Maurice Garin

1903 yılında masör ve oğlu ile garin

Fransa Bisiklet Turu, günlük 80.000 kopya satan Fransa'nın en büyük gazetesi Le Vélo'nun [4] önünde yeni bir günlük spor gazetesi olan L'Auto'yu tanıtmaya başladı.[5] Le Vélo'nun bazı reklam verenleri gazetenin, Almanlara sır satmaktan suçlu bulunan, ancak sonunda Şeytan Adası’na gönderildikten sonra beraat eden bir asker olan Alfred Dreyfus’a verdiği desteğe katılmıyordu.[6] Tur, yeni rakip gazete L'Auto'yu tanıtmaktaydı.

Editör Henri Desgrange, 31 Mayıs - 5 Temmuz arasında beş haftalık bir yarış planladı. Bu çok ürkütücü oldu ve sadece 15 kişi girdi. Desgrange uzunluğu 19 güne indirdi ve günlük ödenek sundu.

Yarış, Paris'in güneyinde Montgeron'da bir kavşak noktasında Au Reveil Matin kafesinde başladı ve Fransa'yı 2.428 km'den fazla yarışta dolaştırdıktan sonra başka bir banliyö olan Ville-d'Avray'de sona erdi. Nantes ve Paris arasında bir etap 471 km idi. Altmış binici 10 frank giriş ücreti ile başladı - günümüzde enflasyon ile 87.50 € [7] - ve 21 kişi bitirdi. Garin, 94s 33dk 14sn ile birinci bitirdiği için 3.000 frank [8] (2008 değerlerinde yaklaşık 10.500 €) [9] veya diğer ödülleriyle birlikte 6.125 frank (2008 değerlerinde yaklaşık 21.500 €) kazandı.[10] Lucien Pothier ikinci, Fernand Augereau üçüncü oldu.

Garin ayrıca Lucien Pothier üzerinde küçük bir farkla 1904 Fransa Bisiklet Turu'nu kazandı, ancak daha sonra Henri Cornet'e verilen unvandan çıkarıldı. St-Étienne dışında geceleri rakiplerini durdurmak ve onları dövmek için ağaçlara saklanan fanatik seyirciler arasında yarış bir tutku uyandırdı.[3] Garin, çetenin kurbanlarından biriydi. Pierre Chany şunu yazdı:

Col de la République tırmanışında, St-Étienne'den çıkarken, bölge binicisi Faure'nin destekçileri İtalyan Gerbi'ye saldırır. Yere atılır, alçı gibi dövülür. Kırık bir parmakla kaçar. . .[3]

Garin, "Paris'e gelmeden önce öldürülmemem koşuluyla Fransa Bisiklet Turunu kazanacağım" dedi.[11][12]

Yanlış davranışlar biniciler arasında da yaygındı ve yarış sırasında, diğer şeylerin yanı sıra, arabalara binen veya araba tarafından çekilen dokuz kişi atıldı.[2] Organizatörlerin Garin'e kuralları çiğnemesine izin verdiği iddiaları da vardı - bir etapta baş görevlinin izin vermediği yiyecek verildi - çünkü sponsoru La Française yarışta finansal bir hisseye sahipti.[13]

Fransa Bisiklet Federasyonu, Union Vélocipédique Française, düzinelerce yarışmacı ve tanıktan duydu ve Aralık ayında tüm etap galiplerini ve ilk dört bitiriciyi diskalifiye etti: Garin, Pothier, César Garin ve Hippolyte Aucouturier.[14] UVF tam olarak ne olduğunu söylemedi [15] ve Tur arşivleri 1940'ta Alman işgalinden kaçınmak için güneye taşındığında detaylar kayboldu ve bir daha asla görülmedi. Yollara çiviler yayarak lastikleri patlatmalarla rakipleri geciktirmek, birbirleri veya rakip taraftarlar tarafından sürücülerin zehirlenmesi gibi hikâyeler yayıldı. Lucien Petit-Breton, bir yetkiliye, sadece hile yapan binicinin bir tabancayı çıkarması sonrası bir motosiklete asılı bir rakip gördüğünü şikayet etti.[16]

Hikâyeler aynı zamanda, Mezar bakıcısının mezarına bakan bir oğlan çocuğu olarak Garin'in hikâyelerini yaşlı bir adam olarak anlattığını duyan bir doğrulanmış bir iddiada Garin'in tren kullandığını söylemektedir. Aralık 1904'te Garin unvanından çıkarıldı ve iki yıl yasaklandı.