Susan Solomon

Susan Solomon (d. 19 Ocak 1956[1] Chicago)[2] atmosferik bir kimyagerdir, kariyerinin büyük çoğunluğunu NOAA'da çalışarak geçirmiştir.[3] 2011 yılında, Solomon, Massachusetts Teknoloji Enstitüsüne katıldı ve burada Ellen Swallow Richards Atmosferik Kimya ve İklim Bilimi Profesörü olarak görev yapıyor.[4] Solomon, kendi meslektaşları ile birlikte, ilk defa Kloroflorokarbon gazlarının Radikal (kimya) alanındaki Tepkime mekanizması ile Antarktika'daki ozon deliğine sebep olduğunu keşfetti.[3]

Susan Solomon
2004 yılında Susan Solomon
Doğum 19 Ocak 1956(1956-01-19)
Chicago, Illinois
Vatandaşlık Amerika Birleşik Devletleri
Mezun olduğu okul(lar) B.S. (1977), Illinois Teknoloji Enstitüsü, M.S. (1979), Ph.D. (1981) Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley
Ödüller Uluslararası Bilim Madalyası (1999)
V. M. Goldschmidt Ödülü (2006)
William Bowie Madalyası (2007)
Volvo Çevre Ödülü (2009)
2012 BBVA Bilgi Fırsatı Vakfı Ödülü
Kariyeri
Dalı Atmosferik kimya
Çalıştığı kurumlar Massachusetts Teknoloji Enstitüsü

Solomon , ABD Ulusal Bilimler Akademisi, Avrupa Bilimler Akademisi, ve Fransız Bilimler Akademisi'nin bir üyesidir.[5] 2008 yılında, Solomon, Time dergisi tarafından dünyadaki en etkili 100 kişiden biri olarak seçildi.[6] Aynı zamanda Atom Bilimleri Bülteninin, Bilim ve Güvenlik Kurulunda çalışıyor.[7]

Biyografisi

Gençlik yılları

Solomon'un bilime olan merakı çocukken izlediği Jacques Cousteau'nun Denizaltı Dünyası adlı seri ile başladı.[2] Lisede, gaz karışımında bulunan oksijen yüzdesini ölçen bir proje ile, ulusal bilim fuarına üçüncü oldu.[2]

Solomon, 1977'de Illinois Teknoloji Enstitüsünde kimya dalında lisans derecesi ile mezun oldu. 1981 yılında Berkeley Üniversitesinde atmosferik kimya dalında doktarasını yaptı.[3]

Kişisel yaşamı

Solomon 1988 yılında Barry Sidwell ile evlenmiştir.[8]

Çalışma hayatı
Susan Solomon, 2010

Solomon, 2011 yılına kadar, NOAA'nın Kimya ve İklim Süreçleri Grubunun Kimya Bölümleri Fakültesinin başkanı oldu. 2011 yılında, MIT'de Dünya, Atmosfer ve Gezegen Bilimleri Bölümü fakültesine girdi.[9]

Kitapları
  • En Soğuk Mart: Scott'ın Ölümcül Antarktik Kampı, Yale Üniversitesi Basımı, 2002 ISBN 0-300-09921-5 - Kaptan Robert Falcon Scott'un başarısız 1912 Antartik keşif gezisi metni, özellikle modern meteorolojik verilerin ölüm nedenlerine yeni bir ışık tutarak, Scott'un seferi ile karşılaştırmasını uygulayan masalını tasvir ediyor.[10][11]
  • Orta Atmosferin Aeronomisi: Stratosfer ve Mesosfer Kimyası ve Fiziği, 3. basım, Springer, 2005 ISBN 1-4020-3284-6 - Orta atmosferin atmosferik kimyası ve fiziğini 10 km'den 100 km yüksekliğe kadar açıklar.[12]

Ozon deliği ile ilgili çalışmaları

Solomon, NOAA Yer Sistemi Araştırma Laboratuvarı daki meslektaşları ile birlikte çalışarak, Antarctik ozon deliğinin, ozon ve kloroflorokarbonların serbest radikalleri tarafından yüksek bir buz parçacıklarının yüzeyinde yaratılmış olduğu mekanizmasını öne sürdü Antarktika üzerinde oluşan yükseklik bulutları. 1986 ve 1987'de Solomon, Ulusal Ozon Seferi'ni McMurdo Sound'a götürdü; buradaki ekip, hızlanan reaksiyonları doğrulamak için kanıtlar topladı.[3] Solomon takımın tek lideriydi ve takımdaki tek kadındı.[13] Ekibi, ultraviyole radyasyon ile kloroflorokarbonların ayrışmasıyla açığa çıkan ve atmosferde bulunan klor oksit seviyesini beklenenden 100 kat fazla ölçtü.[14]

Solomon daha sonra, volkanlar kloroflorokarbonların yol açtığı reaksiyonları hızlandırabildiğini ve böylece ozon tabakasına verilen hasarı arttırdığını gösterdi. Çalışmaları, ozon tabakasını zararlı kimyasal maddeleri düzenleyerek korumak için uluslararası bir anlaşma olan BM'nin Montreal Protocol 'nın temelini oluşturdu.[2][15] Solomon, Montreal Protokollerinin uygulanmasının olumlu bir etkisinin olduğunu gösteren bazı araştırmalar da yaptı.[16][17]

Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli

Solomon, Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli'ne hizmet etmiştir.[3] IPCC Üçüncü Değerlendirme Raporu için katkıda bulunan bir yazardı.[18] She was also co-chair of Working Group I for the Fourth Assessment Report.[19]

