Yükselen, Alucra

Yavuz Sultan Selim’in Trabzon Sancak Beyi olduğu (1494-1510) o ihtişamlı devirlerden sonra III. Murad (1574-1595) devrinde başlayan ekonomik bunalım, maddi durumları bozulan yeniçerilerin Giresun, Trabzon ve havalisinde olay çıkartmaları ve karışıklığa sebep olmalarına yol açmış, bu da o yörelerde yaşayan ve olaylara karışan-karışmayan ailelerin topraklarını terk ederek daha güvenli yerler aramasına sebep olmuştur.

Bu ailelerin hepsi ayrı ayrı zamanlarda ve ayrı ayrı bölgelerden köye yerleşmelerine rağmen aralarında kayda değer büyük anlaşmazlıklar meydana gelmemiştir. Daha sonra kız alıp vermek suretiyle aralarında akrabalık bağları kurulmuştur. O dönemde nüfus kütüğü kaydı olmaması ve Şebinkarahisar’da meydana gelen yangında diğer belgelerin yanması o döneme ait kesin bilgilere ulaşılmasını engellemiştir.

Köyün adı, Karahisârî Şark sancağına bağlı önceleri Kovata daha sonra Alucra nahiyesinin “Hapu Karyesi” iken dilimizin sadeleştirilmeye çalışıldığı dönemde Hapu olarak kalmakla birlikte karye yerine Türkçesi köy kelimesi konarak “Hapu Köyü” olmuştur.

Bu köye Hapu denmesinin esas sebebi, köyde o dönemde ikamet etmekte olan aile reisinin adının Hapu olmasından kaynaklanmaktadır.

Yöre adlarının Türkçeleştirilmesi sırasında köyün deniz seviyesinden 1800 metre yüksekte olması sebebiyle Hapu adı “Yükselen” olarak değiştirilmiştir.

Hapu Köyü iskan yönünden pek uygun bir yerde kurulmamıştır. Bu ise düz olan yerlerin tarla olarak kullanılmasından ve içme suyu sağlayan kaynakların köyün şimdiki yerinde bulunmasından kaynaklanmaktadır.

Köye yerleşen aileler tepelerin yamaçlarına ve eteklerine yerleşerek tarıma elverişli alanları çiftçilik yapmakta kullanmışlardır. Ağaçlardan yapılmış bentler vasıtasıyla derelerin, kayalıklara yakın yerlerden akması sağlanmış, dere kenarlarından elde edilen araziler çayır ve bostan olarak kullanılmıştır.

Yükselen (Hapu) köyünün evleri 19. yüzyılın başlarına kadar genellikle küçük ve tek kat olarak yapılmıştır. Duvarlar çamur harçla taştan yapılmış olup, yüksekliği 2,5-3 metredir. Duvarların üzerine yatay olarak aralıklı döşenmiş çam ve köknar ağaçları kiriş olarak kullanılmış, onların üzerine ardıç ağaçları dallarıyla birlikte döşenmiş, onun üzerine de 40–50 cm. kalınlığında toprak örtülmüştür. Çatı düz olduğundan yağan karın ve yağmur sularının aşağıya geçmemesi için ağırlığı yüz-yüz elli kilo olan ve adına loğ taşı denilen taşla toprak çatı sıkılaştırılarak suyun aşağı evin içine akmaması sağlanırdı.

Evler; ocaklık ve ambarın bulunduğu bir oda ile küçük bir yatak odasından ibarettir. Giriş ve odanın bir kısmı kiler olarak kullanılmaktadır. Tuvalet, evden uzakta bahçede bulunurdu. Ahır ve samanlık, evlere uzak yerlere yapılır, hayvan gübreleri biriktirilmeyip tarlalara atılırdı. Yeni yapılan evlerde tuğla kullanılmaktadır. 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren çatılar önce dik yapılarak hartama denilen tahtayla kaplanmış daha sonra oluklu sac levhaların Türkiye'de üretim ve dağıtımına başlanmasıyla tahta çatılar yerini sacla kaplanmış çatılara bırakmıştır.

Giresun iline 150 km. Alucra ilçesine ise 18 km uzaklıktadır.

• Yerelnet