Nefilim

Nefilim (İbranice: נְפִילִים, nefilim) veya Nefiller, Yaratılış Kitabı 6:1-4'de bahsi geçen, Büyük Tufan öncesinde "Tanrı oğulları" ile "insan kızlarının" çocukları olduğuna inanılan yaratıklardı.

Kelimenin kökenin İbranice: n-ph-l (İbranice: נ־פ־ל) olduğu ve "düşmek" anlamını geldiği düşünülmektedir, ancak bu iddiaları doğru bulmayan kaynaklarda vardır.[1][2] Kelimenin sonunda yer alan -im eki, İbranicede eril-çoğul ekidir. Nefilim, Septuaginta, Vulgata, Theodotion ve Samari Targum'u gibi bazı Ahit versiyonlarında dev olarak çevrilmiştir.[3]

Ahit'de geçtiği yerler

Kanonize edilmiş Ahit metinlerinde Nefiller'den 3 farklı yerde söz edildiği düşünülmektedir. Bunların ilki Yaratılış kitabı'nın 6:4 kısmında, Nuh'un gemisinden bahsedilmesinden hemen sonra görülür.

« 1 Yeryüzünde insanlar çoğalmaya başladı, kızlar doğdu. 2 Tanrı oğulları insan kızlarının güzelliğini görünce beğendikleriyle evlendiler. 3 RAB, “Ruhum insanda sonsuza dek kalmayacak, çünkü o ölümlüdür” dedi, “İnsanın ömrü yüz yirmi yıl olacak.” 4 Tanrı oğullarının insan kızlarıyla evlenip çocuk sahibi oldukları günlerde ve daha sonra yeryüzünde Nefiller vardı. Bunlar eski çağ kahramanları, ünlü kişilerdi. »
(Yaratılış 6:1-4)

Nefiller'e ikinci atıf Çölde Sayım kitabının 16:32 kısmında, On iki casusun korkunç devler gördüğünü anlatmalarında görülmektedir.

« 31 Ne var ki, kendisiyle oraya giden adamlar, “Bu halka saldıramayız, onlar bizden daha güçlü” dediler. 32 Araştırdıkları ülke hakkında İsrailliler arasında kötü haber yayarak, “Boydan boya araştırdığımız ülke, içinde yaşayanları yiyip bitiren bir ülkedir” dediler, “Üstelik orada gördüğümüz herkes uzun boyluydu. 33 Nefiller'i, Nefiller'in soyundan gelen Anaklılar'ı gördük. Onların yanında kendimizi çekirge gibi hissettik, onlara da öyle göründük.” »
(Çölde Sayım, 16:31-33)

Nefiller'e 3. atıfın Hezekiel kitabının 32:27 kısmında yapıldığı iddia edilir, ancak görüş birliği yoktur. Geleneksel sesli harfler Orta Çağ'da metne eklendiğinde bölümde Nefiller ile ilişkili söz öbeği gibborim nophlim (düşmüş savaçılar) olarak okunur. Ancak bazı akademisyenler söz öbeğinin gibborim nephilim (Nephilim savaşçıları) olarak okunacağını belirtir.[4][5][6]

Apokrif metinler

Kanonize edilmemiş ve apokrif sayılan Hanok kitabında Nefiller detaylı bir biçimde işlenmiş, düşmüş melekler ile insanların soyundan gelen yaratıklar olarak tanımlanmışlardır. Beta Israel ve Etiyopya Ortodoks Tevhîdî Kilisesi'nın kanon kabul ettiği, ancak diğer Yahudi ve Hristiyan mezheplerince apokrif kabul edilen Jübileler kitabı da (7:21-25) Nefiller'i benzer şekilde ele almış, yaratıkları kötücül devler olarak tanımlamıştır. Apokrif bir başka metin olan Devlerin Kitabı da Nefiller hakkında detaylar içermektedir

