Tebeut tabiin
Tebeut tabiin (Arapça: تبع التابعين ; Tâbi‘ûn’a tâbi olanlar), İslâm'da tâbiûnu gördüğüne inanılan kimselere verilen isim. Sünnîlere göre sahabe ve tabiinlerle birlikte Dünya’ya gelmiş en iyi nesillerden biridir.
Sünnîliğe göre tanımı
Sünnî İslâm'a göre tebeut tabiin olan bir insanın şartları
- Müslüman olmak,
- en az bir tabiinle görüşmüş olmak ve
- âdil olmak. (Sünnîlere göre bu, Ehli Sünnet ve Cemaat'in itikat ve icraatlarına uymak demektir.)
Sünnîlerin bir hadisinde Peygamber "En iyi insanlar kuşağımda yaşayanlar, sonra kendilerinden gelenler (Tabi'in) ve daha sonra gelenlerdir (ikinci nesil)" Sahih-i Buhârî[1]
Tebeut tabiinler
Büyük Sünnî imamlarının dördü
- İmam Ebu Hanife (Ebu Hanife, bazılarınca Enes bin Malik'i gördüğü, ondan ve başka sahabelerden hadis rivayet ettiği içih tâbi'înden sayılır.)
- İmam Şafiî
- İmam Mâlik bin Enes
- İmam Ahmed bin Hanbel
Başka tebeut tabiinler
- Ebû Yûsuf
- Muhammed bin Hasan eş-Şeybanî
- El-Avza'i (d. H.S. 158)
- Abdullah bin Mübarek
- Muhammed el-Buhârî
- Eş-Şâfiî
- Ahmed bin Hanbel
- El-Leys bin Sa'd
- Hammad bin Zeyd
- Mekkî bin İbrahim (H.S. 125–210; M.S. 742–825)
- Fudail bin Iyad
- Davud Et-Tai
- Cafer-i Sâdık
- El Evzaî (ö. H.S. 158)
- Süfyan bin Uyeyne (ö. H.S. 198)
- Süfyan es-Sevrî (H.S. 97–161)
Kaynakça
- "The Hadith Book (48. Witnesses): nr. 819". Search Truth. 14 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.
Ayrıca bakınız
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.