Humus Gölü Barajı

Humus Gölü Barajı
	Lake Homs Satellite.png Humus Gölü Barajı (sağ üstte) ve oluşturduğu Humus Gölü'nün uydu görüntüsü.
Yer	Humus İli, Suriye ; Humus'un 15 km. güneybatısı.
Koordinatlar	34°39′K 36°37′D
Oluşturduğu Baraj Gölü	Humus Gölü (Kattina Gölü)
Amaç	Sulama ve İçme Suyu
Nehir	Asi Nehri
Bitiş tarihi	MÖ 284
Kapasite	MÖ 284: 90 milyon m³ ; Bugün: 200 milyon m³
Yükseklik	7 m
Uzunluk	2000 m
Taban genişliği	20 m

Humus Gölü Barajı, Antik Roma Dönemi'nde, Romalılar tarafından, MÖ 284 kadar eski bir tarihte, Humus, Suriye yakınlarında kurulmuş ve bugüne kadar gelip, geliştirilerek hala kullanımda olan bir barajdır.

Kabul edilmeyen eski ve karşıt bir hipoteze göre, barajın yapımı, Mısır hükümdarı Sethi'ye (MÖ 1319-1304) bağlansa da baraj, MÖ 284 yılında, Roma İmparatoru, Diocletianus (MÖ 284-305) tarafından, bölgedeki talepler doğrultusunda da sulama ve çevreye içme suyu sağlama amacıyla yapılmış ve kullanıma açılmıştır.[1][2] Kurulduğu zamanda, 90 milyon m³'lük su taşıma kapasitesiyle, Yakın Doğu ve Orta Doğu'daki en büyük Roma İmparatorluğu yapımı baraj ve barajın oluşturduğu baraj gölü (Humus Gölü) olabileceği tahmin edilmekte[3][4] hatta o zamanlarda bulunan en büyük yapay baraj gölü ve baraj olabileceği de düşünülmektedir.[1] O günden bugüne kadar, barajın oluşturduğu baraj gölü olan Humus Gölü'nde (Kattina Gölü) çok az miktarda alüvyon ile kaplanma (silting) olmuştur.[1][3]

2 km uzunluğunda ve 7 m yüksekliğinde örülmüş duvardan meydana gelen ağırlık barajı türündeki baraj yapısı, Roma stili beton çekirdeğin ve bu çekirdeği koruyan bazalt blokların birleşmesiyle oluşur.[3] Barajın yapısının hafif sivri eğriliği bazalttan oluşan uzun bir sırt yönünde izler ve böylece baraja, sadece yüzeysel olarak kemerli baraj benzeri bir görüntü verir.[3]

1938 yılına kadar, 90 milyon m³ kapasiteli barajın, 1938 yılında seviyesi yükseltilerek, genel anlamda gelişmesi sağlanmış ve su taşıma kapasitesi 110 milyon m³ arttırılarak, 200 milyon m³ yapılmıştır.[2][3] Barajın su taşıma kapasitesi 74 yıldır değiştirilmemiştir ve günümüzde hala 200 milyon m³ kapasiteli bir şekilde faaliyet göstermektedir.[2][3]

Kaynakça

Smith, Norman (1971). Peter Davies (Ed.). A History Of Dams. Londra, Birleşik Krallık. ss. 39-43. ISBN 0-432-15090-0.
Schnitter, Niklaus. Römische Talsperren: Antike Welt 8 (2). ss. 25-32.
Hodge, A. Trevor (1992). Roman Aqueducts & Water Supply. Londra, Birleşik Krallık: Duckworth. s. 91. ISBN 0-7156-2194-7.
Hodge, A. Trevor; Wikander, Örjan (2000). Örjan Wikander'in, "Handbook of Ancient Water Technology, Technology and Change in History, 2, Leiden: Brill"'inde, "Reservoirs and Dams" Bölümü. Brill. s. 338. ISBN 90-04-11123-9.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Smith-1] Smith, Norman (1971). Peter Davies (Ed.). A History Of Dams. Londra, Birleşik Krallık. ss. 39-43. ISBN 0-432-15090-0.

[Schnitter-2] Schnitter, Niklaus. Römische Talsperren: Antike Welt 8 (2). ss. 25-32.

[Hodge_1992-3] Hodge, A. Trevor (1992). Roman Aqueducts & Water Supply. Londra, Birleşik Krallık: Duckworth. s. 91. ISBN 0-7156-2194-7.

[Hodge_2000-4] Hodge, A. Trevor; Wikander, Örjan (2000). Örjan Wikander'in, "Handbook of Ancient Water Technology, Technology and Change in History, 2, Leiden: Brill"'inde, "Reservoirs and Dams" Bölümü. Brill. s. 338. ISBN 90-04-11123-9.