Efendi

Efendi (Arapça: أفندي Afandī ; Farsça: آفندی); Bizans'ta bir saygı unvanı olan Orta Yunancadaki "avthéntis" (otantik) kökünden türetilmiş, bey, üstad, hazret anlamında bir kelimedir.[1] Kadınlar için "hanımefendi" olarak kullanılır.

Günlük kullanım

17. yüzyılda Ayıntab şehri mahkeme kayıtlarında unvanlar[2][3]
Unvanlar1656–16601689–1693Değişiklik
Seyyid342878157%
Molla38262463%
El-Hâc2,4092,5094%
Beg57337734% –
Çelebi1,48599033% –
Efendi90960933% –

Eskiden şehzadeler, din adamları, eğitim görmüş kişiler için özel adlardan sonra kullanılan unvan. Günümüzde ise bey unvanından farklı olarak özel adlardan sonra kullanılan ikinci derecede bir unvandır.

Bunun dışında 'efendi', aşağıdaki cümlelerde kullanıldığı gibi değişik anlamları da içermektedir.

Hoca Efendi minareden düştü. (okumuş adam)
O kızın babası efendi bir adamdır. (saygıdeğer, çelebi)
Efendilik bende kalsın. (kibarlık, terbiye, ağırbaşlılık)
Bizim efendi kırkından sonra azdı. (koca)
Kapıcı Mehmet Efendi gazeteleri getirdi mi? (bey denmeyecek kişilere verilen 2. derecedeki unvan)
Peygamber Efendimiz her zaman sahabelerine danışırdı. (saygın, sözü dinlenir)
Köpek efendisinin arkasından seyirtti. (sahip)
Hizmetçi kız efendisinin terliklerini getirdi. (evin sahibi erkek)
Efendiler gibi yaşayabilirdi ama o başka bir hayat seçti. (varlıklı, refah içinde)
Buyurun efendim. (saygı)

Kaynakça

  1. http://www.nisanyansozluk.com/?k=efendi
  2. Hülya Canbakal, Brill Publishing, Society and Politics in an Ottoman Town, Ayntab in the 17th Century (2007)
  3. Demetrius Cantemir, The History of the Growth and Decay of the Othman Empire, (London: J.J. and P. Knapton, 1734–35), I: 44; Ettore Rossi, “‘Çelebi’ Kelimesi Hakkında EbùÍ u'ùd"a Atfedilen Bir Fetva,” Türk Dili Ara{tırmaları Yıllı<ı Belleten, (1954): 12–13.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.