Harrie Massey

Harrie Stewart Wilson Massey 16 Mayıs 1908 yılında Invermay, Victoria[1], Avustralya’da doğdu. Kırsal bir toplumda büyüdü ve 1913 yılında yerel devlet okuluna kaydoldu. Mezuniyet belgesini, normalde sekizinci sınıfı tamamlayınca, 9 yaşında iken aldı. Fakat yaşı nedeni ile 3 yıl daha orada kalmak zorundaydı. Üniversite Lisesine burs kazandı ve annesi ile 1920 yılında Parkville’e taşındılar. Burada Bilim Kulübü başkanı ve kriket takımı kaptan yardımcısı oldu.[1]

Massey 16 yaşındayken Melbourne Üniversitesi için burs kazandı ve 1925’te üniversiteye girdi. Kimya okuma düşüncesi vardı ama öğretmeni Eric Hercus tarafından verilen fizik dersleri onu etkiledi. Bu şansın darbesiydi, normalde birinci sınıf fizik dersleri Thomas Laby tarafından veriliyordu. Massey 1980 yılında yaşadığı bir hayli deneyime göre açık ara farkla Laby’yi duyduğu en kötü ders veren olarak değerlendirmişti. Üniversitede iken okul için kriket, bilardo, tenis ve beyzbol oynadı. 1928’de birinci sınıf onurunu kazanarak fizikten ve 1929’da matematikten mezun oldu. Avustralya İleri Bilim Derneği, Perth Ağustos 1925, toplantısında öğretmen Jessica Elizabeth Bruce öğretmen ile tanıştı.[2] 11 Ocak 1928'de, Perth[2] bölge evlendirme bürosunda evlendiler. Bir kızları, Pemela Lois, oldu.[1]

Bu zamanda üniversite doktora programı sunmadı. Böylece Massey hem deneysel hem teorik alanda bilim mastırına girişti. Öncelikle Courtney Mohr işbirliği ile metal yüzeylerden yumuşak X-ışını sapmasında uğraştılar daha sonrasında dalga mekaniği ile. Bu Alman gazeteciler, Zeitschrift für Physik, Annalen der Physik ve Physikalische Zeitschrift, kaleme alındı. Onun dış müfettişi Cambridge Üniversitesinden[1] Ralp Fowler, Paul Dirac’in doktora danışmanı, idi.[3]

Queen's Üniversitesi, Belfast

Queen’s Üniversitesi, Belfast

Melbourne Üniversitesinden Aitchison seyahat bursu sayesinde 1929 yılında Ernest Rutherford tarafından öncülük edilen Cavendish Laboratuvarına araştırma yapmak için Trinity Kolejine gitti. İki yıl sonra bursunun süresi doldu ama 1931de 1851 Sergi Bursu ile ödüllendirildi.[2][4] Bu arada Cavendish Laboratuvarı dünyadaki fizikte önde gelen merkezlerden biriydi. 1932 yılında Cavendish Laboratuvarı bilim insanları John Cockcroft ve Ernest Walson atomun çekirdeğini bölmüş, James Chadwick nötronu keşfetmiş ve Patrick Blackett ve Giuseppe Occhialini pozitronun varlığını doğrulamıştı.

Fowler, Massey’nin danışmana ihtiyacı olmadığı halde danışmanı olarak atandı. Massey 1932 yılında Materyal Parçacıklarının Çarpışması üzerine yaptığı çalışma ile doktorasını elde etti.[5][6] Shortly afterwardsBundan kısa bir süre sonra Nevill Mott ile birlikte atomik çarpışma süreci üzerine bir kitap yazmaya başladılar.[7] Kitap 1933 yılında Atomik Çarpışma Teorisi adıyla yayınlandı. Cavendish Laboratuvarında iken Cockcroft ile hokey oynadılar ve ayrıca Cavendish Kriket Kulübü için kriket oynadı ve oradaki son üç yılında takım kaptanı oldu.[1]

