Adelbert von Chamisso

Adelbert von Chamisso 1781’de Fransa’da doğdu ve devrim sebebiyle on beş yaşında ailesiyle birlikte Berlin’e yerleşti. Ailesinin mülkü olan ve devrim sırasında yerle bir edilen Boncourt Şatosu üzerine yazdığı bir şiirle, burada geçen çocukluğunu anmıştır. Fransız olmakla birlikte Alman ruhunu bütün öteki coşumculardan daha çok benimsemiş, alman halk yazınına girmiş ve bu pınardan aldığı esinle yapıtlar yaratmıştır.

1797 yılında Prusya kraliçesi Luise'in hizmetine giren Adelbert, Prusya ordusuna girdi ve yirmi yaşında teğmen oldu. Beş yıllık kışla yaşamında E. T. A. Hoffmann, Fouqué, Fhitzig ve Varnhagen ile tanışarak, onlarla birlikte "Kutup Yıldızı" adında bir şairler birliği kurmuştu.

1812'de, otuz iki yaşında, Berlin Üniversitesi'nde botanik öğrenimine başladı. Pek çok şiir ve balada da imza atan Chamisso, 1814’te kaleme aldığı, gölgesini yitiren bir adamın macerasında kendi ruhunun dertlerini yansıttığı ve dünya klasikleri arasında önemli bir yer edinen Peter Schlemihl’in Olağanüstü Öyküsü’yle dünya çapında tanındı. Chamisso, 1815-1818 yıllarında Rus kontlarından Romanzof'un araştırma kuruluna girerek dünyayı dolaştı.

1819 yılında Berlin Üniversitesi verdiği doktorluk unvanının ardından Bilim Akademisi üyeliğine yükseldi, Berlin Botanik Bahçesi'nde sürekli bir görev aldı. Bu sırada Alman yazınının en güzel lirik yapıtlarından olan şiirlerini yazdı.

1831'de toplu olarak yayınladığı şiirleri üst üste basıldı. Süreğen bir bronşit sebebiyle karısından bir yıl kadar sonra, 21 Ağustos 1837'de öldü.[2]