Akciğer absesi

• Aspirasyon pnömonisi kökenli akciğer abseleri (bkz. aspirasyon pnömonisi)[1][2][3][5]
• Hematolojik yayılma kökenli kökenli akciğer abseleri: (abdominal sepsis, infektif endokardit, eroin bağımlılığı, septik tromboembolizm)[1][2][3][6]
• Önceki bir patolojiden kökenli akciğer abseleri: Bronkopnömoni, KOAH, kistik fibrozis, bronş obstrüksiyonları (tümör, yabancı cisim, lenfadeomegali), konjenital malformasyonlar, travmatik akciğer yaralanmaları (batıcı-kesici-delici alet yaralanması), bronko-özofageal fistül), akciğer gangreni[1][2][3][7]
• Yatrojen abseler: İnfekte intravenöz kateter, infekte santral venöz kateter[1][2][3]

Akciğer abselerinin %90'ında birden fazla canlı etken saptanır. Abse oluşumunda pyojen bakteriler etkilidir; Bacteroides fragilis, Fusobacterium capsulatum, Fusobacterium necrophorum, Peptostreptococcus), Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumonia, Klebsiella pneumonia, Pseudomonas aeruginosa, Haemophilus influenza (type B), Acinetobacter türleri, Escherichia coli, Legionella, Actinomyces ve Nocardia asteroides başlıca etkenlerdir.[1][3][5][8] Aspergillus, Cryptococcus, Histoplasma, Blastomyces, Coccidoides, Entamoeba histolytica, Paragominus westermani nedenli abselere de rastlanabilmektedir.[9][10][11]

Akciğer abseleri, klinikopatolojik açıdan 2 biçimde nitelenirler: Akut ve Kronik. Yaşı 6 haftadan küçük olanlara akut abse, büyük olanlara kronik abse denir.[1][2][3][5]

Akciğer absesi: (1) Akut abse; (2) Kronik abse

Akut abselerin sınırları siliktir; absenin ortasında bakteriler, nekrotik doku ve ölü polimorflarların artıkları bulunur; evresinde içleri nötrofil polimorflarla dolu çok sayıda hiperemik damar vardır; bu yapıya irin doğuran çeper (pyojen membran) adı verilir. Daha dış kesimlerde makrofajlar ve az sayıda lenfosit görülür. Akut abselerde, kan dolaşımına giren mikroplar metastatik (pyemik) abselere, sepsise ve septik şoka neden olabilirler. Plevraya fistülleşerek empiyeme (ampiyem) neden olan olgularda, cerrahi girişimle irinin boşaltılması gerekir.[1][2][3][5]

Kronik akciğer abseleri yıldız biçimindedir ve sınırları belirgindir; içinde çok az sayıda bakteri kalıntıları, canlı ve ölü polimorflar ile makrofajlardan oluşan grimsi bir madde izlenir. Pyojen membran içinde fibroblastik aktivite başlamıştır (demarkasyon çabası). Abse yaşlandıkça, abse boşluğundaki materyal emilir, bu alanı sarı-berrak bir sıvı doldurur. Çevresinde, lezyonu sınırlama çabasında olan bir bağ dokusu artışı liflerden zengin bir kaspsüle dönüşür. Tek ya da birden fazla (multipl) olabilirler. Sağ akciğer alt lobunun üst kesimi ve üst lobunun arka-yan bölümü abselerin önemli yerleşim alanlarıdır. Aspirasyon nedenli abseler orta lob arka bölümlerinde oluşur. Bronşlara fistülleşirlerse, içerdikleri irin balgamla dışarı atılır.[1][2][3][5]

Akciğer abselerinin erken bulguları pnömoniyi anımsatır; ateş, öksürük, gece terlemelri, solunum güçlüğü, bitkinlik ve akciğer ağrısı ile başlar. Zamanla kilo kaybı ve anemi eklenebilir. Bronşa fistülleşme olursa irinli ya da kanlı-irinli balgam çıkarılır. Kesin tanı için görüntü yöntemleri (direkt grafi, bilgisayarlı tomografi, vd) uygulanır. Bronkoskopi gerekebilir. Öncelikli tanı "akciğer absesi" olmakla birlikte, akciğerde kavite oluşturan lezyonlar (pnömokonyoz, tüberküloz, kanser, vb), infekte emfizem bülü, akciğer hematomu, hidatik kist, akciğer infarktı ayırıcı tanıda öngörülmesi gereken patolojilerdir.[12][13]

• Sepsis (pyemi) ve septik şok[1][2][3][5]
• Metastatik abseler (akciğerdeki canlı etkenlerin başka organlarda absecikler oluşturması)[1][2][3][5]
• Plevra boşluğuna fistülleşme ve empiyem[1][2][3][4][14]