Drakunkuliyaz

Gine solucanı ile enfekte olabilen, bilinen tek canlı insandır.[2] Bu solucan bir ila iki milimetre genişliğinde olup yetişkin bir dişi 60 ila 100 santimetre uzunluğundadır (erkek bireyler çok daha kısadır).[1][2] Yumurtaları insan bedeni dışında en fazla üç hafta yaşayabilir.[4] Bu süre dolmadan su piresi tarafından yenilmelidir.[1] Su pirelerinin içindeki larvalar dört aya kadar hayatta kalabilir.[4] Bu yüzden, bu hastalığın bir alanda varlığını sürdürebilmesi için insanlarda her sene tekrarlanması gerekir.[5] Bu hastalığın teşhisi genellikle hastalığın işaretlerine ve belirtilerine dayanılarak konulabilir.[6]

Bu hastalıktan korunma, erken teşhisle ve ardından enfekte kişinin yarasının içme suyuna temas etmesi önlenerek mümkündür.[1] Ayrıca, temiz suya erişimin iyileştirilmesi ve eğer temiz değilse suyun filtre edilmesi gibi önlemler alınabilir.[1] Suyun bir bez ya da kumaştan filtre edilmesi çoğunlukla yeterlidir.[3] Kontamine içme suyunda larvanın öldürülmesi için temefos adlı kimyasal kullanılabilir.[1] Bu hastalığa yönelik bir ilaç ya da aşı mevcut değildir.[1] Solucan birkaç haftanın ardından bir çubuğa dolandırılarak yavaşça çıkarılabilir.[2] Çıkan solucanın sebep olduğu ülserler bakteri ile enfekte olabilir.[2] Ağrı, solucan çıkarıldıktan sonra aylarca devam edebilir.[2]

2013 yılında 148 hastalık vakası bildirildi.[1] 1986’daki 3,5 milyon vakaya kıyasla oldukça düşük bir rakamdır.[2] Bu hastalık 1980’lerde 20 ülkede görülürken bugün yalnızca 4 ülkede mevcuttur.[1] En çok etkilenen ülke Güney Sudan’dır.[1] Ortadan tamamen kaldırılacak muhtemelen ilk paraziter hastalık olacaktır.[7] Gine solucanı hastalığı eski çağlardan beri bilinmektedir.[2] Mısır’da MÖ 1550 tarihli Ebers Tıp Papirüsünde bu hastalıktan bahsedilmiştir.[8] Drakunkuliyaz (İngilizcesi "dracunculiasis") adı Latince "küçük canavarlar hastalığı" anlamındaki kelimeden gelir.[9] "Gine solucanı" adı ise, Avrupalıların bu hastalığı 17. Yüzyılda Batı Afrika‘nın Gine sahilinde görmelerinin ardından ortaya çıkmıştır.[8] Gine solucanlarına benzeyen bir tür, bu hastalığın hayvanlarda görülmesine neden olur,[10] ama bunların insanları etkilediği düşünülmemektedir.[10] Bu hastalık ihmal edilmiş bir tropikal hastalık olarak sınıflandırılmaktadır.[11]