Rahmi Bey

Rahmi Bey,( asıl adı: Mehmet Rahmi Bey'dir) (d.1864 - Beyazıt, ö. 1924) Türk bestekâr. Amatör bir bestekâr olduğu halde, Hacı Arif Bey ve Şevki Bey gibi dâhilerle rahatlıkla karşılaştırılabicek eserler üreten Rahmi Bey'in 1924 yılındaki ölümünü musikimizde bir devrin sonu saymak gerekir. Edebiyatla da yakından ilgilenen ve edebî çevrelerden pek çok dostu olan Rahmi Bey, şarkılarının çoğunun güftelerini kendi yazmıştır.

1864 senesinde, vilayetlerde muhasebecilik görevi yapan Trabzonlu Hilmi Bey'in oğlu olarak Beyazıt'ta doğan Rahmi Bey Mülkiye-i Şahane'den (Siyasal Bilgiler Fakültesi) mezun olduktan sonra uzun bir memuriyet hayatı geçirmiş ve düzenli bir şekilde terfi ederek 1906 yılında Şura-i Devlet (Danıştay) üyesi ve buna bağlı olarak Bidayet Mahkemesi Hakimi olmuştur. Fakat çalıştığı dairenin 1913 yılında kapatılması ile üçüncü dereceden Ali-i Osman nişanı sahibi Rahmi Bey açıkta kalmış ve maddi sıkıntı çekmeye başlamıştır. Bundan sonra çeşitli okullarda öğretmenlik yaparak geçimini sağlamaya çalışmıştır. Refik Fersan'ın hatıratından anlaşıldığı kadarıyla son olarak Kadıköy Rum Mektebi'nde Türkçe öğretmenliği yapmakta imiş. Bir ara Dar-ül Elhan (İstanbul Konservatuvarı) müdürlüğüne de getirilen Rahmi Bey, Dünya Savaşı sebebiyle bu okul kapatılınca yine açıkta kalmıştır. 1922 yılında bu okul tekrar açılmış fakat müdürlüğe bu defa Musa Süreyya Bey getirilmiştir. Rahmi Bey'in bu duruma üzüldüğü çeşitli yerlerde yazar.

Murat Bardakçı tarafından kitap olarak yayınlanan, Tanburî Refik Fersan'ın hatıratında Rahmi Bey'le ilgili hatırı sayılır bir kısım vardır. Rahmi Bey Refik Fersan'ın hocası olan Tanburi Cemil Bey'in çok yakın dostu imiş. Kendisinden 8-10 yaş genç olan Cemil Bey'i henüz pek küçükken dinleyip meftun olan Rahmi Bey'in nısfiyedeki kudretini de Cemil Bey beğenirmiş. Nısfiye kısa, tiz sesli bir neydir. Cemil Bey Rahmi Bey'in Erenköy'deki köşküne yaz aylarında misafir olur, küçük oğlunu da (Mesut Cemil Tel) beraberine alırmış. Sık sık Refik Fersan'ın eniştesi Ziya Paşa'nın köşkünü ziyaret ederler, Cemil Bey çalar, Rahmi Bey söylermiş.