Bişara Huri

Bişara Huri (10 Ağustos 1890, Beyrut - 11 Ocak 1964, Beyrut, Lübnan), Lübnanlı devlet adamı. Lübnan'ın 1943'te bağımsızlığını kazanmasından sonra bu ülkenin ilk cumhurbaşkanı oldu (1943-1952).

Bişara Huri بشارة الخوري
Lübnan Fransız Mandası Başbakanı
Görev süresi 5 Mayıs 1927 - 10 Ağustos 1928
Yerine geldiği	Auguste Edib Paşa
Yerine gelen	Paşa Saad
Lübnan Fransız Mandası Başbakanı
Görev süresi 9 Mayıs 1929 - 11 Ekim 1929
Yerine geldiği	Paşa Saad
Yerine gelen	Émile Eddé
Lübnan Cumhurbaşkanı
Görev süresi 21 Eylül 1943 - 11 Kasım 1943
Yerine gelen	Petro Trad
Lübnan Cumhurbaşkanı
Görev süresi 22 Kasım 1943 - 18 Eylül 1952
Yerine geldiği	Petro Trad
Yerine gelen	Fuad Şebab
Kişisel bilgiler
Doğum	10 Ağustos 1890 Beyrut
Ölüm	11 Ocak 1964 (73 yaşında) Beyrut

Yüksek düzeyde bir devlet görevlisinin oğlu olan Huri Paris'te hukuk öğrenimi gördü. Bağımsız Lübnan düşüncesinin kararlı bir savunucusu olarak, komşu Arap ülkeleriyle bir tür federasyon oluşturmaya karşı çıkmakla birlikte, yakın ilişkilerin kurulmasından yana bir tutum takındı. Hristiyan Lübnanlıların Arap milliyetçiliğiyle uzlaşma yolunu arayarak güçlü bir Lübnan'ın kurulmasında Müslüman Lübnanlıların desteğini sağlayabileceğini vurguladı.

Cevel Lübnan valiliğinde görev aldıktan (Şubat 1920) birkaç ay sonra yeni oluşturulan yönetim konseyine atandı ve 1922'ye değin bu görevde kaldı. Ardından yeniden avukatlık yapmaya başladı. 1926'da Edib hükümetinin içişleri bakanı olarak siyasete atıldı. Sonraki üç yıl içinde aralıklarla üç kez başbakanlık yaptı. 1926'da Émile Eddé ile başlayan kişisel çekişmesi 1932'ye değin Lübnan'ın iç politikasına egemen oldu.

II. Dünya Savaşı sırasında Birleşik Krallık ile yakın ilişkiler kurdu. 1943'te tam bağımsızlığa geçiş için Lübnan'da genel seçimlere gidilmesi yolundaki kampanyaya öncülük etti ve cumhurbaşkanı seçildi. Huri döneminde Lübnan ekonomisi büyük bir büyüme göstermesine rağmen 1948'de patlak veren 1948 Arap-İsrail Savaşı ve Filistinli mültecilerin Lübnan topraklarına akını Lübnan ekonomisini zorladı. Aynı yıl bu göreve ikinci kez gelme olanağı sağlayan anayasa değişikliğini gerçekleştirerek ikinci seçimi de kazanmakla birlikte, Filistinli mülteciler sorunu ve yönetimi hakkındaki yoğun yolsuzluk iddiaları yaygın bir muhalefetin doğmasına yol açtı. Muhalefet karşısında daha fazla dayanamayan Eylül 1952'de çekilmek zorunda kaldı.