Jean-François Millet

Millet'nin bu tablosunda batmakta olan ayın gizemli ışığı Barbizon ve Chailly kasabaları arasındaki ovaya düşer.[1] The Walters Art Museum.

Millet, Normandiya'daki Gréville-Hague'da bulunan Gruchy kasabasının çiftçilerinden olan Jean-Louis-Nicolas ve Aimée-Henriette-Adélaïde Henry Millet çiftinin ilk çocuğu olarak doğdu.[2] Kasabadaki iki papazın yönlendirmesiyle Latin ve güncel yazarlar hakkında eğitim aldı. Sonrasında 1833'te Paul Dumouchel isimli bir portre ressamının yanında eğitim görmek üzere Cherbourg'a gönderildi. 1835'te Cherbourg'da, Baron Gros'un öğrencilerinden Lucien-Théophile Langlois'nın yanında tam zamanlı eğitim almaya başladı. Langlois ve diğerlerinin sağladığı bir burs sayesinde Millet 1837'de Paris'e taşındı ve École des Beaux-Arts'da Paul Delaroche'un öğrencisi oldu.[3] 1839'da bursu bitti ve Paris Salonu'na gönderdiği ilk eser reddedildi.[2]

Ressamın salona kabul edilen ilk tablosu, 1840 yılında salona dahil edilen bir portreydi. Millet bunun sonucunda portre ressamlığı kariyerine başlamak üzere Cherbourg'a döndü. Ancak sonraki sene Pauline-Virginie Ono ile evlenerek Paris'e taşındı. 1843 Salonu'na kabul edilmeyişinin ve Pauline'in tüberkülozdan ölümünün ardından Millet bir kez daha Cherbourg'a döndü.[2] Ressam 1845'te, daha sonra 1853'te resmî törenle evleneceği Catherine Lemaire ile birlikte Le Havre'a taşındı. Çiftin dokuz çocuğu oldu ve Millet'in hayatının geri kalanı boyunca birlikte kaldılar.[4] Ressam Paris'e yeniden taşınmadan önce, Le Havre'da birkaç ay boyunca portreler ve küçük janr resimleri çizdi.

Ekmek Pişiren Kadınlar, 1854. Kröller-Müller Müzesi, Otterlo

Paris'te 1840'ların ortalarında Millet, kendisi gibi Barbizon ekolü ile ilişkilendirilecek olan Constant Troyon, Narcisse Diaz, Charles Jacque ve Théodore Rousseau gibi ressamlarla; ressamın köylü resimlerini etkileyecek derecede figüratif ustalığa sahip olan Honoré Daumier ile ve daha sonra ressamın biyografisini de yazacak olan devlet bürokratı Alfred Sensier ile arkadaş oldu.[5] Millet'nin Salon'daki ilk başarısı 1847'de sergilenen Ağaçtan İndirilen Oedipus tablosuyla geldi ve 1848 yılında ise bir tablosu devlet tarafından satın alındı.

Millet'nin o dönemdeki en iddialı eseri olan Yahudilerin Babil'deki Tutsaklığı tablosu 1848'de Salon'da sergilendi ve gerek sanat eleştirmenleri gerekse toplum tarafından küçük görüldü. Sergilenmesinin hemen ardından ortadan kaybolan tablonun Millet tarafından ortadan kaldırıldığı düşünülüyordu. Boston Güzel Sanatlar Müzesi'nden bilimadamlarının, tablodaki küçük değişikleri araştırmak için Genç Çoban Kız tablosunu 1984'te X ışını ile incelemeleri sonucunda tablonun Tutsaklık tablosu üzerine çizildiği ortaya çıkmıştır. Fransa-Prusya Savaşı sırasında malzemelerin zor bulunması sebebiyle Millet'nin bu tablonun tuvalini yeniden kullandığı düşünülmektedir.