III. Köle Savaşı

Roma Cumhuriyeti'nde gladyatör oyunları çok sevilen ve tercih edilen eğlence biçimleri arasında yer alıyordu. Eğlenceler için gladyatör sağlamak için İtalya çapında çok sayıda gladyatör okulu veya ludi açılmıştır. Bu okullarda köleler, savaş esirleri ve hüküm giymiş mahkûmlar gladyatör müsabakalarında ölümüne dövüşmek için eğitilirdi. MÖ 73 yılında Capua'daki Lentulus Batiatus'a ait olan gladyatör okulunda yaklaşık 200 gladyatör ayaklanma planları yaparlar. Yaptıkları planlar ortaya çıkınca yaklaşık 70 gladyatör mutfaktaki araç gereçlerle okuldan kaçmayı başarır, silah ve zırhlara el koyarlar. Gladyatörler serbest kaldıklarında aralarından liderlerini seçerler. İki Galyalı köleler Crixus ve Oenomaus ile Trak Spartaküs önder olarak belirlenir. Bu köleler artlarından Capua'dan gönderilen küçük bir birliği mağlup ederler. Mağlup ettikleri birliğin askeri malzemelerine de el koyarak ilerlerler. Bu aşamada kölelerin ilerleyiş sürecine dair kaynaklarda farklı aktarımlar bulunur. Ancak ortaklaşılan genel kanı kaçak gladyatörlerin Capua bölgesini yağmalayıp, çok sayıda köleyi serbest bıraktıkları yönündedir. Safları genişleyen köleler daha iyi savunulabilecek Vezüv Yanardağı eteklerine çekilirler.

Ayaklanma Campania gibi varlıklı ailelerinin villalarının olduğu bölgede olunca Romalı yetkililer konuya doğrudan müdahale ederler. Roma yönetimi ayaklanmayı bastırmak için praetor Gaius Claudius Glaber komutasında bir birliği bölgeye gönderir. Lejyonerler yerine aceleyle toplanan 3 bin milis ile bölgeye giden Glaber olayı ayaklanmadan çok hırsızların bir yağma girişimi olarak algılamıştır. Glaber kuvvetleri ayaklanan köleleri Vezüv eteklerinde sıkıştırır. Bölgeye giden tek yolu kapatan Glaber ayaklanmacıları kuşatarak açlıktan öldüreceğini düşünür.

Köleler askeri eğitim almamış olmamalarına rağmen Roma kuvvetleri karşısında zekice ve geleneksel olmayan yöntemler kullanmışlardır. Glaber'in kuşatma taktiğine karşı Spartaküs öncülüğündeki ayaklanmacı kuvvetler ağaç dallarından yaptıkları halatları dağın diğer tarafına ulaşacak şekilde kullanıp Glaber'in kuvvetlerinin arkasına dolanırlar ve ansızın saldırarak Romalı milisleri imha ederler.

Spartaküs üzerine gönderilmiş olan ikinci bir kuvvet ise praetor Publius Varinius komutasında ilerlese de başarısız olur, komutanlardan Cossinius öldürülürken, praetor Varinius canını zor kurtarır. Köle ordusu kazandığı zaferle birlikte askeri teçhizat olarak gelişmeye başlar.

Köle ordusunun başarısının haberleri bölgede yayılmaya başladıkça orduya köle katılımı artar. Yeni katılımlarla toplam sayı 70 bin seviyelerine çıkar. Köleler MÖ 73-72 kış aylarını askeri eğitim, silahlanma ve yeni katılanların eğitilmesiyle geçirirken, komşu Nola, Nuceria, Thurii ve Metapontum kentlerine de saldırılar düzenlenir. Bu dönemde köle ordusu komutanlarından Oenomaus'un öldüğü aktarılsa da hangi çarpışmada hayatını kaybettiği bilinmemektedir.

Appian'a göre Gellius'un lejyonlarıyla Crixus'un birlikleri arasındaki muharebe Garganus Dağı civarında yaşanmıştır. Muharebe iki kuvvet arasındaki sayısız harekâtın son noktası olarak değerlendirilir. Crixus'u yenen Gellius, Alplerin ötesindeki Galya istikametinde kuzeye yönelmiş olan Spartaküs komutasındaki ana grubu takip etmeye başlar. Lentulus'un birliklerinin Spartaküs'ün önünü kesmesi ve köle ordusunun sıkıştırılması planlanır. Spartaküs'ün birlikleri Lentulus'un lejyonlarıyla karşılaşır ve mağlup eder. Sonrasında geri dönerek Gellius birliklerine dönerek onları da yener ve dağıtır. Appian, Crixus'un intikamını almak isteyen Spartaküs'ün 300 Romalı savaş esirini idam ettiğini yazar. Appian'a göre Spartaküs zorla kuzey yolculuğunda hızlı davranmak için tüm ağırlıkları geride bırakarak yola koyulur. Yenilmiş konsül ordularının kılıç artıkları Roma'ya dönerek yeniden toplanmaya çalışır. Spartaküs birliklerinin karşısına Picenum bölgesinde çıkan bir diğer Roma ordusu da yenilmekten kurtulamaz. Appian, bu aşamada kuzeye yürümekten vazgeçerek güneye dönmeye karar verdiğini yazar. Thurii kentini ve civarında hakimiyet kuran Spartaküs birlikleri yağma mallarını tüccarlarla değiş tokuş ederek ekonomik olarak ayakta kalmaya çalışır ve zaman zaman karşılarına çıkan Roma birliklerini yener.

