Menâkıbü’l Ârifîn

Menâkıbü’l Ârifîn (Farsça: مناقب العارفين), Ahmed Eflâkî'nin Mevlana Celaleddin Rumi ve Mevlevilik hakkındaki kitabı.

1318 yılında Farsça yazmaya başladığı eserini bir yıl içinde bitirmiş ve 'Menâķıbü'l-ârifîn ve merâtibü'l-kâşifîn' adıyla yayınlamıştır. Daha sonra genişlettiği eserinin yeni halini ise 1353'te yayınlamıştır. Risâle-i Ferîdûn Sipehsâlâr'dan başka Sultan Veled'in Velednâme, Rebabnâme, İntihânâme ve Ma'ârif, Bahaeddin Veled'in Maârif'i, Şems-i Tebrîzî’nin Maķālât’ı ve Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin Fîhi mâ fîh ve Mektûbât’ını kaynak olarak kullanmıştır.[1]