Karacaören, Boztepe

Kırşehir'de yıllık ısı ortalaması 11 derece civarındadır. Ovalık alanlar ıle dağlık alanlardaki sıcaklık 34 derece (1950) ile 39,4 derece (1954)'dir.

Kırşehir Metorolojı Müdürlüğü'nün 1929 yılından, 1970 yılı sonuna kadar yaptığı gözlemlerinden elde ettiği verilere göre, Yağışlar genellikle kış ve bahar mevsımındedüsüyor. Yaz mevsiminde hemen hemen hıç yağış olmaz. İlde genel yağış ortalaması 378,7 mm'dir. Bu yağış Kaman'da artarken Çiçekdağ'ında Kırşehir'de en az yağış 202.3 mm ıle 1932 yılında,en çok yağış 483.9 mm ile 1966 yılında olmustur.24 saat içinde en fazla yağış ise Hazıran ayında 65.9 mm ile düşmüştür.Yağışlı günlerin sayısı ise 37 ile 113 gün arasında degişmektedır.Bu arada 1930 yılında birgün karla örtülü geçerken,1949 yılında 74 gün karla örtülü geçmiştir.

Kırşehir yöresi Orta Anadolu Masifi (İlk kütle) bir parçasıdır. Kızılırmak yayı içerisinde yer alan Kırşehir Masifi doğusundadır. Bu havza yeryüzü şekillerini ve iklimi etkilemektedir.

Bölgenin doğal yapısının oluşumunda Üçüncü Zaman özelliklerine rastlanır. Asıl görünümünü Alp kıvrışımları sırasında kazanmıştır. Yöre incelendiğinde dört ayrı oluşum ve değişik dönem yer yapısı görülür. Kuzeybatı-güneydoğu yönünde uzanan fay boyunca yeni alivüyonlar bu çizginin doğusunda geniş bir alanda (Seyfe Gölü çöküntü alanı), başkalaşım dîzilerinden, billurlu sistler, batısında mermerleşmiş kireç taşı, bir parça da dolemitler yer alır. Diğer yerlerde ise üçüncü zamanın, ikinci yarısına değin neoyen neojen göl tortuları ile kaplıdır.

Orta Anadolu billurlu kütlelerinin başkalaşım dizi yönleri yörelere, göre değişir. Bu yöre Kırşehir - Kaman dolayında, kuzeybatı - güneydoğu doğrultusundadır. Kırşehir yakınlarında Kervansaray Dağları'nın mermerleri güneydoğu lütesyon katmanları üzerine sürüklenmiştir.

Kirşehirdeki fay hatları ve çevreleri, depremlerin çok olduğu tektonik çukurlar ve kırıklar dizisi içinde, öbür bölümleri ikinci ve üçüncü deprem kuşağı içindedir.

Genellikle 900-1200 metre yüksekliğinde yaylalardan oluşur. Kışehir Platosu birkaç dağ kütlesiyle engebellenmiş ve akarsu vadileriyle yarılmış dalgalı bir düzlüktür. Yaylalardan kuzeyde öz adı verilen kuzeyde Deliceırmak'a ve güneyde Kızılırmak'a ulaşan küçük akarsular geçer. Bu akarsulardan çok azı deniz yüzeyinden 1110 meter yükseklikte olan Seyfe Göl çukuruna akar.

İlde 1500 metreyi aşan dağlann sayısı oldukça azdır. İl topraklannın yüzde 64,5'i plato ve yüzde 17,2'si dağlık alan durumundadır. Ovalar il topraklarının yüzde 18,3'ünü, vadiler de yüzde 10'unu kaplar. Kırşehir Ovası, Kızılırmak akarsuyunun İç Anadolu da oluşturduğu kavisin içinde bulunan Yozgat Platosu üzerinde yer alır. Kırşehir'de hemen hemen yeryüzü şekillerinden tümüne rastlanmaktadır. Orta Anadolu Platosu üzerinde yeraldığından, dağlar zaman zaman aşınmayla düzleşerek plato görünümü almıştır. Ovaların yükseltisi ise 400 - 900 metre yüksekliktedir.

Seyfe Gölü çöküntü alanı ile Kırşehir kenti arasında bulunan bu dağlar, kuzeybatıdan güneydoğuya doğru uzanarak Mucur İlçesi'ne sokulur. Mucur yakınlarında, aynı yönde uzanan platolar üzerinde belirginliği aıalan dağlar, ilçenin kuzey doğusunda yeniden yükselir. Nevşehir kuzeyindeki Kızıldağ ile birleşir. Kervansaray Dağları'nın en yüksek noktası şehrin kuzeydoğusunda kalan bölümüdür ve 1679 metredir. Aynı sıranın öbür önemli dorukları ise Amıutlu, Köpekli, Kırlangıç ve Kızıldağ'dır. Bu dağlar, bitki örtüsünden yoksundur. Akarsuların açtığı derin vadilerle parçalanmıştır. Şiddetli aşınma sonucu yer yer düzleştiği için de platolara dönüşmüştür.

Karacaören Kasabasının yaklaşık 5 kilometre doğusunda bulunan sığ Seyfe Gölü, 15 kilometrekarelik bir alanı kaplamaktadır. Denizden 1080 metre yükseklikte olan gölün bulunduğu Seyfe Ovası'nın tamamı 152.200 hektardır. Bunun 1550 hektarı göl, 9700 hektarı geçici bataklık, geriye kalanı ise tarım alanıdır. Gölün derinliği, içeriye doğru 200 metre ilerledikçe 4 - 5 metreyi bulmaktadır. En derin yeri 10 -12 metre arasındadır. Yazın suyu iyice azalan Seyfe Gölü'nün kış aylannda bol yağış nedeniyle kabardığı ve etrafının bataklığa dönüştüğü görülür. Kapalı Havza olduğu için suyu, durdukça tuzlanır. Bu nedenle toprak çoraklaşır. Tuzlu suya sahip olması nedeniyle Tekel İşletmesi tarafından tuz işletmeleri açılmıştır. Seyfe Gölü, dünyada nesilleri azalan Flamingo kuşlarının konakladığı bir yerdir. 600 binden fazla çeşitli türden kuşların bulunduğu bu alan Milli Park alanı haline getiriliyor. Av mevsiminde avcılar tarafından vurulan bu kuşların nesillerinin azalmaması için önlemler alınıyor. 50 kuş türünün kuluçkaya yattığı, 182 kuş türünün barındığı "Kuş Cenneti" ne yaklaşık 25 kuş türü de göç sırasında uğramaktadır. Mucur'a 20 kilometre olan tektonik göl niteliğindeki Seyfe Gölü nün batısında Seyfe ve Gümüşkümbet, doğusunda Kızıldağ ve Karaarkaç, kuzeyinde Malya DÜÇ, güneyinde Yazıkınık ve Budak Köyleri bulunmaktadır. 1971 yılında İran'ın Ramsar kentinde imzalanan ve “Su Kuşları Yaşam Ortamı Olarak Uluslararası Öneme Sahip Sulak Alanlar Hakkında Sözleşme” olarak da bilinen Ramsar Sözleşmesi'nin onaylanması Türk Hükümeti tarafından uygun görülerek 30.12.1993 tarihli Resmi Gazete’de yayınlanmıştır. Aralık 2006 tarihinde seyfe gölü kurumuştur. Gölün kuruması ile baraber su kuşlarının nesli tükenmiştir. Seyfe Gölü'nün eski haline getirilebilmesi için DSİ'nin bir takım çalışmaları bulunmaktadır.