmayanlar tarafından, özellikle Katolik rahipler ve rahibeler tarafından gizlendi. Bazılarına, Yahudileri gizlemek için yiyecek ve sığınak sağlayan Comité de Défense des Juifs ("Yahudi Savunma Komitesi") gibi örgütlü direnişten yardım edildi. Saklanan Yahudilerin çoğu silahlı direnişe katıldı. Nisan 1943'te CDJ üyeleri Auschwitz'e giden yirminci demiryolu konvoyuna saldırdılar ve sınır dışı edilenlerden bazılarını kurtarmayı başardılar.