Kriegsmarine

Kriegsmarine (Türkçe anlamı: Donanma), Mayıs 1935'te savunma kuvvetlerinin yeniden inşası kanunuyla kurulmuş Nazi Almanyası Deniz Kuvvetleri'ne verilmiş addır. 1935-1945 yılları arasında toplam 1,5 milyon kişiyi çalıştırdı. Bismarck ve Tirpitz'in yanında U-bootlarıyla ünlüydü. Atlantik'teki savaşı bizzat kendileri yürüttü. 1939-1943 yılları arasında U-botları Atlantik'te muazzam başarılar elde ettiler. Bayrağı, Nazi Almanyası savaş bayrağıyla aynıdır.

Kriegsmarine (KM)
Kriegsmarine Arması
Etkin	1935-1945
Ülke	Almanya
Bağlılık	Wehrmacht
Sınıfı	Donanma
Büyüklük	810,000 (1944'te zirve)[1] 1,500,000 (1939-45 arası toplam personel) 36 muhrip 27 kruvazör 1.165 Denizaltı 18 destroyer
Parçası	Wehrmacht
Savaşları	İspanya İç Savaşı II. Dünya Savaşı Atlantik Savaşı
Komutanlar
Ünlü komutanları	Erich Raeder Karl Dönitz Hans-Georg von Friedeburg
Nişanlar
Savaş bayrağı (1938-1945)
Kara bayrağı

Kriegsmarine, 1933'ten 1945'e kadar Alman silahlı kuvvetleri olan Wehrmacht'ın Heer ve Luftwaffe'si ile birlikte üç resmi şubeden biriydi.

Versay Antlaşması'nı ihlal eden Kriegsmarine, 1930'larda Alman donanmasının yeniden silahlanması sırasında hızla büyüdü. 1919 antlaşması Alman donanmasının büyüklüğünü sınırlamış ve denizaltı yapımını yasaklamıştı.[2]

Kriegsmarine gemileri, İspanya İç Savaşı sırasında (1936–1939) müdahale etmeme kisvesi altında İspanya çevresindeki sulara konuşlandırıldı, ancak gerçekte İspanyol Cumhuriyetçilere karşı Milliyetçileri destekledi.

Ocak 1939'da, Plan Z emri verildi ve 1944'te İngiliz Kraliyet Donanması ile yüzeyde deniz kuvvetleri eşitliği çağrısında bulundu. Eylül 1939'da II. Dünya Savaşı patlak verdiğinde, Z Planı, savaş gemileri yerine denizaltılar (U-botları) için bir çarpışma inşa programı lehine rafa kaldırıldı ve kara ve hava kuvvetlerine stratejik kaynaklara öncelik verildi.

Kriegsmarine Başkomutanı (mutlak Nazi iktidarı döneminde silahlı kuvvetlerin tüm kurumlarında olduğu gibi), yetkisini Oberkommando der Marine aracılığıyla kullanan Adolf Hitler'di.

Kriegsmarine'in en önemli gemileri, çoğu II. Dünya Savaşı'nın başında Z Planının terk edilmesinden sonra inşa edilen U-botlar idi. Wolfpack taktikleri, Atlantik Savaşı'nın ilk yarısında İngiliz konvoylarına saldıran denizaltı gruplarını hızla bir araya getirildi, ancak bu taktik, denizaltı kayıpları arttığı için Mayıs 1943'te büyük ölçüde terk edildi.

U-botlarının yanı sıra, savaşın ilk yıllarında Müttefik denizciliğini bozmak için yüzey ticaret akıncıları (yardımcı kruvazörler dahil) kullanıldı, bunlardan en ünlüleri ağır kruvazörler Amiral Graf Spee ve Amiral Scheer ve Bismarck savaş gemisi idi. Bununla birlikte, özellikle Atlantik'te konvoy eskortlarının benimsenmesi, yüzey ticareti akıncılarının konvoylara karşı etkinliğini büyük ölçüde azalttı.

1945'te II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından, Kriegsmarine'in kalan gemileri Müttefik güçler arasında bölündü ve mayın tarama dahil olmak üzere çeşitli amaçlar için kullanıldı.