Haziran 1933’te Massey, Belfast Queen’s Üniversitesinde matematiksel fizik öğretmeni oldu. 1934’te R. A. Buckingham gelene kadar bölümün tek üyesiydi. Haftada dokuz ders[1] vermesine rağmen ikinci kitabını, Negatif İyonlar (1938), yazmak için zaman buldu ve üst atmosferik fizik üzerinde çalışmaya başladı. Yorucu ve zaman alıcı hesaplama işlemi sonucu fizik atölyesi şefi John Wylie, ona küçük ölçekli diferansiyel analizörü, diferansiyel eşitlilikleri çözen analog bilgisayar, sadece £50’a yaptı. Bu düşük sıcaklıkta helyum ve üst atmosferde foto-iyonizasyonu ile ilgili problemleri çözmek için kullanılıyordu.[8]

Massey 1938’de L. N. G. Filon’un ölümünü izleyen yılda uygulamalı matematik profesörü olarak College London Üniversitesine atandı. Massey 1851’de Sergi Bursu verdiği gelecek vadeden mezun öğrenci David Bates ile Buckingham’a gitti. Yanlarında diferansiyel analizörü de de getirdiler, II. Dünya Savaşı sırasında hava saldırısı tarafından yok edildi. .[1]

Alman Manyetik Mayını

Eylül 1939’da savaşın patlak vermesi ardından Almanlar İngilizlere karşı deniz mayını kampanyası başlattılar. Sonuç yıkıcıydı. Mayınlar on dokuz gemi toplamda 59,027 tonu ekimde, 27 gemi 120,958 tonu kasımda batırdılar. Kruvazör HMS Belfast dahil olmak üzere daha birçok gemi hasar aldı.[9] Mayınların doğası başta bilinmiyordu ama daha sonra 23 Kasım 1939’da Önyüzbaşı J. G. D. Ouvry komutasındaki bomba imha ekibi tarafından bozulmamış bir hava mayını Shoeburyness toprağında kurtarıldı ve tehditin manyetik mayın olduğu ortaya çıktı.[9][10]

Aralık 1939’da Massey, Teddington’da Stephen Butterworth tarafından yürütülen Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Araştırma Laboratuvarı’nda bir gruba katıldı. Onlar Bates, Buckingham, Francis Crick ve John Gunn tarafından yakın zamanda katıldı. Birlikte donanmanın mayınları taramasına karşı önlemin üzerinden başarılı bir şekilde geldiler. Bununla birlikte Massey 1941lerin başında Havant Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Mayın Kuruluşu’na Mayın Tasarımı Bilimsel Bölümü başkan yardımcısı oldu. Bu sefer iş Almanlarınki kadar iyi mayın yapmaktı. Massey takımını kendisi ile birlikte getirdi. Bates mayının hava aracından atıldığında paketin korunması üzerinde çalışırken Buckingham ve Gunn bunun teorik etkisini hesapladılar ve Crick devreyi düzenledi. Kod adı MX olan mayınları yakında serviste olacaktı ve grup dikkatlerini akustik ve basınç mayınları geliştirmeye verdi. A. B. Wood’un emekliliği ardından Massey 1943 yılında Havant’ta baş bilimci oldu.[1]

Ağustos 1943 Quebec Antlaşması ile İngiliz ve Amerikan atomik bomba projelerinden sonra Mark Oliphant Deniz Kuvvetleri Komutanlığını Massey’nin Manhattan Projesi’nde çalışması konusunda ikna etti. Kasım 1943’te Massey California Üniversitesi Berkeley Radyasyon Laboratuvarında Oliphant ile işe koyuldu.[11] Radyasyon Laboratuvarı’nın parçası elektromanyetik elektron izotopu ayırma programı geliştirmekti. Massey, Amerikan David Bohm ve Avustralyalı Eric Burhop’un da dahil olduğu teorik grubun başındaki kişiydi. Bugün Bohm difüzyonu olarak biline elektronun manyetik alandaki deşarjı üzerinde çalıştılar. Ayrıca uranyumun bileşenlerinin iyonizasyonunu elektromanyetik uranyumu zenginleştirmede (UCl4, UF6) besleyici olarak kullanımı üzerinde çalıştılar. Oliphant Mart 1945’te İngiltere’ye geri döndü ve Berkeley’deki İngiliz görevi başkanı olarak Massey tarafından görevlendirildi. Grup tarafından toplanan ve yayınlanan savaş zamanı kağıtları Manyetik Alandaki Elektrik Deşarjları Özellikleri’nde üretildi (1945).[12]

