Arthur Cravan

Cravan İsviçre, Lausanne’da doğdu ve eğitimini önce burada, daha sonra öğretmenine şaplak attığı için sürüldüğü İngiliz askeri akademisinde gördü. Okul yıllarından sonra, I. Dünya Savaşı boyunca, birçoğu sahte olan çokça pasaport ve belge kullanarak Avrupa ve Amerika’yı gezdi[4]. Tek bir milliyeti olmadığını ve ‘20 ülkenin vatandaşı’ olduğunu iddia etti.

Cravan, sanatı müzakere etmekten ziyade güçlü ve vurucu bir tarzla gözler önüne sermeye olan ilgisinden dolayı kendisini sıradışı ve bir sanat eleştirisi olarak tanıtır. Yeteneklerini boksör ve şarkıcı olarak sergilediği halk merasimleri ve şovlar düzenledi. Onun bu vurucu ve şok edici tarzı köklerini çoğunlukla aktif bir genç adamın (atlet, asker, gözalıcı bir sanatçı) çağdaş heveslerinden alsa da aslında kuvvetle dadaizme delalet eder.

1911 yılından 1915 yılına kadar 5 sayısı olan Maintenant! (“Şimdi!”) dergisini çıkarttı. Bu dergiler 1971 yılında Eric Osfeld tarafından J’etais Cigare adıyla “Le Desordre” isimli dadaist koleksiyon için bir araya getirildi[5] ve tekrar basıldı. Dergi bir duygu yaratmak için tasarlanmıştı ve 1912 yılı salon sanatları hakkındaki bir piyeste Marie Laurencin bir otoportresinin eleştirisini yapmıştı. Fakat onun kaba enerjik şiiri ve provokatif, anarşist dersleri ve umumi gösterileri (çoğunlukla sarhoş kavgasına döncek kadar bozulan) kendisine karşı Marcel Duchamp’ın, Francis Picabia’nın , Andre Breton’un ve diğer genç sanatçı ve entelektüellerin hayranlığını kazandırdı.

1.Dünya Savaşı başladıktan sonra, Cravan askeri hizmete alınmaktan kurtulmak için Paris’i terketti[5]. Kanarya Adalarında bir mola yerinde Cravan ve dünya şampiyonu Jack Johnson arasında, Cravan’ın Amerika’ya yolculuğuna para toplayabilmek için boks maçları düzenlendi. Maç için hazırlanan posterler Cravan’ı “Avrupa Şampiyonu” olarak tanıtarak seyirci çekmeye çalışıyordu. Cravan’ın kim olduğunu bilmeyen Johnson onu sağlam bir şekilde yendi ve otobiyografisinde Cravan’ın antrenmansız olabileceğini düşündüğünü belirtti.

Bu olay, daha sonraki sanatsal hareketlerde “kendini yeniden keşfeden kimse” felsefesinin arketip bir örneği olarak gösterildi ---- Cravan’ın, dünya şampiyonu olma konusunda hak iddia etmek için profesyonel bir boksör olmasına gerek yoktu. Onun kişisel tarzı, toplumsal karakterinin devamlı bir yeniden keşfini , böbürlenmelerini ve acımasız beyanlarını kapsıyordu. Oscar Wilde’ın yiğeni olmasından kaynaklanan gururu türlü muziplikler yaratıyordu. Cravan birçok belgeyi ve şiiri “Oscar Wilde” olarak yazdı ve imzaladı. 1913’te Maintenant’ta eniştesinin hala hayatta olduğunu ve Paris’te onu ziyaret ettiğini iddia eden bir makale yayınladı. Cravan ve Wilde hiç karşılaşmamış olmasına rağmen New York Times bu dedikoduyu yayınladı.

1914’te New York’a geldikten sonra şair Mina Loy’la tanıştı. Daha sonra Birleşik Devletler savaşa girdiği için, aynı nedenle 3 yıllığına Meksika’ya taşındı. 1918’teki evliliklerinden sonra, Meksika’dan Arjantin’e bir seyahat planladılar. Aynı gemide beraber gitmeye yetecek kadar paraları olmadığı için Loy normal gemi yolculuğuyla[6], Cravan’sa yelkenli bir teknede tek başına Arjantin’e doğru yola çıktı[7]. Cravan asla varamadı[8] ve sonraki günlerdeki bir fırtınayla yelkeninin alabora olup boğulduğu farzedilmektedir.[9]

“Ben ki biri keman çalsa yaşama hırsıyla dolar taşarım,kendimi zevkten öldürebilirim, bütün kadınlar için aşktan ölebilirim, bütün şehirler için gözyaşı dökebilirim, buradayım, çünkü hayata başka çözüm yolu yok.” ― Arthur Cravan

“Her büyük sanatçı, provokasyon duyusuna sahiptir ancak sadece moronlar için güzellik, sevimli şeylerde bulunur ― Arthur Cravan