Plutarkhos bu dönemdeki olayları Appian'dan oldukça farklı anlatır. Plutarkhos'a göre Gellius lejyonları ve Crixus'un adamları arasındaki muharebenin ardından Spartaküs'ün birlikleri Lentulus birliklerini yenerek kuzeye yönelir. Yenilgiden sonra iki konsül de görevden alınarak Roma'ya çağrılır. Plutarhos Spartaküs'ün Gellius birlikleriyle karşılaştığını bile yazmamaktadır. Picenum'da da bir muharebeden bahsetmemektedir. Plutarkhos, daha sonra Appian'ın hiç bahsetmediği bir ayrıntıyı anlatır. Plutarkhos'a göre Spartaküs birlikleri Modena bölgesine kadar ilerler. Burada Cisalpina Galya bölge valisi Gaius Cassius Longinus yaklaşık 10 bin kişilik bir Roma birliğiyle Spartaküs'ün önünü kesmeye çalışsa da başarısız olur ve yenilir. Plutarhos bundan sonra MÖ 71 yılı baharındaki Crassus-Spartaküs karşılaşmasına kadar hiçbir olaydan bahsetmez. Ancak bu durumda Spartaküs birliklerinin MÖ 72-71 kışında orta ve güneye çekildikleri durumu ortaya çıkmaktadır. Spartaküs ve beraberindekilerin Alp Dağlarının ardına geçerek kaçma fırsatı varken bunu neden yapmadıkları ise Plutarkhos tarafından açıklanmaz.

İtalya'da yayılan ve artık rejimi tehdit eder hale gelen ayaklanmayı bastırmak için çare arayan Roma Senatosu isyanı bastırma görevini Marcus Licinius Crassus'a verir. MÖ 82 yılındaki iç savaş yıllarında Lucius Cornelius Sulla komutasında savaşmış olan Crassus ne politikaya ne de cepheye yabancıdır. Crassus, Gellius ve Lentulus'un lejyonlarına ek olarak altı lejyonun daha komutasını alır. bu şekilde yaklaşık 50 bin kişilik disiplinli ve iyi eğitimli bir savaş kuvvetinin komutanı olur. Crassus, birliklerinde sıkı hatta gaddar olarak nitelendirilebilen disiplin uygulamaları başlatır, uygulanmamakta olan desimasyon cezasını yürürlüğe koyar.[2][3]

Spartaküs birlikleri yeniden kuzeye yönelince Crassus altı lejyonunu derhal harekete geçirir, iki lejyonu ise Mummius komutasında Spartaküs'ün arkasına dolaşması talimatıyla gönderir. Mummius, Crassus tarafından özellikle muharebeye girmemesi konusunda uyarılmasına rağmen emri dinlemeyerek kölelere saldırınca geri püskürtülür. Crassus bu başarısızlığa rağmen Spartaküs birlikleriyle savaşacak ve 6 bin köleyi öldürerek galip gelecektir. Savaşın eğilimi bu muharebelerle değişmeye başlar. Crassus'un muzaffer lejyonları ardı ardına gelen galibiyetlerle Spartaküs birliklerini Messina yakınlarındaki Lucania bölgesine sürer. Plutarhos'a göre bu aşamada Spartaküs Kilikyalı korsanlarla görüşerek 2 bin kişiyi Sicilya'ya götürmeyi planlar. Spartaküs'ün amacı köle ayaklanmasını Sicilya'ya taşıyarak birliklerine destek kazanmaktır. Ancak korsanlar paraları alıp anlaşmadan vazgeçince köleler Sicilya'ya geçemez. Spartaküs ve beraberindekiler Rhegium'a geçerler. Crassus'un lejyonları takip ederek arazide çeşitli tahkimatlar kurarlar. Köleler iaşe kaynaklarından uzaklaşmış ve etrafı çevrilmiş durumda kalır.

Bu aşamada Pompey lejyonları Hispania'daki Quintus Sertorius isyanını bastırdıktan sonra İtalya'ya döner. Pompey birlikleri Senato'nun kararı uyarınca Roma'ya uğramadan doğrudan Crassus'un yardımına gider. Yine yardımcı birlik olarak Pontus kralı VI. Mitridat ile savaşan Makedonya prokonsülü Lucullus birlikleri bölgeye gönderilir. Pompey birlikleri kuzeye ilerlerken, Lucullus birlikleri Brindisi'ye çıkar. Crassus artık isyanı tamamen bastırmazsa başarının yeni gelen komutanlara atfedileceğinden korkarak ilerler. Pompey'in yaklaştığını haber alan Spartaküs Crassus ile uzlaşmaya çalışır. Crassus reddedince Spartaküs birlikleri tahkimatlardan kurtularak Petelia'nın doğusundaki dağlık bölgeye kaçarlar. Lejyonlar ayaklanan kölelerin Gannicus ve Castus komutasındaki bir kısmını yakalayarak imha eder. Süren çatışmalarda Crassus lejyonları da kayıplara uğrar, köle birlikleri tarafından pusuya düşürülen Lucius Quinctius komutasındaki süvari birliği imha edilir. Profesyonel bir silahlı kuvvet olmayan köle ordusu artık dayanmanın sınırına gelmiştir. Artık daha fazla geri çekilmek istemeyen savaşçılar düzensiz bir şekilde Romalılara saldırıyordur. Disiplinin erimekte olduğunu göre Spartaküs geri çekilmeyi durdurarak düşmana cepheden tüm gücüyle saldırır. Siler Nehri Muharebesi olarak bilinen muharebede Spartaküs birlikleri tamamen kırılır. Ordunun neredeyse tamamı savaş meydanında hayatını kaybederken cesedi bulunmayan Spartaküs'e ne olduğu kesin olarak bilinmemektedir.