Yorumlama

Çoğu İngilizce Ahit çevirisi İbranice nefilim kelimesini dev olarak çevirir. En eski İbrani Kutsal Kitabı çevirilerinden biri olan Septuaginta da kavram için dev anlamına gelen gigantes kelimesini kullanmıştır.[7]

Nefiller'in düşmüş melekler olduğuna dair yorumlamalar da bulunmaktadır. Tarih boyunca "Tanrı oğulları" terimi melekleri betimlemek için kullanılmıştır. Nefiller'in ilahi varlıkların insanlar ile cinsel ilişkiye girmesi ile ilişkili olduğuna dair ilk açıklamalar Targum Pseudo-Jonathan adlı targumda görülür. Bu yorumlama modern Hristiyan tefsircileri arasında da yaygınlaşmıştır.[8] Ancak bu sav İsa'nın meleklerin evlenemeyeceğini söylemesini kanıt gösteren çeşitli tefsirciler tarafından kabul görmemektedir.[9]

Bir başka diğer görüş Nefiller'i Şit ve Kayin (Kabil) ile ilişkilendirir. Bu yoruma göre "Tanrı oğulları" Şit'in soyundan gelen doğru yoldaki erkekleri, "insan kızları" ise Kayin'in soyundan gelen sapmış kadınları ifade eder, Nefilim ise bu iki grubun karışmasından oluşmuştur.[10]

Kaynakça
  1. Brown, Francis; Driver, S. R.; Briggs, Charles A. (1907). A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament. p. 658; p. 658.
  2. Girdlestone R. (1871) Synonyms of the Old Testament: Their Bearing on Christian Faith and Practice. p. 91
  3. Van Ruiten, Jacques (2000). Primaeval History Interpreted: The Rewriting of Genesis I–II in the Book of Jubilees. Brill. s. 189. ISBN 9789004116580.
  4. Zimmerli, W. (1983). Ezekiel: A Commentary on the Book of the Prophet Ezekiel, Chapters 25–48. Hermeneia. Martin, J. D. tarafından çevrildi. Philadelphia, PA: Fortress. ss. 168, 176.
  5. Hendel, Robert S. (1987). "Of demigods and the deluge: Towards an interpretation of Genesis 6:1–4". Journal of Biblical Literature. 106 (1). s. 22. doi:10.2307/3260551. JSTOR 3260551.
  6. van der Toorn, Karel; Becking, Bob; van der Horst, Pieter Willem, (Edl.) (1999). Dictionary of Deities and Demons in the Bible. ISBN 9780802824912. Erişim tarihi: 5 Haziran 2015 – Google Books vasıtasıyla.
  7. Kosior, Wojciech (22 Mayıs 2018), "The Fallen (Or) Giants? The Gigantic Qualities of the Nefilim in the Hebrew Bible", Jewish Translation – Translating Jewishness (İngilizce), De Gruyter, ss. 17-38, doi:10.1515/9783110550788-002, ISBN 9783110550788
  8. Kosior, Wojciech (2010). "Synowie bogów i córki człowieka. Kosmiczny "mezalians" i jego efekty w Księdze Rodzaju 6:1–6". Ex Nihilo. Periodyk Młodych Religioznawców (Lehçe). Cilt 1 (3) 2010. ss. 73-74. English version of the paper (translated by Daniel Kalinowski) is available at: https://web.archive.org/web/20160205081947/http://acalyludpowieamen.pl/the-cosmic-misalliance-and-its-effects-in-genesis-61-6/.
  9. "Matthew 22:30". BibleGateway.com, from the New American Standard Bible translation.
  10. Later Judaism and almost all the earliest ecclesiastical writers identify the "sons of God" with the fallen angels; but from the fourth century onwards, as the idea of angelic natures becomes less material, the Fathers commonly take the "sons of God" to be Seth's descendants and the "daughters of men" those of Cain.
    —Jerusalem Bible, Genesis VI, footnote.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.