İzci metodu

İzci türesi, her izcinin hayatını yaşama biçimine rehberlik eden kişisel bir yaşam kodudur. Hataların bastırılması değildir, bu yüzden bir yasak listesi olarak çerçevelenmemiştir. Neyin iyi olduğunu ve bir izciden ne beklendiğini belirtir.[7] İzci türesi, izci metodunun merkezinde yer alır. İzcinin söz vermesiyle bir İzci, İzci yasasına uymak için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışır. Ana ilkeler şunlardır:

• Tanrıya karşı vazifeler
• Başkalarına karşı vazifeler
• Kendine karşı vazifeler

İzcilik kötü alışkanlıkları yasaklamaz, bunun yerine izcinin dikkatini çekecek ve yavaş yavaş eski alışkanlığı unutmasına yol açacak daha iyi alternatifler sunar. Gerekçe şudur: "yasak, çocuğun doğasında var olan ruha meydan okuduğu için genellikle kaçmaya davet eder. Çocuk 'yapma' kelimesi ile yönetilemiyor, ancak 'yap' denilerek yönetilebiliyor."[7]

Bir izci ruhani olmalıdır ancak izcilik tüm dinlere açıktır. İzcilik, dinlerle pratik bir şekilde ilgilenir: doğası gereği çalışma (Tanrı'nın ne olduğunu görmek için) ve başkalarına yardım etme (Tanrı'nın istediği şey budur). Baden-Powell'a göre bu, tüm dinlerin bir parçasıdır. İzcilik, hayat kurtaran teknikleri öğreterek ve günlük iyiliği teşvik ederek manevi tarafı geliştirir.

İzciler bir iyilik yapıyor

İyilik yapmak, türenin ve sözün önemli bir ortak noktasıdır. Baden-Powell, Tanrı'nın istediği asıl görevin bu olduğunu hissetmiş ve "Başkalarına karşı olan görevimizi yerine getirmek bizi mutlu ediyor, bu da kendimize olan görevimizi yerine getiriyor. Asıl mesele, eylemin kendisi değil, küçük olabilir, ancak izciye her zaman dikkat etmesini ve birine yardım edip edemeyeceğini anlamasını öğretmektir." demiştir.

İzciler, eğitimin bir arama ve bulma süreci olduğuna inanırlar. Bu, farklı bağlamlarda konuları tekrar planlayarak ve tekrar gözden geçirerek, bunları kendimize sunarak ve izcinin fikri bulmasına ve "heyecanı deneyimlemesine yardımcı olan operasyonel 'faaliyetleri' sürdürmek için çalışarak gerçekleştirilmelidir.[8]

İzci oyunları pratik aksiyonlarla doludur. Bu, katılımcının dikkatini çeker ve izciye metodun nasıl çalıştığı konusunda uygulamalı deneyim sağlar. Baden-Powell pratik çalışma ve bağımsız öğrenmeye vurgu yapmasına rağmen, liderler tarafından veya kitaplarda talimat verme ihtiyacını göz ardı etmedi. "Yaparak öğrenme" ifadesi günümüzde izcilikte çok kullanılmaktadır.

Bazen 'oba metodu' olarak adlandırılır. İzciler küçük gruplar halinde (yaklaşık beş ila yedi İzci) organize edilir çünkü bu, erkeklerin birlikte çalışmasının doğal yoludur. Bu obalar, bu nedenle izci topluluklarından daha önemlidir. Obalar, çalışma, çadır kurma, öğrenme, yemek pişirme ve birlikte hayatta kalma dahil olmak üzere her koşulda sağlam tutulmalıdır. Obada izciler başkalarıyla birlikte çalışmayı öğrenirken, Obabaşı başkalarının sorumluluğunu almayı öğrenir. Her ikisi de bunun için kişisel çıkarlarının bir kısmından vazgeçmelidir. Ancak, İzcilik Kulüp ile değil, bireyle ilgilenir. Bir izcinin grup içinde kendi kimliği vardır ve bir birey olarak öğrenir. Oba, birey için karakter okulu gibi hizmet eder.

Bazı yerlerde "Obabaşılar Kurulu" ya da "Oymak Yönetim Kurulu" olarak da adlandırılır. Obalar, Ünite İzci Liderinin danışman olduğu Obabaşılar tarafından oluşturulan bir kurulda alınacak kararlara tâbidir. Bu, İzcilerin birbirlerinin davranışlarını tartıştığı ve İzciliğin kendi kendini yöneten yönünün bir parçası olarak çalışır. Oymak Ünite Plan ve Programları bu kurul tarafından hazırlanır, ayrıca oymak sandığı envanteri ve oymak mâli defteri de yine bu kurulun sorumluluğundadır ve kurulda alınacak kararlarla yönetilir.

İzcilik, "hayal kurmayı" seven; köylüler, öncüler, denizciler ve havacılar gibi maceracıların yaratıcı dünyasında yaşamayı seven izcinin hayal gücü üzerinedir. İzci, kahramanlarının kişisel nitelikleriyle özdeşleşir. İzcilik, sonu olmayan tiyatral bir oyundur ve izcilerin birbirini tanımasını sağlayan ortak üniforma da bu evrensel oyunun bir parçasıdır.

