Epikürcülük

Epikürcülük, MÖ 307'de kurulan ve Antik Yunan filozofu Epikür'un öğretilerine dayanan bir felsefe sistemidir.

Roma Epikür büstü

Epikür, Demokritos aşamalarını izleyen atomik bir materyalistti. Materyalizmi batıl inanç ve kutsal müdahaleye karşı genel bir saldırıya neden oldu. Epikür, Aristippus'tan sonra "zevk" dediği şeyin en büyük iyilik olduğuna inanıyordu, ancak bu zevke ulaşmanın yolu, mütevazı bir şekilde yaşamak, dünyanın işleyişi hakkında bilgi sahibi olmak ve kişinin arzularını sınırlamaktı. Bu durum, bir huzur (ataraksi) ve korkudan çekilme özgürlüğünün yanı sıra bedensel bir ağrı yoksunluğuna (aponia) yol açacaktır. Bu iki devletin bileşimi, en üst düzeyde mutluluk oluşturuyor. Epikürcülük, zevkini yalnızca tek bir amaç olarak ilan ettiği sürece hazcılıkın bir biçimi olmasına rağmen, ağrı ve korkunun yokluğunun en büyük zevki oluşturduğu ve basit bir hayatın savunuculuğu olduğu kavramı hedonizmden çokça farklı hale getirir.