Pins-nez

Herhangi bir arkeolojik kaydın bulunduğu ilk gözlük şekli 15. yüzyılın ortalarından geliyor. Çerçeveleri, bir boğanın ön kısmından veya büyük bir boynuzdan gelen metakarpal kemik parçalarından yapılmış çerçeveleri olan ilkel bir pincedir.[3] İki parçanın her biri kürek şeklindeydi ve burun üzerinde gerginliği sağlayan ve merceklerin birlikte katlanmasına izin veren bir demir perçinle birleştirildi. Sapın menteşeye bağlandığı yerdeki üç deliğin amacı belirsizdir, ancak eski zamanlardan beri bilinen bir prensip olan iğne deliği görüşü için kullanılmış olabilirler. Her kürek bir lensin takılmasını sağlamak için bir ucunda ayrıldı ve ayırma bir bakır tel parçasıyla kapatıldı. Çerçeveler aşırı derecede hafifti, ancak perçindeki gerginlik zamanla gevşeyecekti, onları burun üzerinde kalamıyorlardı. Bu tür çerçeveleri gösteren resimler, 1392 CE kadar erkendir.

Sonraki çerçeveler sığır boynuzundan veya odundan yapılmıştır, ancak gerginlik için bir bağlantı perçiniyle tutarlı bir şekilde tasarlanmıştır.

Bu gözlüklerde, lensleri kullanıcının burnuna klipslemek için gerginlik sağlayan, bükülmüş, esnek bir metal parçasından oluşan C-şekilli bir köprü bulunur. 1820'lerden 1940'lara kadar geniş bir kullanım alanı içindeydiler ve 19. yüzyılın burnu açık padless tipinden Amerikan İç Savaşı döneminin gutta-percha çeşidine ve ardından plakete kadar çeşitli stillerde mevcutlardı. 20. yüzyılın çeşitliliği. Köprüler, yüzeyden kurulup çıkarıldıklarında tekrarlanan esnemelerin sürekli aşınmasına maruz kalıyorlardı, bu nedenle sık sık gerilmeleri kopuyor ya da kaybediyordu.[4] Bu çeşitliliğin bir avantajı, bir büyüklüğün çeşitli burun köprülerine sığabileceği, ancak astigmatizmayı yönetemediği veya sabit bir pupilla mesafesini koruyamadığı, bunun büyük oranda kullanıcı için kusurlu olduğu anlamına geliyordu.

Astigmatizmayı yönetme kabiliyeti için çağrılan “astig” gözlükleri, mercekleri hafifçe çekerek birbirinden uzağa çekerek birbirinden uzağa çekerek ayrılabilen lensleri birbirine bağlayan yaylardan oluşur. Yaydaki gerilim daha sonra cihazı yerine klipsler. Burun pedleri geleneksel olarak mantardan yapılmıştır, doğrudan çerçevelere tutturulmuştur ve menteşeli veya sabit olmuştur.[5] Bu çeşitlilik 1890'lardan 1930'lara kadar popülerdi, daha sonra nadiren görülüyordu. Daha uzun süre giymek için daha rahat olmanın yanı sıra, diğer çeşitlere göre yüzünü kavrama zorluğunun daha zor olduğu 'spor pince-nez' olarak yaratıldı ve pazarlandı. İlke avantajı, lensleri burun üzerine yerleştirildiği gibi hafifçe dönen C köprülü pince-nez'in aksine, astigin lenslerinin dönmediğinden ve bu nedenle diğer pek çok pince çeşidinin imkânsız olduğu şekilde astigmatizmayı düzeltebilmesidir.

1893 yılında Jules Cottet adlı bir Fransız, iki merceği sert, esnek olmayan bir köprü ile birbirine bağlayarak ve burun dayanaklarında bulunan yaylar aracılığıyla burun köprüsüne klipsleyerek işlev gören bir parmak parçası gözlük camı geliştirdi ve patentini aldı. Kullanıcı, gezegenleri açmak için köprünün üstünde veya önünde bulunan bir çift kol üzerine sıkışabilir ve kullanıcının burun kısmına kapanmalarını sağlamak için kolları serbest bırakabilir.[6] Lensler dönmediğinden, bu cihazlar astigmatizmayı düzeltebilir ve birbirleriyle ilişkili olarak hareket etmedikleri için kullanıcının pupilla mesafesini de hesaba katabilirler. Cottet, patentini Fransa, İngiltere ve ABD'de tescil ettirdi ancak üretimine devam etmedi ve nihayetinde patenti bir Amerikan firmasına satan Londra merkezli bir göz giyim üreticisine sattı. Tasarım, "Fits-U" markası altında başarıyla pazarlanan American Optical tarafından satın alınana kadar yıllarca kullanılmadan kaldı. Bu kılıkla, burun kasıştıran diğer göz takma çeşitlerinin çoğunu hızla değiştirdi.[7]