Bilmece
Bilmece, bir şeyin adını anmadan niteliklerini üstü kapalı söyleyerek o şeyin ne olduğunu bulmayı dinleyene veya okuyana bırakan oyun, muamma.[1] Bilmecelerde sorular; betimsel bir düzey içinde abartılarak, kavram tersine çevrilerek ve değiştirilerek oluşturulur. İfade bir "soru cümlesi" olmak zorunda değildir. Bilmeceler birkaç kelimeden oluşan bir tümce halinde olabildiği gibi beyitler veya kıtalar halinde de olabilir. Pek çok bilmece tekerleme hâlindedir.
"Küçücük fıçıcık, içi dolu turşucuk" Türkçede oldukça popüler bir çocuk bilmecesidir.
Örnekler
- Yerde turuncu çivi (havuç)
- İki camlı pencere / Bakıp durur her yere. (gözlük)
- Dal üstünde kilitli sandık. (ceviz)
- Varma sakın yanına, on parmağın bal olur. / Tutar isen yavaş tut, İki elin kan olur. (karadut)
- Pazardan aldım bir tane / Eve geldim bin tane. (nar)
- Çam ağacını oyarlar / İçine nağme koyarlar / Ağlama tintonum ağlama / Şimdi kulağını burarlar. (bağlama)
- 3 tane E kelimesi ile başlayan meyveler vardır. / İlk ikisi yenir biri yenmez. (Elma , Erik , EVLAT)
- Ağzı var odun yutar,bacası var duman tüter. (Soba)
- Ağzı var dili yok, nefesi var canı yok, derisi var kanı yok. (Balon)
Kaynakça
- "bilmece." 28 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Güncel Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu. Erişim: 8 Aralık 2011.
Dış bağlantılar
- Bilmece Örnekleri Kültür Bakanlığı.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.