İzciliğin bir dizi ritüeli vardır. İzciler için kısa, basit ve ilgi çekici olacak şekilde tasarlanmıştır, ancak temelde sembolizm vardır.

Baden-Powell, bir İzcinin, çocukların büyümesine ve olgunlaşmasına yardımcı olacağını düşündüğü için kendi kararlarını vermeyi öğrenmesini istedi. Baden-Powell, bir İzcinin mecazi anlamda kendi kanosuyla kürek çekmesi gerektiğini yazdı. Sırtını gittiği yere, başkaları tarafından kürek çekilerek ve dümen üzerinde bir başkası ile kürek çekerek değil, bir kanoda tek başına: geleceğe dönük, kürek çekerek ve tek başına yönlendirerek seyahat etmelidir.[9] İzcilik, İzcileri doğrudan yanındakilerden yardım almadan zorlu ve biraz riskli bir ortama getirerek kendine güvenmeyi öğretir. Bu nedenle program yetişkin, maceracı ve ilgi çekici bir açık hava yaşamına dayanmaktadır. "Bir erkeğin işi, bir çocuğun yapabileceği seviyeye indirilir." [ a ] ^{:32, 15}

İzcilere sorumluluk vermek, İzci metodunun temel taşlarından biridir: "Ondan, görevini sadakatle yerine getirmesini bekleyin. Nasıl yaptığını görmek için acele etmeyin. Kendi yöntemiyle yapmasına izin verin. Gerekirse haykırmasına/bağırmasına izin verin, ama her durumda onu rahat bırakın. " Oba, Oba Liderleri Konseyi ve Onur Mahkemesindeki Oba Liderleri tarafından yönetilirken, Oba neredeyse bağımsızdır. [ a ] ^{:24, 32}

İzcilik Eğitimi, İzciye, liderlerden talimat almaktan daha değerli olan kendi başına öğrenme hırsını ve arzusunu vermelidir. Bu, İzci'nin Scouting for Boys'da sunulan aktivitelerden ilgisini çekeni üstlenmesiyle yapılır. [ a ] ^{:16, 60}

"Kişisel İlerleme Şeması" iki tamamlayıcı unsura dayanmaktadır:

• Yeterlilik (Liyakat) rozetleri, İzciyi işi veya hobisi olabilecek bir konuyu öğrenmeye teşvik etmeyi amaçlar ve her zaman sadece İzcilikle ilgili olmayan birçok farklı faaliyet türünü kapsar.
• Sınıf rozetleri veya İlerleme sistemi:
  • Sınıf rozetleri, İzci'nin İzcilik için gerekli teknikleri öğrendiği birbirini takip eden aşamalardır. İzci bölümü için önemli bir final (birinci Sınıf) testi, bağımsızlıklarını kanıtlayan kendi başlarına bir yolculuk yapmaktır.
  • Kişisel ilerleme sistemi, Dünya İzci Hareketi Örgütü tarafından Sınıf rozetlerine alternatif olarak tanıtıldı. Program, her yaş grubu için eğitim hedeflerine ulaşmak için gençlerin geçtiği ardışık aşamaları kullanır. Sistem fiziksel, entelektüel, duygusal, sosyal, ruhsal ve karakter gelişimi gibi kişisel hedeflere daha fazla vurgu yapmaktadır.[10]

Rozetler nihai hedef değil, bir İzciyi cesaretlendirmek için ilk adımdır. [ a ] ^:56–57 İzci daha sonra daha gelişmiş koşullara ihtiyaç duymadan, etkinliği beğenirse kendi başına ilerletmelidir.[3] ^:331

İzcilikte eğitim rekabetçi değildir çünkü İzciler konuyu sevdikleri için öğrenmelidir, sadece rekabet ya da diğerlerinden daha iyi olmak için değil. [ a ] ^:28

İzcilikte eğitim bireyseldir çünkü yetenekleri ne olursa olsun her İzci öğrenmek için ilham almalıdır. Amaç, tüm grubun kalitesi değildir. İzciler kendi seviyelerinde ilerlemelidir. Rozetler, "İzcinin işine harcadığı çaba miktarı" olarak belirli bir bilgi veya beceri niteliğini göstermez. Standartlar bu nedenle kasıtlı olarak açıkça tanımlanmamıştır. [ a ] ^:28

İzcilik çoğunlukla Doğa'da geçer çünkü İzcilerin fethetmek istediği zorluklarla dolu maceralı bir ortamdır. Bu şekilde İzci ve oba, zorlukların üstesinden gelmeyi ve kendi kararlarını vermeyi öğrenir.

Baden-Powell'a göre, İzci, Doğanın karmaşıklığını ve güzelliğini fark ettiğinde, Doğada Tanrı'yı bulabilirdi.[11]

İzcilik eğitiminin önemli bir parçası, liderin kişisel olarak örnek olmasıdır. İzci; yaşı, bilgisi ve lider olarak konumu nedeniyle liderden etkilenir. Lider popülerse, liderlik çekici bir hedef olarak görülecektir ve İzci, liderin izini izleyecektir. Erkeklerin gözünde önemli olan, ne söylediği değil, bir erkeğin ne yaptığıdır. [ a ] ^{:4, 38}

Bu, bir kişinin parçası olduğu yerel, ulusal ve uluslararası çeşitli topluluklar hakkında bilgi ve hizmet anlamına gelir.