Sörf müziği

Sörf müziği Kaliforniya Hayali’ni yansıtan neşeli ve kıpır kıpır sörf müziği Kaliforniya’daki ekonomik patlamadan sonra ortaya çıktı. Sörf sporunun ve sörf kültürünün Kaliforniya’da yaygınlaşması 1959’daki Gigdet isimli filmden sonra oldu. Gigdet filmi genç bir kızın bütün yazını sahilde geçirip iki sörfçüye aşık olmasını konu ediyordu. Aynı yılda sörf tahtası firmalarının da yaptığı yenilikler (sörf tahtalarının hafiflemesi) ile sörf sporu gençler arasında daha da yaygınlaştı. Sörf kültürünün Kaliforniyalı gençler arasında yaygınlaşmasıyla sörfçüler kendi müziklerini dinlemeye başladılar.

Sörf müziğini Dick Dale (Richard Monsour) ve grubu DelTones ile ortaya çıktı. Dale, gitar üreticisi Leo Fender ile de çalıştı ve sörf müziğine kendine özgü sesini verdi. Böylece Dale sörf ve gitarı birleştirerek sörf tutkunları için yeni bir müzik yaratmış oldu. 1961’de “Let's Go Tripping” ile Kaliforniya’daki müzik listelerinde ilk sıraya ulaştılar. Daha sonra enstrümental olarak “Surfbeat” ve “Miserlou" piyasaya çıktı.

Sörf müziği The Beach Boys ile sadece Kaliforniya’da değil, ülke çapında bir şöhrete kavuştu. The Beach Boys sörf müziğini 1950’lerin elektrik gitar sesiyle daha ritmik ve enstrümental hale getirdi; böylece sörf müziği Kaliforniya Hayali’ni yansıtan daha canlı, kıpır kıpır ve neşeli hale geldi. 1961 yılında “Surfin” adlı şarkıyla Kaliforniya’da ilk sırada, ulusal listede yetmiş beşinci sıraya ulaştılar. The Beach Boys, “Surfin’ U.S.A.” adlı şarkılarıyla kendilerine özgü armoniyi ortaya çıkardılar. Sörfün kralları diye nitelendirilen The Beach Boys’un albümleri ve özellikle “Surfin’ U.S.A.” sörf çılgınlığının tüm ülkeye yayılmasını sağladı.

Sörf müziğine Jan Berry ve Dean Torrence da katkıda bulundu,” Jan and Dean” 1962’de The Beach Boys ile sahne aldıktan sonra sörf müziğine yöneldiler.

1963’ün sonlarına doğru sörf müziği ülke çapında popüler hale geldi. 1960’ların ortasında Kaliforniya sörfü ve sörf müziği popüler olmaya devam etti.[1]