NGC 6822

NGC 6822 (ayrıca Barnard'ın Galaksisi veya IC 4895 olarak da bilinir), Yay takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 1,6 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan bir çubuklu düzensiz galaksidir. Yerel Grup'un bir parçası olan galaksi, Edward Emerson Barnard tarafından 17 Ağustos 1884 yılında keşfedilmiştir. Samanyolu'na en yakın galaksidir. Küçük Macellan Bulutu ile benzer bir yapı ve kompozisyona sahiptir.

NGC 6822

Gözlem verisi
Dönem J2000
Takımyıldız Yay
Bahar açısı (α) 19s 44d 56,6sn[1]
Dik açıklık (δ) -14° 47 21[1]
Galaksi sınıfı IB(s)m[1]
Açısal boyut  (V) 15,5′ × 13,5′[1]
Görünür parlaklık  (V) 8,7[2]
Görünür parlaklık  (B) 9,3[2]
Yüzey parlaklığı  (SB) 14,4[2]
Fiziksel özellikler
Bağlı birlik Yerel Grup
Kırmızıya kayma (1,90 ± 0,07) ∙ 10-4[1]
Dikey hız -57 ± 2 km/s[1]
Uzaklık 1,63 ± 0,03 MIy (500 ± 10 kpc)[3][4][5]
Mutlak büyüklük  (V) -16,4
Yarıçap 3000 Iy
Tarihçe
Kâşif  Edward Barnard
Keşif yılı 1884
Katalog başlıkları
NGC 6822 • IC 4895 • IRAS 19421-1455 • MCG -2-50-6 • PGC 63616 • HIPASS J1944-14 • DDO 209
Ayrıca bakınız:

Gözlem tarihi

Amerikalı büyük astrofizikçi Edwin Hubble, 1920'li yıllarda NGC 6822'deki üç yıldız kümesini gözlemlemişti. Tüm galaksilerde bulunan bu yıldız kümeleri, 100 bin ile 2 milyon yıldızı bünyesinde toplarken, şimdiye kadar kendi galaksileriyle aynı yaşta oldukları düşünülmekteydi.

NGC 6822'de "Yıldız oluşum bölgesi"

Astronomlar, NGC 6822 galaksisinin yıldız kümelerinin değişik dönemlerde biçimlendiğini belirleyerek, bunlardan ilki olan Hubble 7'nin Samanyolu ve Evren'le aynı, yani 15 milyar yaşında, Hubble 8'in 1,8 milyar yaşında ve Hubble 6'nın da yaklaşık 100 milyon yaşında olan en genç yıldızlara sahip bulunduğunu ortaya çıkarmışlardır.

NGC 6822’nin galaksimiz Samanyolu’ndan çok farklı bir biçimi vardır, bu galaksi de bizimki kadar yaşlıdır ve buna mukabil büyük çapta yeni yıldız kümeleri yaratmaya devam edecek kadar da aktiftir.

Kaynakça

  1. "NASA/IPAC Extragalactic Database". NGC 6822 için sonuçlar. 14 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2007.
  2. SEDS (İngilizce)
  3. Karachentsev et al. 2004
  4. Karachentsev & Kashibadze 2006
  5. Cannon et al. 2006

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.