Ödülleri
  • 2017 - Arthur L. Day Prize and Lectureship by the National Academy of Sciences for substantive work in atmospheric chemistry and climate change
  • 2015 - Honorary Doctorate (honoris causa) from Brown University.[20]
  • 2013- Vetlesen Ödülü, Ozon deliği üzerine çalışmaları için
  • 2012 - İklim değişikliği kategorisinde BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award
  • 2010 – Service to America Medal, awarded by the Partnership for Public Service[21]
  • 2009 – İsveç Kraliyet Bilim Akademesi tarafından verilen Volvo çevre ödülü[22]
  • 2009 – National Women's Hall of Fame'e dahil oldu[23]
  • 2008 – Grande Médaille (Great Medal) of the French Academy of Sciences[24]
  • 2007 – American Geophysical Union tarafından verilen William Bowie madalyası
  • 2006 – Colorado Women's Hall of Fame'e dahil oldu[25]
  • 2004 – Asahi Glass Kurumu tarafından verilen Mavi Gezegen ödülü[26]
  • 2000 – Carl-Gustaf Rossby Research Medal, awarded by the American Meteorological Society[27]
  • 1999 – Amerika Birleşik Devleri başkanı tarafından Ulusal Bilim Madalyası[28]
  • 1994 – Solomon Buzulu (78°23′G 162°30′D), yaptıklarının şerefine adı verilen buz dağı
  • 1994 – Solomon Saddle (78°23′G 162°39′D), yaklaşık 1.850 metre (6.070 ft) yüksekliğinde bir kar ayrağı, onun adına verilmiş
  • 1991 – Fiziksel meteoroloji ile ilgili çalışmaları adına, Amerikan Meteoroloji Grubu tarafından verilen Henry G. Houghton Ödülü[27][29]

Kaynakça
  1. "Solomon, Susan, 1956-". Library of Congress Authorities. 1 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2016.
  2. "Susan Solomon". Chemical Heritage Foundation. 19 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2017.
  3. "InterViews". National Academy of Sciences. 26 Temmuz 2004. 19 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013.
  4. "People". Department of Earth, Atmospheric and Planetary Sciences website. Massachusetts Institute of Technology. 14 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013.
  5. "Susan Solomon: Pioneering Atmospheric Scientist". Top Tens: History Makers. National Oceanic and Atmospheric Administration. 5 Ocak 2007. 17 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2007.
  6. "The 2008 TIME 100", Time.
  7. "Science and Security Board". Bulletin of the Atomic Scientists. 16 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2016.
  8. Oakes, Elizabeth H. (2007). Encyclopedia of world scientists. New York: Facts on File. ss. 677-678. ISBN 9781438118826. Erişim tarihi: 18 Kasım 2016.
  9. Krajick, Kevin. "Two Climate Scientists Win 2012 Vetlesen Prize for Work on Ozone Hole, Ice Cores". Lamont -Doherty Earth Observatory. 8 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2013.
  10. MacFarlane, Robert (7 Ekim 2001). "In from the cold..." The Observer. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016.
  11. Wheeler, Sara (2 Eylül 2001). "Great Scott?". The New York Times. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016.
  12. Brasseur, Guy; Solomon, Susan (2005). Aeronomy of the middle atmosphere : chemistry and physics of the stratosphere and mesosphere. Dordrecht: Springer. ISBN 1-4020-3284-6.
  13. Indivero, Victoria M. (Sonbahar 2010). "Changing views on climate". Chemical Heritage Magazine. 28 (3). s. 13. Erişim tarihi: 6 Aralık 2016.
  14. Nickel, Mark (28 Nisan 2015). "Brown confers six honorary degrees". Brown University. 29 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2017.
  15. Daley, Megan (30 Haziran 2016). "Decades after the Montreal Protocol, there are signs the hole in the ozone layer has begun to heal". Los Angeles Times. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016.
  16. Hand, Eric (30 Haziran 2016). "Ozone layer on the mend, thanks to chemical ban". Science. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016.
  17. Solomon, S.; Ivy, D. J.; Kinnison, D.; Mills, M. J.; Neely, R. R.; Schmidt, A. (30 Haziran 2016). "Emergence of healing in the Antarctic ozone layer". Science. 353 (6296). ss. 269-274. doi:10.1126/science.aae0061. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016.
  18. Houghton, J.T. (2001). "Climate Change 2001: The Scientific Basis" (PDF). Third Assessment Report. Intergovernmental Panel on Climate Change. s. 21. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından (pdf) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013.
  19. Solomon, Susan (2007). "Climate Change 2007 The Physical Science Basis" (PDF). Fourth Assessment Report. Intergovernmental Panel on Climate Change. s. 3. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından (pdf) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013.
  20. Nickel, Mark (28 Nisan 2015). "Brown awards six honorary doctorates". Brown University. 30 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2017.
  21. "2010 Career Achievement Medal Recipient". Service to America Medals website. Partnership for Public Service. 2010. 26 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
  22. "Laureate 2009". Volvo Environment Prize website. Royal Swedish Academy of Sciences, Stockholm, Sweden. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2013.
  23. "Women of the Hall: Susan Solomon". National Women's Hall of Fame website. National Women's Hall of Fame. 7 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
  24. "Remise de la Grande Médaille par Jules Hoffmann, Président de l'Académie,à Susan Solomon" (pdf). 25 Kasım 2008. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
  25. "Honorees By Year of Induction". Colorado Women's Hall of Fame. 23 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
  26. "Blue Planet Prize: The Laureates". Blue Plant Prize website. Asahi Glass Foundation. 25 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
  27. "AMS Awards and Nomination Information". American Meteorological Society. 15 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
  28. "The Laureates - 1999". National Science & Technology Medals website. National Science and Technology Medals Foundation. 28 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
  29. "The Henry G. Houghton Award". American Meteorological Society. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.