Massey Ekim 1945’te Colloge Üniversitesine geri döndü ve bombalanmadan dolayı oldukça zarar görmüş olarak buldu ve matematik bölümünde geçici olarak kötü şartlara sahip başka bir yere taşındığını gördü. Kendi okutmanlarını seçme yetkisi vardı ve o Bts, Burhop, Buckingham ve Gunn’ı seçti. Matematik öğretmeleri gerekirken kendi araştırma konularını seçmede özgürlerdi. Böylece fiziksel deneyler ile fizik araştırmayı seçtiler.[1] Bu durum 1950, Edward Andrade’in emekli olması ve Massey’nin burada baş fizik profesörlüğüne atanmasına kadar sürdü. Fizik bölümü 1973’te astronomi ile birleşti ama Massey emekli olana kadar başta kaldı (1975). Ayrıca 1969’dan 1973’e kadar College Üniversitesi’nin yardımcı dekanı olarak çalıştı.[2]

The 40" teleskop kubbesi Siding Spring Gözlemevi, Yeni Güney Galler.

Massey fizik bölümden ayrılınca Bates, Buckingham, Burhop ve Robert Boyd da dahil olmak üzere birçok fizikçisi onunla birlikte ayrıldı. Matematik bölümü gibi hala bombadan kalan hasar vardı. Yeni bina inşaat halindeydi ama teknik altyapıyı geliştirmek için Massey, İngiliz Görevinde birlikte çalıştığı Harry Tomlinson’ı tuttu. Bölüm 20 MeV Atom Enerjisi Kurumundan sinkrotron dahil olarak bazı hızlandırıcılar kazandı. Dick Jennings ve Franz Heymann iki mikrotron[13] yaptılar. Massey’nin yönetimi altında iken fizik bölümü metal ve sıvıların fiziğinden uzaklaşarak parçacık ve üst atmosfer fiziğine odaklandı. Andrew Booth ile Her Amaçlı Elektronik Bilgisayar düzenlediler ve iki programcı, Joan Lawson ve Jane Wallece, aldılar. Londra Üniversitesi bir işlem birimi kurduğunda Buckinham onun başına geçmek için ayrıldı.[1]

1940'ta Londra Toplumu Sadık Üyesi olarak seçildi ve 1955’te Hughes Madalyası, 1958’de Royal Madalyasını kazandı. Konseyin fiziksel sekreteri ve başkan yardımcısı (1969-1978) olmadan önce 1949-1951 ve 1959-1960ta üyesiydi. 1956’da Bilim ve Endüstri araştırma Nükleer Fizik Alt Komitesi Bölümü üyesi oldu. 1957’de Ulusal Nükleer Bilim Araştırma Enstitüsü kurulunca yönetim kurulunun ilk üyelerinden biri oldu.1959’da Araştırma Hibeler Komitesinin üyesi ve 1965’ten 1970’e kadar Bilimsel Politika Konseyi’nin başkanı oldu. 1960 yılında yaptığı hizmetlerden dolayı şövalye ilan edildi.[14]

Roketler İkinci Dünya Savaşı sırasında askeri açıdan muazzam gelişme olarak görülüyordu ve Massey bunun üst atmosferde çalışma potansiyelini gördü. Uzay biliminin büyük bir destekçisi oldu ve bu konuda kitap, İngiltere Uzay Bilimi tarihi(1984), yazdı. Uzay Araştırmaları Komitesinin, Uluslararası Bilimsel Birlik Konseyi tarafından 1959’da kuruldu, kurulmasından itibaren 1978 yılına kadar bölüm başkanlığını yaptı ve ayrıca İngiliz Ulusal Komitesi Uzay Araştırmalarının da başkanlığını yaptı. Ayrıca Avrupa Uzay Bilimleri Komitesi’nin ilk başkanı oldu ve Avrupa Uzay Araştırma Organizasyonu ve Mullard Uzay Bilimi Laboratuvarının, Londra, kurulmasına yardım etti.[2]

