1837 Paniği

1837 Paniği, Amerika Birleşik Devletleri'nde 1840'ların ortalarına kadar devam eden büyük bir ekonomik durgunluğa yol açan finansal krizdir. Bu dönemde kâr, fiyat ve ücretler düşerken, işsizlik arttı. Kötümserlik çok yaygındı. Paniğin iç ve dış kaynakları vardı. Batı eyaletlerindeki spekülatif borç verme uygulamaları, pamuk fiyatlarındaki ani düşüş, arazi fiyatlarına ilişkin spekülasyonlar, uluslararası altın ve gümüş para akışı ve Büyük Britanya'daki kısıtlayıcı borç verme politikaları, krizin sebepleri arasındaydı.[1][2] 10 Mayıs 1837'de New York'taki bankalar madeni parayla ödemeyi askıya aldı; bu da artık bankaların ticari senetleri tam nominal değerleri üzerinden madeni paraya çevirmeyecekleri anlamına geliyordu. 1838'deki kısa süreli düzelmeye karşın, durgunluk aşağı yukarı yedi yıl boyunca devam etti. Bankalar çöktü, ticari kuruluşlar başarısızlığa uğradı, fiyatlar düştü ve binlerce çalışan işini kaybetti. Bazı bölgelerde işsizlik oranı %25'i bulmuş olabilir. Genel itibarıyla 1837-1844 arasındaki yıllar, ücret ve fiyatlarda deflasyon yılları olarak tarif edilebilir.[3]

İşsizliğin duvarında Andrew Jackson ve Martin Van Buren portreleri olan bir aile üzerindeki etkilerini gösteren bir Whig Partisi karikatürü