Nasıreddin Şah

Nasıreddin yönetimindeki devlet,İran hükûmeti olarak tanındı, ancak yetkileri yerel kabile liderleri tarafından baltalandı. Din adamları ve kabile reisleri toplum üzerinde otonomi durumundaydı. Nasıreddin halkı üzerindeki egemenliğini uygulamada etkili değildi. Yerel grupların kendi milisleri olması ve çoğunlukla onları ortadan kaldırmaya, güç sahibi olamadığı için, monarşi tarafından kabul edilen yasalara uymadılar. Halk ise devlet tarafından yayınlanan kanun yerine ulema'nın fetvalarını dinledi. Nasıreddin iktidara geldiğinde, ordusunda çeşitli kabile liderleri altındaki ordulardan önemli ölçüde küçük olan 3.000 adamı olması. Eyaletler için bir orduya ihtiyaç duyduğunda, yerel milisleri kiraladı. Nasıreddin’in, reformlarından önce halk üzerinde çok az güce sahipti ve reformlar sırasında bile bu reformları başarıyla uygulayabilme konusunda zorlukla karşılaştı.

Nasıreddin, 1848'de babasının ölümünü haber aldığında Tebriz'de idi ve Emir Kebir'in yardımıyla tahta çıktı. Naser el-Din önce de reformist eğilimler gösterdi, ancak hükûmet tipini diktatörlük yaptı. Bazı Babilerin, başarısızlıkla sonuçlanan suikasttan sonra sindirme harekâtı başlattı. Başbakan Emir Kebirin emriyle, Babi infaz edilmesiyle- Babiler ve Bahailer kendilerini başka inançtan saydılar. Rusya'nın 19. yüzyıl başlarında ele geçirdiği İran toprakları geri almayı başaramadı. 1856'da Afganistan'ın Herat şehrini işgal etti. Büyük Britanya bunu sömürgesi Britanya Hindistanı'na yönelik bir tehdit sayarak İran'a savaş açtı. Savaşın sonunda İran Herat'tan çekilerek Afganistan'ı tanımak zorunda kaldı. Nasıreddin, 1873'te Avrupa'yı ziyaret eden ilk modern İran kralıydı ve sonra 1878'de (Kraliyet Donanması Filosu gözden geçirdi) ve 1889'da gördüğü teknolojiye hayran kaldığı söylenmektir. 1873'te İngiltere'ye yaptığı ziyarette, Nasıreddin şah, Kraliçe Victoria tarafından şövalyelikteki en yüksek makam olan Order of the Garter verildi. 1873’teki gezisinde yazdığı seyahat günlüğünü Farsça, Almanca, Fransızca ve Hollandaca dahil olmak üzere birçok dilde yayınlandı.

Naser al-Din Shah by Abul Hasan Ghaffari, 1854

Nasıreddin şah 1890 yılında bir İngiliz olan binbaşı Gerald F. Talbot’la yaptığı antlaşmayla, İran’ın tütün endüstrisini (Alım, Satım, Dağıtım,İşleme) veren bir anlaşma imzaladı ancak Talbet şirketini verilen bu imtiyaz yabancıların sömürüsü olarak algılandı ve Ayetullah Mirza Hasan Şiraz’i tarafından, tütünü üretme, kullanma ve ticaretini yasaklayan fetva vermesi üzerine anlaşmadan vazgeçti. Ancak, Avrupalılara imtiyaz vermemesinin sonunu getirmedi ; daha sonra İranın gümrük gelirlerinin ve Değerli taşlar haricinde iranın bütün yeraltı ve yerüstü kaynaklarının mülkiyetini Paul Julius Reuter'e verdi.

Nasıreddin Şah Kaçar, İran Şahı.Nadar Tarafından Çekilen Fotoğrafı