Elephas celebensis

Elephas celebensis ya da Stegoloxodon celebensis 1949 yılında Dirk Albert Hooijer tarafından tanımlanmıştır ve akrabası olduğu düşünülen Archidiskodon (=Mammuthus) planifrons türünün yarısı büyüklüğe sahiptir.[1] Aralarındaki en ayırt edici özellik M. planifrons türünün bazı bireylerinde görülen işlevsel alt fildişleridir. Bu özellik 1973 yılında hortumlular takımını yeniden gözden geçiren Vincent Maglio tarafından pedomorfizm olarak yani gençlik döneminin özelliklerinin erişkinlik dönemine taşınması olarak görülmüştür.[2] Maglio bu sonuca M. planifrons türünün alt çenelerinde gözlemlediği kesici diş köklerinin izidir. Bu görüş 1974 yılında Hooijer tarafından da paylaşılmıştır.[3]

İşlevsel olan alt fildişlerinin görülmesi, normalde yalnızca üst çenede bir çift fildişine sahip olan türlerin gençlerinde görülmediği için pedomorfik bir özellik sayılamamaktadır. Bu özellik daha çok Afrika fil cinsleri olan ve Mammuthus planifrons türünün ilk örnekleri sayılabilecek Primelephas ve Stegotetrabelodon'da görülen daha ilkel bir karakterin taşınmasıdır. 1980'lerin sonu ve 1990'ların başında Endonezyalı ve Hollandalılardan oluşan bir ekip yaptıkları kazılarla daha çok kalıntı ortaya çıkardılar ve bunların arasında oldukça bütün olan ama biraz deforme olmuş bir kafatası da bulunmaktaydı. Eski ve yeni tüm kalıntılar Van den Bergh'in 1999 tarihli Endonezya filimsileri üzerine olan tezinde tekrar tanımlandı ve gözden geçirilerek taksonomik olarak değerlendirildi.[4] Paul Sondaar'ın 1984 yılından kalma yaklaşımını benimseyerek belirsiz taksonomik konumlamalar için “Elephas” adına tırnak işareti koymaktadır.[5] Van den Bergh aynı coğrafi dönemden kalma Cava'da bulunan “Elephas” indonesicus türü ile olası bir bağlantıyı kabul eder. Ayrıca bu örnek ilk olarak Elephas (= Mammuthus) planifrons olarak tanımlanmış ancak 1950'de Kretzoi tarafından Stegoloxodon indonesicus olarak adlandırılmıştır.[6] Yakın geçmişte, 2008 yılında Georgi Markov ve Haruo Saegusa bir adım daha ileri giderek “Elephas” ve Stegoloxodon'un sinonim olduklarını öne sürmüşlerdir.[7]