Avustralya'ya birçok seyahatte bulundu. Melbourne Üniversitesi’nde üst atmosfer için balonların testini araştırmaya katıldı. Roket alt komitesi ve Royal Gssiot Komitesi başkanı olarak Adelaide yakındaki Silahları Araştırma Kuruluşunu ve İngiliz Skylark roketi, 1957’de Woomera’da test edildi, işbirliği tartışması ile Woomera Roket Menzili’ni ziyaret etti. UK uzay programını geliştirmek için Avustralya ile Amerika ve Avrupa ülkeleri işbirliği konusunda uğraştı. Siyah Ok (Prospero fırlatan, İngiliz aracı ile fırlatılan uydu isteği üzerine Siyah Şövalye projesinin iptal olmasına rağmen uluslararası işbirliği binasında başarılı oldu. Yeni Güney Galler Siding Spring Dağı'nda Anglo-Avustralya Teleskopu kurulmasına yol açan müzakerelere dahil oldu. 1975’ten 1980’e kadar Birleşik Krallık yönetim kurulunun başkan yardımcısı ve 1980’den 1983’e kadar ise başkanı oldu.

Uzun bir hastalıktan sonra Massey, Jessica’nın “Kalamunda” olarak adlandırdığı Esher’daki evinde hayatını kaybetti. Royal Topluluk Ödülü Massey’nin ölümünden sonra COSPAR Massey Ödülü olarak anılmaya başlandı tıpkı Harrie Massey Ders Tiyatrosu ve College Üniversitesinin verdiği Harrie Massey Ödülünde olduğu gibi. Avustralya ve İngiliz Fizik Enstitüsü Harrie Massey Ödülü ve Madalyasını ortak olarak verilmektedir. Kağıtları şu an Londra’da bulunan College Üniversitesi arşivindedir.

• Mott, N. F.; Massey, Harrie Stewart Wilson (1933). Theory of Atomic Collisions. Oxford: Clarendon Press. OCLC 537272.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1938). Negative Ions. Cambridge: Cambridge University Press. OCLC 251611666.
• Massey, Harrie Stewart Wilson; Kestelman, H (1958). Ancillary Mathematics. Londra: Sir Isaac Pitman and Sons Ltd. OCLC 10396901.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1956). Atoms and Energy. New York: Philosophical Library. OCLC 2337212.
• Massey, Harrie Stewart Wilson; Boyd, R. L. F. (1958). The Upper Atmosphere. Londra: Hutchinson. OCLC 511957.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1966). The New Age in Physics. New York: Harper. OCLC 530595.
• Massey, Harrie Stewart Wilson; Quinton, Arthur Robert (1961). Basic Laws of Matter. Bronxville, New York: Herald Books. OCLC 1347311.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1964). Space Physics. Cambridge, England: University Press. OCLC 340105.
• Massey, Harrie Stewart Wilson; Mott, N. F. (1965). The Theory of Atomic Collisions. Oxford: Clarendon Press. OCLC 537272.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1966). Space Travel and Exploration. Londra: Taylor & Francis. OCLC 2423098.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1976). Negative Ions. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20775-1. OCLC 2339571.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1979). Atomic and Molecular Collisions. Londra: Taylor & Francis. ISBN 978-0-470-26742-4. OCLC 4832392.
• Massey, Harrie Stewart Wilson (1982). Applied Atomic Physics Processes. Academic Press. ISBN 0-12-419951-8.
• Massey, Harrie Stewart Wilson; Robins, Malcolm Owen (1986). History of British space science. Cambridge University Press. ISBN 0-521-30783-X.